บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 17 หน้า 5

“พราวไม่ได้สวมรอย แต่พราวคือ “แอบรักในความคิดของปราณนต์”..” อวัศยางง พริบพราวพูดต่อ “ตลอดเวลาณนต์คิดว่าแอบรักคือพราวเค้าไม่เคยมีพี่ศยาอยู่ในความคิดแม้แต่น้อย ..พี่ศยาต้องขอบคุณตัวเองที่มาช้า..ณนต์เลยไม่ต้องผิดหวังที่แอบรักไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าคิด” พริบพราวเชิดใส่นิดๆ เพื่อปกปิดความหวาดหวั่นข้างใน

อวัศยาแค้นใจ “เธอเข้าข้างตัวเองมากเกินไปแล้ว แค่ฉันเดินไปบอกปราณนต์ว่าฉันคือ แอบรัก เธอจะต้องโดนเขี่ยทันที”

“ก็ลองดูสิคะ...พราวก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครกันแน่ที่จะโดนเขี่ยระหว่าง “พราว” กับ “พี่ศยา ที่ต้องไปพร้อมกับแอบรัก” !!” อวัศยาสะอึก..จุกอีกรอบ..พริบพราวได้ทีรุก “ทางที่ดีพี่ศยาควรจะอยู่เงียบๆ ปล่อยให้เรื่องนี้มันจบแบบที่ตัวเองไม่ต้องเสียชื่อเสียงจะดีกว่ามันไม่คุ้มที่พี่จะเอาประวัติการทำงาน ความไว้วางใจ ความน่าเชื่อถือของตัวเองมาแลกกับการเปิดตัวว่าแอบชอบลูกน้องตัวเอง”

อวัศยาเถียงไม่ออก “เธอ..เธอ..ทำแบบนี้ทำไม ?” 

“พราว..ไม่อยากให้ปราณนต์ต้องเสียใจเพราะผู้หญิงที่ไม่จริงใจและหลอกลวงเค้ามาตลอด”

“ถ้าฉันหลอกลวง แล้วสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ มันคืออะไร ?”

พริบพราวชะงักนิดๆ แต่ตั้งหลักเร็ว สวนกลับ “มันจะคืออะไรก็ช่าง แต่พราวทำด้วยความปรารถนาดี และหวังดีกับปราณนต์ ไม่ได้คิดจะปั่นหัว หรือหาเศษความสุขภายใต้หน้ากากที่ปิดบังตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง”

อวัศยาจุกอีกรอบ..มึน พูดไม่ออก พริบพราวสรุป “สิ่งที่พราวทำในวันนี้ คือทางออก.. ถ้าพี่ศยาไม่ใช้อารมณ์อยากเอาชนะมากจนเกินไป .. ก็ควรจะเดินออกไปจากปัญหาที่พี่สร้างขึ้นมาอย่างเงียบๆ และเราทั้งสามคนก็จะปลอดภัย แต่ถ้าพี่เลือกที่จะไฟ้ว์..เตรียมตัวเจ็บหนักได้เลย !!” พริบพราวพูดทิ้งท้าย แล้วก็เดินกลับออกไป เธอชะงักหนึ่งอึดใจแอบไม่มั่นใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ แต่ตัดความกังวลทิ้ง เชิดหน้าแล้วเดินต่อไป ทิ้งให้อวัศยาอึ้งอยู่ที่เดิม...นี่มันอะไรกัน???

อวัศยาเดินเข้ามาในห้องด้วยอาการเหม่อลอย .. ครุ่นคิด..จริงเหรอ ?? ไม่จริงมั้ง ? ฉันว่าไม่ใช่ ?? 

เสียงมือถือดัง มีคนโทร.เข้า ขึ้นชื่อรัน .. อวัศยาไม่สนใจจะมองแต่เดินมาปิดเครื่องแล้วก็ยืนครุ่นคิด..เธอหัน

มาทางคอมพิวเตอร์...เห็นเมลที่ตัวเองกำลังจะส่งหาปราณนต์..หญิงสาวคิดถึงปราณนต์ 

รันวางสายแล้วก็บ่น ด้วยความเป็นห่วง “ปิดเครื่อง ?? เป็นอะไรของนาง ??? สเมลไม่ค่อยจะดี” 

รันร้อนใจด้วยความเป็นห่วง

พริบพราวขับรถขณะนึกถึงคำพูดที่พูดกับอวัศยาไปเมื่อครู่

“เธอรู้ แต่ยังฉวยโอกาสที่ฉันมาช้า สวมรอยเป็นแอบรักแทนฉัน !!”