บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 9 หน้า 3
ญาดาน้ำตาคลอ “คุณ..คุณดูถูกฉันเกินไปแล้ว!” ญาดาหันหลังแล้วเดินออกไป น้ำตาไหลอย่างกลั้นไม่อยู่
ชาคริตมองตามเห็นด้านหลัง ก็พอรู้ว่าญาดาร้องไห้อยู่ จะขยับไปหาแล้วทำใจแข็งหยุดมอง ชาคริตยืนมองญาดาที่จากไปไกลขึ้นทุกทีๆ
เช้าวันใหม่ บ้านดิลก ดิลกไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งที่จะขายบริษัททิ้ง
“ไม่! พ่อไม่ยอมยกบริษัทให้ไอ้ชาคริต! B-Star อยู่มาได้ยี่สิบปีก็ต้องอยู่ได้ต่อไป!”
ญาดากับไตรทศมองหน้ากันอย่างหนักใจ “แล้วยี่สิบปีที่ผ่านมา คุณพ่อไปมีปัญหากับใครบ้างหรือเปล่า”
“ทำธุรกิจมันก็ต้องมีคู่แข่ง..มีปัญหาบ้างเป็นธรรมดา”
“แล้วตอนเริ่มต้นธุรกิจ คุณพ่อมีเพื่อนร่วมหุ้นกี่คน มีใครบ้าง ทุนจดทะเบียนบริษัทเป็นสิบล้าน..คุณพ่อไปเอาเงินมาจากไหนครับ” ดิลกนิ่งอึ้งไปเมื่อนึกถึงเงินที่ได้มาจากการโกง นึกถึงตอนกาจมองกลุ่มสมาชิกที่มาทวงเงิน
ดิลกโวยวายกลบเกลื่อน “แกจะรู้ไปทำไม! หา! มันจะช่วยกำจัดไอ้ชาคริตได้งั้นเหรอ”
“เรากำลังหาสาเหตุที่นายชาคริตทำร้ายครอบครัวเรา ยังไงก็ต้องเป็นเรื่องธุรกิจ คุณพ่อคะ..ขายหุ้นทิ้งเถอะค่ะ”
เขมิกากำลังจะออกไปทำงาน ต้องชะงักฟัง
“เราขายบริษัททิ้งดีกว่าทนดูบริษัทตัวเองดิ่งลงเหวนะคะ ไม่มี B-Star แล้ว นายนั่นก็จะเข้าถึงพวกเรายาก”
เขมิกาขัดทันที “เขมไม่เห็นด้วยค่ะ!” ทุกคนหันไปมองเขมิกาที่ไม่พอใจหนัก “ทำไมทุกคนถึงไม่เชื่อในตัวเขมคะ”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับที่เขม เราจำเป็นต้องยกบริษัทให้นายชาคริตไป”
“เรื่องนี้เขมเกี่ยวเต็มๆเลยล่ะ เพราะแกโง่ไปเป็นหุ่นเชิดให้ไอ้ชาคริต ปัญหาถึงไม่จบไม่สิ้น! มันหลอกแกครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไมไม่รู้หลาบจำ!”
“คุณคริตให้โอกาสเขมต่างหาก! เค้าดีกับเขมมาก..”
“ถ้ามันดีนัก ก็ไปอยู่กับมันเลย ไป ไปเลย!”
“เขมไปแน่!” เขมิกาเดินน้ำตาคลอออกไปทันที ญาดากับไตรทศตะลึงอึ้งอย่างกลัวใจเขมิกา
อีกมุมของบ้านดิลก กมลพรรณลากปาริฉัตรมาที่มุมลับตาคน
“บริษัทท่านจะเจ๊งจริงๆเหรอ”
“แม่ไปรู้อะไรมาอีกล่ะ”
“พ่อลูกทะเลาะกันเสียงลั่นบ้าน ใครๆก็ได้ยิน ยัยดาให้ท่านขายหุ้นบริษัททิ้ง แล้วแกจะเป็นไง ยังทำงานที่นั่นได้ต่อหรือเปล่า”
“ใครจะได้บริษัทไป ฉัตรก็จมปลักอยู่ที่เดิมนั่นแหละ ฉัตรอยากไปทำงานบริษัทคุณคริตอะ แม่”