บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 9
บทประพันธ์ โสภี พรรณรายบทโทรทัศน์ พิมพ์ธนา
โกดังของ T-Mart กลุ่มคนงานทยอยออกไปพักกินข้าวกลางวัน หน้าไตรทศมีร่องรอยถูกซ้อม แต่ไม่ใส่ผ้าคล้องไหล่พยายามจะยกกล่องสินค้าขึ้นรถ หัวหน้าคนงานมองไตรทศที่ยกกล่องเบาๆ ก็แทบไม่ไหว
“พอเหอะๆ เห็นแล้วอนาถ”
“ผมยังไหว” ไตรทศทำกล่องที่ติดป้ายว่า “ระวังแตก”หล่นลงพื้น “เฮ้ย! ฉิบหายแล้วไง!!”
“ถ้าสินค้าเสียหาย ผมจะชดใช้ให้”
“เออ รู้ว่ารวย แต่ใช่เรื่องหรือเปล่า ที่ฉันต้องตามล้างตามเช็ดให้นายจะลาออกไปซะดีๆ หรือจะให้ไล่ออก!!”
ทัศนะเดินเข้ามาทันฟังที่หัวหน้ากร่างใส่ไตรทศพอดี “ฉันเท่านั้นที่มีสิทธิ์ไล่คนออก”
หัวหน้าคนงานจ๋อยเอามือประสานอย่างนอบน้อมทันที
“เรื่องนี้ฉันจัดการเอง”
“ครับท่าน” หัวหน้าคนงานรีบเดินออกไป ทัศนะมองไตรทศในสภาพยับเยินอย่างรู้สึกไม่ดี
ทางเดินหน้าโกดัง ทัศนะเดินนำไตรทศออกมาจากทางโกดัง “ยังไงผมก็ไม่ลาออก!”
ทัศนะหันมาอย่างเหนื่อยใจ ทุกปัญหาเกิดจากชาคริตทั้งนั้น
“ไม่ว่าคุณจะทนทำงานที่นี่นานแค่ไหน ก็ไม่ได้ทำให้นีรู้สึกดีขึ้นหรอก”
ไตรทศดีใจ “คุณนีให้คุณมา”
“ผมไม่รู้ว่า พวกคุณมีปัญหาอะไรกัน” ทัศนะมองสภาพยับเยินของไตรทศก็รู้ว่าฝีมือของชาคริตแน่
“คุณไปซะดีกว่า อย่ามาเสียเวลากับงานที่ไม่ใช่คุณเลย ไปเตรียมตัวรับมือกับ..” ทัศนะหยุดกึก)
“กับนายชาคริตใช่มั้ยครับ คุณกับเค้าเป็นเพื่อนกันมานาน คุณต้องรู้ว่า เค้าทำร้ายครอบครัวผมทำไม เราไปทำอะไรให้!?”
“ตอนนี้นายคริตไม่ใช่เพื่อนที่ผมเคยรู้จักอีกต่อไป คุณไปบอกคุณดิลกให้รีบทิ้งบริษัทไปซะ ทำลายหลักฐานทุกชิ้นที่เกี่ยวข้องกับ B-Star ผมช่วยได้แค่นี้..” ทัศนะเดินออกไป ไตรทศยังไม่เข้าใจอยู่ดี
ร้านอาหารอินเดีย ชาคริตจิบชาอินเดียอย่างช้าๆ พลางจับตามองญาดาที่นั่งนิ่งอย่างอดทน
“คุณอยากยุติปัญหา เราจะยุติยังไงดี” ชาคริตทำเป็นนิ่งคิด
“ยังไงก็ได้ ขอให้เราไม่ต้องเจอหน้าคุณอีก..ตลอดชีวิต!!”