บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 6 หน้า 4
“เรียกฉันว่าดีดี้ตาทิพย์”
“ไม่บอกฉันจะจิ้มให้ตาบอดเลย”
“โหดเหลือเกิน!...เลขาคุณรุตม์เขาติดต่อแกไม่ได้ เลยโทรมาหาฉันว่า เย็นนี้เขานัดเจอที่ห้องอาหารโรงแรม”
“อืม...” ลีลายิ้ม
“ถ้าชอบเขาก็เลิกตีกับน้องเขาแล้วก็รีบไปทำตัวเป็นว่าที่สะใภ้ที่น่ารัก...แบบไปเสนอหน้าไหว้พ่อแฟนอะไรแบบเนี้ย”
“แกเจอคุณศิริเหรอ?”
“ใช่...เมื่อกี้นี้เอง เขาเท่มาก! ฉันเข้าใจแล้วว่าคุณรุตม์ได้ความหล่อ สุขุม นุ่มลึกจากใคร”
“แกเจอเขาที่ไหน?”
“สวนกันข้างโรงแรมเมื่อกี้ เดินไปทางท่าน้ำโน้นแน่ะ” ดลฤดีเอ่ยจบ ลีลาก็ตั้งท่าจะไป “เฮ้ย! แกจะไปไหน” ลีลาแค่ยิ้มไม่ตอบแล้วเดินไป “เฮ้ย จะไปสวัสดีจริง ๆ เหรอ แล้วบอกว่าไม่ชอบคุณรุตม์ ไอ้นี่ร้าย..”
ลีลาเดินเข้ามาที่ริมน้ำด้านหลังโรงแรม เห็นศิริโยนดอกไม้ลงในน้ำเป็นการขอโทษวิรัตน์ “พี่ขอโทษนะวิรัตน์..”
ลีลายืนมองศิริด้วยสายตากร้าว นึกถึงภาพที่ชลัมน์โดนซ้อม ยกมือไหว้ขอตายกับตน ลีลามองด้วยความแค้น แล้วสูดลมหายใจตั้งสติก่อนจะเดินเข้าไปทัก “สวัสดีค่ะคุณศิริ”
ศิริหันมาแปลกใจที่เห็นลีลา “สวัสดีครับ คุณลีลา” ลีลายิ้มให้ ศิริชะงักไปนิดที่เห็นรอยยิ้มของหญิงสาว
ลีลาเห็นศิริมองตนเองนิ่งๆ ก็ถามขึ้น“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ผมรู้สึกว่าคุณเหมือนใครคนหนึ่งที่ผมเคยรู้จัก”
ลีลาเปลี่ยนเรื่อง “...คุณเอาดอกไม้มาให้ใครเหรอคะ” เธอมองดอกไม้ที่ลอยอยู่ในน้ำ
“รุ่นน้องที่เคยทำธุรกิจด้วยกันน่ะครับ เขาเสียชีวิตที่นี่”
“สาเหตุก็คงเพราะธุรกิจ..ใช่ไหมคะ” ศิริเงียบเป็นการตอบรับ “ตอนที่คิดว่าจะสร้างธุรกิจก็ว่ายากแล้ว พอทำได้ก็ต้องประคองให้มันอยู่รอด เวลาดิฉันมองอาณาจักรของ Castle ดิฉันก็สงสัยว่าคุณต้องทำงานหนักแค่ไหนถึงได้ทำให้มันกลายเป็นอาณาจักรที่มั่นคงได้ขนาดนี้”
“ช่วงแรกก็หนักหน่อยครับ แต่ถ้าเรารู้จักในสิ่งที่เราทำ รู้ว่าเราต้องการอะไร แล้ววางเป้าหมาย ความสำเร็จมันก็จะ เป็นของเรา”
“โรงแรมมูลค่านับพันล้าน มันคงเป็นความสำเร็จบนเลือดเนื้อและน้ำตาของคนอีกหลายคน” ศิริหันมามอง “ฉันเริ่มต้นธุรกิจกับเพื่อน เพราะอยากทำงานกับคนที่เราไว้ใจ แต่บางครั้งก็กลัวค่ะ ว่าคนที่เราไว้ใจจะทำร้ายเรา อย่างเลือดเย็น”
“ถ้าเราทำงานด้วยความรู้สึกธุรกิจจะไม่มีวันเดินหน้า เพราะทุกนาทีมันคือการตัดสินใจ”