บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 9 หน้า 5
“ถ้าไม่เต็มใจก็น่าจะบอกกันตรงๆ ให้ฉันเสียเวลามาที่นี่ทำไม ฉันจะกลับไปหาคุณคริต”
“คุณจะต้องกลับไปหาครอบครัวคุณต่างหาก คุณเขม!” เขมิกาหันไปเห็นไตรทศยืนรออยู่
“ฉันเป็นคนโทรเรียกคุณไตรมาเอง” ไตรทศก้าวเข้ามาหาเขมิกา “พี่ไม่กลับ!”
“ทำไมพี่เขมชอบทำผิดซ้ำซาก ที่ผ่านมาไม่ได้บทเรียนบ้างหรือไง”
“คราวนี้คุณพ่อไล่พี่เอง”
“คุณพ่อพูดไปเพราะโกรธ ผมว่าพี่เขมใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างกลับไปหานายชาคริตมากกว่า”
“นายไตร!!”
“คุณเอาแต่วิ่งหนีปัญหา ถ้าคุณไม่ทำตัวให้น่าเชื่อถือกว่านี้ ลืมไปเลยนะ ตำแหน่ง CEO น่ะ”
“รถพี่จอดอยู่หน้าคอนโดฯ ไปรอที่รถ เดี๋ยวผมตามไป” เขมิกานิ่งอึ้งคอแข็งด้วยความเสียหน้า
“ผมขอร้อง..พี่เขมคงไม่อยากเห็นคุณพ่อเข้าโรงพยาบาลอีกใช่มั้ยครับ”
เขมิกายอมเดินออกไปอย่างหมดท่า ชญานีเดินออกไปที่ลิฟต์อย่างไม่ใส่ใจ ไตรทศมองตามชญานี
ชญานีเดินมาที่ลิฟต์ กดปุ่มลิฟต์ ไตรทศเดินตามมา ชญานีพูดโดยไม่หันหน้ามามอง
“ไม่รีบพาพี่สาวกลับบ้าน เดี๋ยวได้หนีไปอีกหรอก”
“คุณนี..” ชญานีหันมามองไตรทศ “ดูดีขึ้นนะ ดีที่พี่คริตยังออมมือ ไม่งั้นคุณต้องไปทำศัลยกรรมทั้งหน้าแน่”
“คุณนี..ผมขอโทษ..”
“น่ารำคาญจริงๆ”
“ผมบอกคุณแล้วว่า ผมจะมาขอโทษคุณทุกวันจนกว่าคุณจะยกโทษให้...”
“ฉันยกโทษให้..และคุณไม่ต้องไปเป็นคนงานอีก ตกลงตามนี้”
“ผมไม่..”
“ไงคุณก็เข้าบริษัทฉันไม่ได้ ฉันจะให้คนงานลากคุณไปทิ้งข้างถนน อย่าทำตัวไร้สาระ ขอร้อง!”
“คุณยกโทษให้ผมจริงๆเหรอ”
“จริง! Forgive but never forget ยกโทษให้ได้ แต่ไม่มีวันลืม”
ประตูลิฟต์เปิดออก ชญานีเดินเข้าไปในลิฟต์ ไตรทศได้แต่ยืนมองชญานีจนประตูลิฟต์ปิดไป
Penthouse Suite ชาคริตดูมือถืออยู่ เห็นรูปคู่ของชาคริตกับญาดาที่ถ่ายรูปด้วยกันที่หน้าร้านอาหารอินเดีย
ชาคริตยิ้มคิดจะโทรไปกวนประสาทญาดา ต่อสายมือถือ เสียงญาดาเย็นชา “ฮัลโหล..”
“ตอนนี้น้องสาวคุณอยู่กับผม..” ญาดาเสียงเยาะๆ “งั้นเหรอ..ขอบคุณที่บอก”