บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 9 หน้า 8
บ้านดิลก เขมิกาสะพายกระเป๋าจะออกไป แต่ไตรทศมายืนขวางทางไว้ “พี่จะไปทำงาน”
“ไม่ต้องไป บริษัทไม่ได้เป็นของเราแล้ว พี่ดาจะลาออกวันนี้ แล้วเราจะเกลี้ยกล่อมให้พ่อทิ้งบริษัทให้ได้”“เรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับพี่! ยังไงพี่ยังต้องไปทำงานให้คุณคริต”
“พี่เขม! ตาสว่างซักทีเหอะ ที่ไอ้ชาคริตยกบริษัทให้พี่ไปบริหาร มันเป็นการสร้างสงครามประสาท พวกเราจะบ้าตายก็เพราะมัน พี่เขมยังเลือกที่จะอยู่ข้างมันอีกเหรอ”
“ไตรคิดอย่างนี้เพราะเห็นพี่ไม่มีความสามารถใช่มั้ย พี่เป็นได้แค่ผู้หญิงเพ้อๆอยากแต่งงานกับผู้ชายโรแมนติกแสนดี..ไม่มีปัญญาทำอย่างอื่น” ไตรทศนิ่งอึ้งไป ไม่คิดว่าเขมิกาจะได้ยิน
“พี่ได้ยินทุกคำที่ไตรพูดถึงพี่..พี่ไม่ใช่เจ้าหญิงน้อยโง่เง่าที่ทำตามคำสั่งทุกคนในบ้าน..พี่เป็นผู้หญิงทำงานเหมือนพี่ดา พี่เป็นตัวของตัวเองแล้ว!” เขมิกาจะเดินออกแต่คนรับใช้เดินมาย่อตัวส่งช่อดอกไม้ช่อใหญ่ให้
“ขอบใจจ้ะ” เขมิการับช่อดอกไม้มาแล้วหยิบการ์ดออกมาอ่านแล้วยิ้ม เขมิกามองสภาพตัวเองแล้วรีบร้อนจะขึ้นไปห้องนอน “จะไปไหน”
“เปลี่ยนชุด พี่มีนัดสำคัญ!” เขมิการีบร้อนจนทำการ์ดที่เสียบกลับเข้าไปในช่อดอกไม้ร่วงหล่น ไตรทศก้มลงหยิบการ์ดขึ้นมาอ่านแล้วนิ่งอึ้ง
บ้านทัศนะ ทัศนะนั่งตอบอีเมลอย่างเคร่งเครียด เพ็ญขวัญถือถ้วยกาแฟมาวางไว้ให้ ทัศนะเงยหน้าขึ้น
เพ็ญขวัญชูสองนิ้ว “กาแฟ 2 น้ำตาล 1 ไม่ขมปี๋เหมือนอย่างที่คุณเขมชงให้พี่นะหรอกน่า”
“อย่าพูดถึงได้มั้ย”
“ทำงานที่บ้านเนี่ยเพราะจะหนีหน้าคุณเขมเหรอ ไหนสัญญาว่าจะสอนงานเธอ”
“ถ้าเค้าอยากจะเรียนงาน เค้าติดต่อพี่ได้ตลอด...” ทัศนะโพล่ง “เค้าไม่ได้อยากเป็นผู้บริหารหรอก คุณเขมเค้าอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อไอ้คริตคนเดียว”
“พี่นะก็สู้สิคะ มานั่งทำงานหน้าหงิกหน้างออย่างนี้ คุณเขมเค้าจะรู้มั้ยว่า พี่ชอบเค้า”
“เฮ้ย! ไม่ได้ชอบ!” เพ็ญขวัญหยอก “โห! รักเลยเหรอ!?”
“ยัยขวัญ!”
“แล้วพี่นะจะรู้เองว่า พี่รู้สึกยังไงกับคุณเขม...” เสียงมือถือดัง/ทัศนะรับมือถือทันที
“ครับ คุณดา..” ทัศนะฟัง “ผมไม่รู้เรื่องเลยครับ รู้มั้ยครับว่า ที่ไหน..คุณฉัตรบอกหรือเปล่า...”
ทัศนะฟังญาดาอีกอึดใจแล้ววางมือถือลง ทัศนะมึนงงเหมือนถูกทุบหัว “พี่นะ..คุณดาโทรมาทำไม”
“ไอ้คริตจะขอคุณเขมแต่งงานวันนี้...” เสียงสัญญาณว่ามีข้อความเข้า.. จอโทรศัพท์เป็นชื่อชาคริตส่งมา