บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 19

ที่บ้าน ม.ร.ว.หญิงแขไข จีรนันท์นั่งตัวสั่นเล่าเรื่องที่เจอศพปริกให้ ม.ล.อุณนิษาฟัง “ฉันนี่ขนลุกซู่เลย”  จีรนันท์ก็นึกถึงภาพที่เกิดขึ้น “พอฉันมองไปในสระบัว...จู่ๆ ศพนังปริกก็ลอยอืดขึ้นมา” จีรนันท์ตีโพยตีพายต่อ “น่าสยดสยองสุดๆ”

ม.ล.อุณนิษาหน้าซีด อึ้งพูดไม่ออก

อธิวัฒน์ร้องห้าม “อย่าเล่าได้มั้ยจีจี้ ภาพมันยังติดตาฉันอยู่เลย สงสัยฉันต้องไปวัดเอาน้ำมนต์ล้างตาซะแล้ว”

“พี่วัฒน์พาจีจี้ไปด้วยนะ อ้าวคุณนิษา...เป็นอะไรหน้าซีดเชียว”

อธิวัฒน์กับจีรนันท์มอง ม.ล.อุณนิษาแปลกๆ ที่เอาแต่นั่งหน้าซีดไม่พูดออกความเห็นอะไรเลย

ม.ล.อุณนิษาสะดุ้ง “อ๋อ...ฉันตกใจอยู่น่ะสิ ฉันอยากรู้จริงๆ ใครกันถึงได้ใจคอโหดเหี้ยมขนาดนี้”

“จะใครซะอีกล่ะ ก็นังรสสุคนธ์ไง” จีรนันท์พูดอย่างมั่นใจ

ห้องรับแขกบ้านพรหมบดินทร์ รสสุคนธ์กับน้อยเดินเข้ามา ม.ร.ว.หญิงภาวิดา ม.ร.ว.หญิงแขไข จวง ทวน หันมองรสสุคนธ์ด้วยสายตาเคียดแค้น

ม.ร.ว.หญิงภาวิดาโพล่งออกมาทันที“จับมันเลยสิคะคุณตำรวจ แม่นี่ล่ะที่เป็นฆาตกร”

รามนรินทร์ซึ่งอยู่ด้วยรีบร้องห้าม “คุณแม่ครับ ยังไม่มีหลักฐานอะไรเลยนะครับ เราจะไปปรักปรำคุณรสไม่ได้”

ม.ร.ว.หญิงแขไขเอ่ย “คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ อีกอย่างแม่รสสุคนธ์ก็อยู่ที่บ้านนั่น ถ้าไม่ใช่แม่รสแล้วจะเป็นใคร หรือว่าเธอแม่น้อย”

“เปล่า น้อยไม่ได้ฆ่าน้าปริกนะคะ”

ม.ร.ว.ภาณุกรเห็นว่าเรื่องราวชักจะไปกันใหญ่ ตัดบทบอกกับตำรวจ “เอาเหอะ ใครเป็นคนร้ายก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่คุณตำรวจ เชิญครับ”

ตำรวจเริ่มสอบสวนรสสุคนธ์ทันที “ผู้ตายเสียชีวิตมาแล้ว 72 ชั่วโมง ช่วงเวลานั้นคุณอยู่ที่ไหนครับ”

“3 วันก่อนฉันอยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ” รสสุคนธ์ตอบ

“ผมเป็นพยานได้ครับ วันนั้นผมพาหนูรสไปเยี่ยมรามที่โรงพยาบาล” ม.ร.ว.ภาณุกรยืนยัน

“แล้วคุณรสอยู่ที่นั่นทั้งวันเลยหรือเปล่าครับ” ตำรวจถามต่อ

“มันอาจจะแอบมาฆ่านังปริกทีหลังก็ได้” ม.ร.ว.หญิงภาวิดายังเชื่อเช่นนั้น

น้อยค้าน “ไม่จริงค่ะ วันนั้นคุณรสไม่ได้ออกไปไหนเลย กว่าจะกลับก็ค่ำแล้ว”

ม.ร.ว.หญิงแขไขขัด “แกมันก็พวกเดียวกัน คุณตำรวจอย่าไปเชื่อมันนะคะ”