บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 5 หน้า 3
บ้านพรหมบดินทร์ รสสุคนธ์โผล่หน้าเข้ามาที่โต๊ะอาหาร...ยังไม่ทันพูดหรือทำอะไร ม.ร.ว.หญิงภาวิดาก็เปิดฉากต่อว่าทันที “แกมันตัวกาลกิณี มาอยู่ได้ไม่กี่วัน คนในบ้านก็ตาย...นำมาแต่ความจัญไร ช่างเหมือนย่าแกจริงๆ”
รสสุคนธ์หน้าเสียหยุดชะงัก จวงกับปริกสองยายหลานยืนยิ้มเยาะรสสุคนธ์เป็นลูกคู่อยู่หลัง ม.ร.ว.หญิงภาวิดา
รามนรินทร์รีบพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วงรสสุคนธ์ “คุณแม่ครับ ช้อยก็ป่วย จิตไม่ปกติอยู่แล้ว ไม่เกี่ยวกับคุณรสเลยนะครับ”
ม.ร.ว.หญิงภาวิดายิ่งไม่พอใจเมื่อลูกชายพูดปกป้องรสสุคนธ์ “ตาราม ลูกจะปกป้องตัวซวยอย่างมันทำไม...”
รามนรินทร์ได้แต่ถอนหายใจที่แม่อคติ
ม.ร.ว.ภาณุกรตัดสินใจพูดสนับสนุนรามนรินทร์เพื่อให้ความยุติธรรมกับรสสุคนธ์ “แต่ผมว่าที่ตารามพูดถูกต้องแล้วนะครับ หนูรสไม่เกี่ยวข้องอะไรกับช้อย จู่ๆ พี่หญิงจะไปกล่าวโทษเด็ก ดูจะอคตินะครับ”
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาหันมาตวาดแหวกลับน้องชายไม่ลดละ “ผู้ชายบ้านนี้มันเป็นอะไรไปหมดเนี่ย ชายกร แกเองก็หลงเสน่ห์ ตั้งแต่สมัยย่ามันมาแล้ว ทีนี้มาถึงหลานสาว แกอย่าเอาลูกชายฉันไปเกี่ยวข้องนะ”
“ไปกันใหญ่แล้ว พี่หญิง” ม.ร.ว.ภาณุกรไม่พอใจ
รสสุคนธ์ที่นิ่งเงียบมานาน ตัดสินใจยกมือไหว้ ม.ร.ว.หญิงภาวิดาก่อนจะพูดด้วยเสียงอ่อนน้อม “ดิฉันกราบขอโทษ ถ้าเผลอทำอะไรให้คุณหญิงขัดเคืองใจ แต่กรุณาอย่ากล่าวถึงย่าเล็กในทางเสียหายอีกเลยค่ะ เรื่องของช้อย ดิฉันก็ตกใจเสียใจนะคะ”
“ถ้าหล่อนตกใจเสียใจจริงๆ ก็ไปให้พ้นๆ หน้า ฉันบอกตามตรง เห็นหน้าหล่อนแล้ว ฉันกินข้าวไม่ลง” ม.ร.ว.หญิงภาวิดาไล่
“ได้ค่ะ งั้นดิฉันขออนุญาตไปกินที่โรงครัวแทนนะคะ” รสสุคนธ์ยกมือไหว้ ม.ร.ว.หญิงภาวิดา แล้วเลยไปไหว้ ม.ร.ว.ภาณุกรอีกครั้งก่อนจะหมุนตัวจากไป
รามนรินทร์ทำท่าเป็นห่วงจะห้ามปราม แต่พอเห็นสายตา ม.ร.ว.หญิงภาวิดาที่มองเขม็งรสสุคนธ์ ก็จำต้องเงียบซะ
ม.ร.ว.หญิงภาวิดายิ้มออกมาได้ หันไปบอกจวง “อ้าว นังจวง ตกลงแกจะให้ฉันกินข้าวมั้ย หิวไส้จะขาดแล้ว”
“ให้สิคะ คุณหญิงของบ่าว” จวงหันไปสั่งปริก “นังปริก ให้ไว”
“จ้า พี่จวง”
ปริกกับจวงรีบกุลีกุจอเสิร์ฟอาหารให้ ม.ร.ว.หญิงภาวิดาและเจ้านายทุกคน
โรงครัว รสสุคนธ์เอาเงินใส่ซองทำบุญให้ช้อยมอบให้สร้อยที่อยู่กับเฟื่อง ปริก บัวและคนใช้อื่นๆ
“เรื่องของช้อย รสเสียใจด้วยนะคะ ขอฝากไปทำบุญให้ช้อยด้วยค่ะ”