บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 9 หน้า 6
เสียงมือถือถูกตัดไปเสียเฉยๆ ชาคริตต่อสายหาญาดาใหม่ แต่ญาดาปิดเครื่องไปแล้ว ชาคริตเริ่มเอะใจว่าทำไมญาดาไม่เต้นไปกับเรื่องเขมิกา
ร้านอาหาร ญาดายิ้มเยาะที่ชาคริตหลงคิดว่าเขมิกาอยู่ในกำมือ ญาดานั่งดินเนอร์อยู่กับกสิณ
“เขมเป็นไงบ้าง”
“ไตรกำลังพากลับบ้านค่ะ” ญาดาประชด “บ้านดาก็เป็นแบบนี้มีดราม่าได้ทุกวัน น่าปวดหัวที่สุด”
กสิณจับมือญาดาไว้ “ผมก็บ่นไปอย่างนั้นเอง ผมไม่ยอมเลิกกับดานะ ไม่ยอมจริงๆ”
“ดาไม่ได้บอกเลิก แค่ขอเวลาดาไปสะสางปัญหาตัวเองก่อน”
“ผมจะช่วยคุณให้พ้นจากนายชาคริตให้ได้..ผมรู้ทันมันแล้ว ต่อไปเรานัดกัน ผมจะไม่จองร้านล่วงหน้า ทีนี้มันก็ตามรังควาญเราไม่ได้”
“ก็คงได้แค่วันนี้...ผู้ชายคนนี้ไม่มีวันหยุด..ถ้ายังไม่ได้สิ่งที่ต้องการ”
“มันต้องการอะไรอีก” ญาดานึกย้อนที่ชาคริตสวนทันที “ผมอยากได้ตัวคุณ”
ญาดาทำเป็นไม่เข้าใจ “ฉันไม่มีวันทำงานให้คุณ!”
ชาคริตยิ้มกรุ้มกริ่ม “ผมไม่เชื่อว่า คุณไม่เข้าใจคำว่า “อยากได้” ของผม..”
ญาดาไม่กล้าสบตากสิณ “เค้าต้องการสิ่งที่เป็นไปไม่ได้!”
ญาดาอดหวั่นใจไม่ได้เพราะรู้ถึงความร้ายของชาคริต
กลางวันวันใหม่ ห้องทำงานชาคริต ชาคริตยื่นแฟ้มใบสมัครงานคืนให้ปาริฉัตร
“คุณมาหาผิดคนแล้ว ถ้าคุณอยากย้ายมาทำงานที่นี่ คุณต้องไปคุยกับคุณทัศนะ...”
“แต่คุณคริตเป็นเจ้าของบริษัทตัวจริงไม่ใช่หรือคะ”
“ผมให้อำนาจสิทธิ์ขาดกับเพื่อนไปแล้ว แต่ผมคุยให้ก็ได้ ว่าแต่คุณได้ตำแหน่งอะไร”
“ฉัตรอยากเป็นผู้ช่วยคุณคริตค่ะ..ฉัตรช่วยคุณได้ทุกเรื่องนะคะ ฉัตรโตมาในบ้านเมธาสิทธิ์..คุณคริตต้องการอะไร บอกฉัตรได้เลย..ฉัตรจะจัดการให้”
“คุณน่าจะเข้าเรื่องเลย เสียเวลาพูดเรื่องงานอยู่ได้..แล้วคุณจะให้ผมช่วยอะไรคุณบ้างล่ะ”
“คุณคริตบอกมาก่อนค่ะ..”
“ผมอยากแต่งงาน..”
“แต่งงาน?! คุณคริตจะแต่งกับใครคะ.?” ชาคริตยิ้มแต่ไม่ตอบอะไร