บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 15 หน้า 5
“นี่ไล่น้องเลยเหรอ” ศตวรรณปักหลักลงนั่ง “ผมไม่ไป จะรอดูหน้าว่าที่พี่สะใภ้”
“พี่ว่า...” นรุตม์อึดอัด
ศตวรรษยิ้มให้ “ผมล้อเล่นน่า ไม่อยากให้ว่าที่พี่สะใภ้อึดอัดล่ะสิ รอให้พี่ชัวร์แล้วเปิดตัวก็ได้”
“พี่ก็รอคำตอบเขาอยู่”
“พี่ไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้มาก่อน ว่าที่พี่สะใภ้คนนี้...คงสวยน่าดู”
“อืม...วรรษกลับไปก่อนเถอะ”
“โอเค...ผมจะรอเห็นหน้าว่าที่พี่สะใภ้อย่างอดทน กลับบ้านบ้างนะพี่ ป้าเพ็ญบ่นคิดถึงแล้ว”
“อืม...” นรุตม์รับคำ
ศตวรรษเดินออกไป นรุตม์มองกระดาษอย่างมีความหวังว่าลีลาจะกลับมา
บริเวณถนนริมแม่น้ำ ลีลานั่งบนกระโปรงหน้ารถกอดเข่าอมทุกข์ หญิงสาวนึกถึงภาพตนกับนรุตม์ที่ผ่านเรื่องเลวร้ายมาด้วยกัน ภาพที่นรุตม์ดูแลตน นึกถึงถ้อยคำของนรุตม์ที่เอ่ยกับตน
“Parce que...tu sens coupable donc voulez me responsable, n'est pas?” (เพราะ...รู้สึกผิดอยากรับผิดชอบใช่ไหม) ลีลาถามอย่างอยากรู้
“Parce que ... Je te aime” (เพราะผมรักคุณ) นรุตม์จับมือลีลาจูบเบาๆ
ลีลาซบหน้ากับหัวเข่าด้วยความอึดอัด
วัลภาเดินเข้ามาแล้ววางมือบนหัวลีลา ลีลาหันไปมอง “มีอะไรหนักหนาหรือไงถึงกับต้องเอาน้ำตาเช็ดหัวเข่า
“เจ๊...” ลีลากอดวัลภาด้วยความรู้สึกเหนื่อยเหลือเกินกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ชลัมน์เอาหมวกออกแล้ว เห็นว่าผมยังมีปกติ ไม่ได้เป็นโรคร้ายต้องทำคีโม เขานั่งบนเก้าอี้ที่ระเบียงดูสีหน้าดีมีความสุขไม่เหมือนตอนที่ลีลามาเห็น
มัสยาเอาชามาวางให้กับชลัมน์แล้ว เอาผ้าคลุมคลุมขาให้กับน้องชายของตน “คืนนี้ลมแรง”
“ยี่สิบกว่าปีที่ต้องจมอยู่ที่นี่ คืนนี้เป็นคืนที่ผมมีความสุขที่สุด”
“แต่พี่ไม่แน่ใจว่าลีจะได้ดังใจเราหรือเปล่า” ชลัมน์มองมัสยาว่าหมายความว่ายังไง “ลีดูจะมีใจกับลูกชายของศิริ”
ชลัมน์ยิ้มพอใจปนสะใจ “นั่นล่ะคือสิ่งที่พี่ต้องการ ให้มันรักทั้งที่ไม่ควรจะรักรักที่ผิดศีลผิดประเพณี วันที่ความจริงเปิดเผย พี่จะเปิดประตูนรกให้พวกมันเอง ไอ้ศิริมันต้องตายทั้งเป็น พวกมันทุกคนต้องทุกข์ทรมาน”
มัสยาลังเล สงสารลีลาเพราะเลี้ยงดูกันมาก็ผูกพัน แต่ก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไร
วัลภาโอบลีลาคุยกัน แบบพี่สอนน้อง “ถ้ารักคุณรุตม์ ก็ไม่ควรใช้เขาเป็นเครื่องมือ เพราะสุดท้ายคนที่จะเจ็บปวดคือตัวลีเอง”