บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 15 หน้า 4
“คุณพ่อหมายถึง...” ลีลาอึ้งงง
“ป้าไม่คิดเลยว่าลีจะลงทุนทำเพื่อพ่อขนาดนี้”
“...ลงทุน?” ลีลามองมัสยาอย่างงง ๆ
“ก็ลีบอกป้าว่าตอนนี้นรุตม์ขึ้นเป็นจีเอ็มแล้ว ป้าคิดว่าลีลงทุนเสี่ยงตายเพื่อให้นรุตม์ไว้ใจ ลีไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้นเหรอ?” ลีลาอึ้งกับความคิดของมัสยา แต่เห็นชลัมน์กับมัสยามองมาอย่างหวังคำตอบ ลีลาจำต้องฝืนรับ “ใช่ค่ะ...ลีไม่คิดว่าคุณอาจะดูออกด้วย”
ชลัมน์ลูบหัวลีลา “พ่อกับป้าเลี้ยงลีมากับมือ ลีคิดอะไรทำไมเราจะไม่รู้ล่ะลูก”
“จะทำอะไรก็ต้องระวังตัวด้วย...ป้าเป็นห่วงลีนะลูก”
ชลัมน์ดึงลีลาเข้ามากอด “ขอบใจมากนะลีที่ทำให้พ่อมีความสุข” ลีลามองชลัมน์อย่างไม่เข้าใจว่าหมายถึง เรื่องอะไร
“ลีไปช่วยป้าจัดโต๊ะนะ”
ลีลาตามมัสยาออกไปแล้วถามอย่างสงสัย “คุณป้าคะ พ่อขอบใจลีเรื่องอะไรเหรอคะ”
“เรื่องที่ลีทำให้ลูกสาวของนายศิริยอมคุกเข่าขอโทษออกสื่อไง...พ่อเราน้ำตาร่วงเลยนะ พูดแต่ว่าลีเก่ง... เพราะเขาคงไม่มีทางจะทำให้นายศิริขอโทษในความผิดที่มันทำกับพวกเราได้”
ลีลามองไปทางชลัมน์ที่นั่งยิ้มๆ ดูมีความสุขมากขึ้น แล้วใช้มือจิกแขนตัวเองรู้สึกกดดันมากๆ กับสถานการณ์ ที่ดูบีบคั้นแบบนี้ ชลัมน์สบตากับมัสยาด้วยความพอใจ รู้ว่าต้อนให้ลีลาทำตามในสิ่งที่ตนเองต้องการได้
ที่เพนท์เฮ้าส์นรุตม์ นรุตม์เดินเข้ามาอย่างรีบร้อนอยู่หน้าห้องของตน แล้วเห็นว่าประตูปิดไม่สนิท นรุตม์ยิ้ม ด้วยความหวังคิดว่า ลีลากลับมา นรุตม์เปิดเข้าไปในห้องชะงักที่เห็นศตวรรษที่นั่งอยู่ในห้อง
“กลับมาแต่วันเลย ผิดฟอร์มคนบ้างานอย่างคุณนรุตม์นะครับ”
“วรรษมาที่นี่ทำไม? ”
“ผมว่าจะมาขอดูหน้าคนที่ทำให้พี่ไม่ยอมกลับบ้านสักหน่อยแต่คลาดกัน”
“หมายความว่ายังไง คลาด?” นรุตม์ถามงงๆ
ศตวรรษส่งกระดาษโน้ตที่ลีลาเขียนทิ้งไว้ ไม่ได้ลงชื่อข้อความว่า ‘ไปธุระด่วนจะกลับค่ำๆ’ ศตวรรษเสนอหน้าอยากรู้มาก “ใครอ่ะพี่”
“คนสำคัญ....”
“ผมหมายถึงชื่ออะไร สนิทกันขั้นไหนแล้ว”
“รอให้ทุกอย่างชัวร์ แล้วค่อยรู้ก็ยังไม่สายนะ”
“ทำไมต้องทำเป็นความลับด้วย”
นรุตม์ตัดบท “ต้องไปซ้อมเปียโนไม่ใช่เหรอ กลับบ้านไปสิ”