บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 9 หน้า 10
อาย ชาคริตยิ้มอย่างมีความสุขอย่างแนบเนียนแล้วค่อยๆ สวมแหวนให้เขมิกา
เขมิกายิ้มอย่างฝันหวาน “เราจะเริ่มต้นกันใหม่..” เขมิกาหยุดชะงักคลายยิ้ม ภาพที่เขมิกาเห็นคือ บริเวณที่ชาคริตขอแต่งงานไม่ได้จัดตกแต่งอะไรเลย เขมิกางุนงงไม่รู้ว่านี่คืออะไร
ศาลาในสวนธารณะ ญาดาเดินเข้ามาอีกด้านของสวนสาธารณะถึงได้เห็นไฟวิบวับติดอยู่เป็นเหมือนการชี้ทางไปที่ๆ ชาคริตจัดเตรียมการขอแต่งงาน ญาดาเดินมาจนถึงศาลาในสวน ญาดาหยุดอยู่ตรงกลางในศาลาแล้วมองไปรอบๆโล่งใจที่ไม่เห็นเขมิกา
“ผมนึกแล้วว่า คุณต้องมา..”
ชาคริตในชุดหล่อเนี้ยบเดินเข้ามา ญาดายิ้มเยาะคิดว่าตัวเองบรรลุผลที่ต้องการ
“เสียใจด้วยนะ ฉันมาได้ทันเวลา! ฉันจะไม่ให้เขม..” ชาคริตจับมือทั้งสองของญาดาไว้
“พูดถึงคนอื่นทำไมกัน เวลานี้มีแต่เราแค่สองคน..” ญาดานิ่งอื้ออึงจะชักมือกลับแต่ชาคริตจับมือไว้แน่น
“คุณ..คุณ..”
“ผมรู้ว่า คุณต้องมาทันเวลา..นี่เป็นการขอแต่งงานครั้งที่สองของผม แต่ผมขอสัญญาว่า นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย”
“ขอแต่งงาน?”
“ใช่..ผมกำลังขอคุณแต่งงาน..” ญาดาจ้องชาคริตแล้วรู้ว่าเธอกับเขมิกาโดนหลอกให้วิ่งเข้าใส่ผู้ชายคนเดียวกัน
สวนสาธารณะ เขมิกาเดินสะเปะสะปะอย่างคนมึนงง ทัศนะเดินตามหาเขมิกาจนเจอ
“คุณเขม..”
“คุณคริตอยู่ไหน”
“ผมจะพาคุณกลับบ้าน”
“คุณคริตนัดเขมให้มาที่นี่..เขมต้องเจอเค้า..”
“ได้! ผมช่วยตามหาคุณคริตของคุณให้..เตรียมใจให้พร้อมล่ะ”
“เตรียมใจอะไร”
“คุณไม่ได้รู้จักผู้ชายคนนี้เลย..” ทัศนะมองเขมิกาอย่างไม่รู้จะสงสารหรือสมเพชดี
ศาลาในสวนสาธารณะ ญาดากระชากมือออกจากชาคริตจนได้
“คุณจะจัดฉากเล่นละครหลอกใคร ก็เล่นไปคนเดียว ฉันไม่เล่นด้วย!!” ชาคริตดึงญาดากลับมากอดไว้
“ผมไม่ได้จัดฉาก..นี่เรื่องจริง ผมอยากแต่งงานกับคุณจริงๆ แต่งงานกับผมนะครับ ดา..”