บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 15 หน้า 2
นรุตม์กอดปลอบ “พี่เข้าใจลูกหยีนะ”
“พี่ไม่เข้าใจหรอกว่าลูกหยีรู้สึกยังไงที่จับได้ว่าสามีตัวเองคอยโทรหาผู้หญิงอื่นตลอดเวลา ต้องเป็นเมียหน้าโง่ ให้คนเขาหัวเราะเยาะสมน้ำหน้า ลูกหยีพยายามอดทน แต่มันทนไม่ไหวแล้ว! ไม่ไหวแล้ว....” ศิ
นรุตม์กอดนิ่งๆ ให้ศิรินธารได้ร้องไห้ระบายออกมา “ถ้าเอาแต่คิดวนเวียนแบบนี้ ลูกหยีก็ต้องระแวงทั้งที่หาญกล้ากับลีลาอาจจะไม่ได้ทำอย่างที่คิดก็ได้ แบบนี้ คนที่ไม่มีความสุขคือลูกหยีเองนะ”
“เวลาที่กล้าอยู่กับลูกหยี ยังอดคิดไม่ได้ว่าใจเขาอยู่กับเราหรือเปล่า เขาคิดถึงใคร เขารักลูกหยีบ้างไหม”
“แล้วต้องทำยังไงลูกหยีถึงจะเลิกระแวง”
“ลูกหยีไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ ทำไมมันต้องมายุ่งกับกล้า ผู้ชายก็มีตั้งเยอะ จะมีผู้ชายคนไหนที่ทำให้มันหยุดร่านบ้าง ได้ไหม”
“ลูกหยี พูดแบบนั้นไม่น่ารักเลยนะ”
“ลูกหยีจะพูด ลูกหยีเกลียดมัน! เกลียด ๆ ๆ ๆ ใครก็ได้ช่วยเอามันไปจากชีวิตของกล้าที”
นรุตม์กอดลูกหยีที่ร้องไห้ด้วยความกดดัน และพยายามปลอบโยนอีกฝ่ายอย่างใช้ความคิดไปด้วย
ที่เพนท์เฮ้าส์ของนรุตม์ เสียงโทรศัพท์ดัง แต่ภายในห้องว่างเปล่าไม่มีคนรับสาย นรุตม์ไม่สบายใจ เขากดวางแล้วกดเบอร์โทรออกใหม่ “คุณภา....ลีโทรหาคุณเหรอเปล่าครับ ผมโทรไปเขาไม่รับสายผม”
“ฉันไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ให้คนขึ้นไปดูหรือยังคะ ลีไม่อยู่บนห้องเหรอคะ ตอนนี้ฉันติดคุยงานอยู่แล้วจะโทรกลับนะคะ” วัลภาวางสายเดินเข้ามาเห็นดลฤดีนั่งอยู่กับใบบอน “ขอโทษนะคะ”
ดลฤดีอดไม่ได้กระซิบถาม “มีเรื่องอะไรเหรอเจ๊”
“คุณรุตม์บอกว่าลีออกไปไหนไม่รู้”
“เรื่องดีลในการใช้เสื้อผ้าของศิลปินในค่าย หลักๆ จะมีตามที่ระบุไว้ในเอกสารนะคะ” ใบบอนชี้แจงรายละเอียด
วัลภารรับเอกสารมาดู
ดลฤดีกังวล “ถ้ามันไม่ได้โทรบอกเจ๊ มันจะมีเรื่องหรือเปล่าเนี่ย”
ใบบอนเห็นดลฤดีกับวัลภาดูไม่สบายใจจึงเอ่ยขึ้น“ถ้าวันนี้ไม่สะดวก ไว้เรานัดคุยกันอีกทีดีไหมคะ”
“ขอโทษค่ะ พอดีมีงานด่วนนิดหน่อย แต่เรียบร้อยแล้วค่ะ” วัลภาบอกดลฤดี “เอางานให้เคลียร์ก่อน”
ดลฤดีรู้สึกตัวยิ้มอย่างรู้สึกผิดให้กับใบบอน แต่สีหน้าชักเริ่มกังวลห่วงลีลา
ที่ฟิตเนสของโรงแรม Eden แดนกำลังวิ่งบนสายพาน นรุตม์ก้าวเข้ามา แดนมองนรุตม์แล้วกดให้เครื่องช้าลง จนกลายเป็นเดิน
“คุณมีธุระอะไร”
“คุณพาลีไปหรือเปล่า”
“เปล่า...”