บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 13
บทประพันธ์ โสภี พรรณรายบทโทรทัศน์ พิมพ์ธนา
บรรยากาศเช้าวันใหม่ บ้านดิลก ที่โต๊ะอาหารดิลกนั่งอยู่หัวโต๊ะ คนรับใช้ 2 คนจัดเสิร์ฟข้าวต้มครบคนแล้วก็ถอยออกไป เขมิกากับไตรทศนั่งอยู่ที่โต๊ะอยู่แล้ว กมลพรรณกับปาริฉัตรเพิ่งเข้ามาที่โต๊ะอาหาร
กมลพรรณวอน “ข้าวต้มทะเล..ของโปรดคุณดานะคะเนี่ย” ดิลกกำลังกินอยู่วางช้อนลงทันที
“พูดถึงทำไม? กระเดือกไม่ลงแล้ว!!”
“พี่ดาอาจจะมีเหตุผลของเค้า..”
ปาริฉัตรเสแสร้ง “นั่นน่ะสิคะ คุณดาอาจจะแต่งงานเพื่อรักษาผลประโยชน์ของบริษัทเรา”
“คุณพ่อยอมตัดใจยก B-Star ให้ฝ่ายโน้นไปแล้ว ไม่มีเหตุผลที่พี่ดาจะต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น”
เขมิกาเอ่ยอย่างรังเกียจมาก กมลพรรณเหน็บ “คุณเขมน่าจะเข้าใจคุณดาที่สุดนะคะ..ความรักไงคะ..คุณดาคงหลงรักคุณชาคริตเข้าให้แล้ว..เหมือนตอนคุณเขมที่หลงหัวปักหัวปรำ คบกันไม่กี่เดือนก็ร้องจะแต่งงานกับคุณชาคริต!”
“หยุด! หยุดพูดถึงสองคนนี้! ไม่อยากจะฟังให้เป็นเสนียดหู!!” ดิลกลุกขึ้นแล้วโยนผ้าเช็ดปากลงบนโต๊ะ/ลุกออกไปอย่างอารมณ์เสีย ไตรทศมองเขมิกาอย่างไม่เห็นด้วยที่เขมิกาไม่อยู่ข้างญาดา
เขมิกาสะพายกระเป๋าและถุงกล่องอาหาร เตรียมออกไปทำงาน ไตรทศเดินตามมา
“พี่เขมยังโกรธพี่ดาหรือครับ” เขมิกาหันมาประจันหน้ากับไตรทศ
“ก็เห็นมั้ยล่ะ พี่ดาทำให้คุณพ่อเป็นทุกข์ แต่ตัวเองแต่งงานไปอย่างมีความสุข”
“รู้ได้ไงว่าพี่เค้ามีความสุข”
“ถึงพี่ดาจะเป็นผู้หญิงเก่ง แต่อย่าลืมนะ ไตร ผู้หญิงทุกคนต้องการความรัก..ยิ่งมาถูกคุณกสิณหักหลัง พี่ดายิ่งต้องการใครซักคนมาทดแทน”
“ไม่จริง! ไอ้ผู้ชายห่วยๆอย่างกสิณทำอะไรพี่ดาไม่ได้หรอก”
“พี่ดาเสียหน้ามั้ยล่ะ แล้วคนอย่างคุณชาคริตทำให้ผู้หญิงรักได้ไม่ยากหรอก เราแค่มองพี่ดาดีเกินจริง พี่ดาก็เป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง..”
“ไอ้ชาคริตมันทำพวกเราถึงขนาดนี้..มันหลอกให้พี่ดารักไม่ได้แน่”
“พี่ดาอาจจะเต็มใจให้หลอกก็ได้! ใครจะไปรู้! ผู้หญิงบางคนขอให้ได้แต่งงาน..ก็หลงคิดว่า..ชีวิตสมบูรณ์แบบแล้ว พี่ก็เคยโง่คิดแบบนั้นมาแล้ว” เขมิกาเดินออกไป ไตรทศเสียดายความเป็นพี่น้องที่กำลังสลายไป