บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 6 หน้า 3
“ไอ้ศตวรรษมันฝันเฟื่องจะเป็นศิลปิน งานบริหารโรงแรมอย่างมันจะไปรู้เรื่องอะไร ส่วนลูกหยีนอกจากชี้นิ้วสั่ง ก็ทำอย่างอื่นไม่เป็น”
“ถ้าตัดทุกคนไป ทุกอย่างก็คงจะตกมาอยู่ที่ลูกเขยอย่างคุณ”
“มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นสินะ” หาญกล้ายิ้มๆ
ลำไพรมองหาญกล้าอย่างอยากรู้ “คุณคิดจะทำอะไรเหรอคะ”
“ก็แค่คิดเล่นๆ จนกว่าจะถึงเวลา...” หาญกล้ายิ้ม ลำไพรมองสายตาหาญกล้าที่หมือนมีวางแผนในใจ
ลีลายืนส่งลูกค้าประจำของร้าน “ขอบคุณมากนะคะ” ลีลาไหว้ ลูกค้ายิ้มแล้วเดินออกไป ลีลาหันไปมองพนักงานแล้วยิ้มให้ เดินไปส่ง พนักงานถือถุงเดินตามลูกค้าไป
ดลฤดีรีบเดินเข้ามาในร้านแล้วมองหาเพื่อน “ฉันไปเคลียร์เรื่องพิมพ์เพลสคิท มันติดพันก็เลยมาช้า ฉันขอโทษนะลีที่ให้แกรับหน้าลูกค้าคนเดียว”
“ไม่!”
“ลี...”
“ไม่โกรธแกเลยสักนิด”
“ลี...แกรู้หรือยังว่ายัยศิรินธารกำลังจะทำน้ำหอมขาย”
“เหรอ...ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” ลีลาทำเนียน
“แต่ฟรองซัวส์เป็นคนออกแบบนะ แกไม่รู้จริงๆ เหรอลี”
“ฉันไม่ได้สนใจ”
“ถ้าแกคิดแบบนั้นก็เริ่ดเลย...เจ๊เขาไม่อยากให้แกมีเรื่อง แกสั่งสอนยัยนั่นไปหลายแมตช์แล้วนี่ ไปตีกับน้องสาวของว่าที่แฟนเนี่ย ระวังจะกลับตัวไม่ได้...ไปก็ไปไม่ถึงนะเว้ย”
“แกหมายถึงใคร ว่าที่แฟน?”
“ก็คุณรุตม์ไง...”
“ฉันกับเขา เราไม่ได้...” ลีลารีบปฏิเสธ
“อย่ามาปากแข็ง! แกสนใจเขา ฉันรู้ ฉันเห็น”
“แสนรู้! ใจฉันแกจะมารู้ดีได้ยังไง”
“หึ...” ดลฤดีจ้องมองอย่างจริงจัง “แกเพิ่งคุยกับเขามาใช่ไหม?”
ลีลาตกใจ“แกรู้ได้ยังไง” เธอรู้ตัวว่าหลุดปากออกมา
“ตาแกมันฟ้อง นัดกับเขาด้วยใช่ไหม”
“เฮ้ย!...” ลีลาตกใจยิ่งกว่า
“งงสิงง...ตอบฉันมาว่าใช่ไหม”
“อืม แกรู้ได้ไง” ลีลาจำต้องตอบ