บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 16 หน้า 4
ในรถแท๊กซี่ ทวนเปิดประตูไม่ออก ผีแม้นมาศโผล่มาอยู่ข้างทวนที่เบาะหลังแล้วจิกหัวทวนไว้ ทวนตาเหลือกตกใจ ผีแม้นมาศจับหัวทวนกระแทกที่กระจกประตูหลังอย่างแรง
“โอ๊ยยยย ปล่อยกู...ปล่อยกู” ทวนแหกปากร้องลั่น ดิ้นพล่านด้วยความกลัว
รสสุคนธ์ดิ้นพยายามสะบัดแขนออกจากมือของชายฉกรรจ์สองคนที่จับอยู่ “ปล่อยฉัน ปล่อยฉันนะ”
“ปล่อยให้โง่สิ สวยๆ แบบนี้มาให้พี่ชื่นใจก่อนเหอะนะ เฮ้ย เอาตัวไป” ชายฉกรรจ์สั่งเพื่อนทั้งสองคนหิ้วรสสุคนธ์ให้เดินตามมา
“ไม่ ฉันไม่ไป ปล่อยฉันนะ ปล่อย” รสสุคนธ์ร้องดิ้นรน
ชายอีกคนใช้มือปิดปากรสสุคนธ์ไว้แล้วลากตัวรสสุคนธ์ให้เดินตามชายฉกรรจ์คนแรก รสสุคนธ์ดิ้นอย่างแรง
แต่ก็สู้แรงชายฉกรรจ์ไม่ได้ ถูกดันตัวออกไป
ปริกมองภาพรสสุคนธ์ในหน้าจอมือถือแล้วยิ้มสะใจ“คุณนิษาต้องตบรางวัลกูอย่างงามแน่” ปริกรีบส่งคลิปทันที
บ้าน ม.ร.ว.หญิงแขไข โทรศัพท์มือถือของ ม.ล.อุณนิษาวางอยู่บนโต๊ะ เสียงข้อความเข้าดังขึ้นมา
จีรนันท์ที่นั่งแชตมือถือตัวเองอยู่ก็หันมองด้วยความสงสัย เห็น ม.ล.อุณนิษาไม่อยู่ก็เลยถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดู “คลิปอะไร” จีรนันท์เปิดคลิปดูแล้วก็ต้องตกใจเพราะในคลิปนั้นเป็นคลิปของรสสุคนธ์ถูกชายฉกรรจ์จับตัว “ยัยรสสุคนธ์โดนฉุด ตายๆ ฉันไม่รู้เรื่องด้วยนะ” จีรนันท์รีบปิดคลิปแล้ววางมือถือกลับไว้ที่เดิม แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นม.ล.อุณนิษายืนอยู่
“ไม่ทันแล้ว” ม.ล.อุณนิษาเอ่ยขึ้น
จีรนันท์ตกใจหลุดเรียกชื่อ “คุณนิษา”
“เธอเห็นหมดทุกอย่างแล้วก็เลือกเอาแล้วกันว่าจะร่วมมือกับฉัน หรือจะเป็นศัตรูกับฉัน”
“แหม...ฉันเป็นเพื่อนเธอนะ ฉันก็ร่วมมือกับเธอสิ” จีรนันท์ฝืนพูดเอาใจ
“งั้นก็ดี อย่าได้เที่ยวปากสว่างเอาเรื่องนี้ไปพูดเด็ดขาด เข้าใจมั้ย”
“ฉันไม่พูดหรอกน่า เธอก็รู้ว่าฉันเกลียดนังรสสุคนธ์จะตายไป สมน้ำหน้า...ชอบทำตัวร่าน คืนนี้มันคงได้ผัว
หนำใจ จะได้หายคัน”
“ผู้หญิงไร้ค่าอย่างมัน...ก็เป็นได้แค่เครื่องระบายความใคร่ของผู้ชายเท่านั้น” สองสาวพากันหัวเราะชอบใจ
รสสุคนธ์กลัวสุดขีด เมื่อถูกดันตัวให้เดินมาถึงหน้าบ้านสวนร้าง รสสุคนธ์ตัดสินใจกัดมือชายที่จับตัว ชายฉกรรจ์ร้องลั่นปล่อยมือ รสสุคนธ์ได้โอกาสมือหลุดก็ผลักอีกคนออก ชายฉกรรจ์ไม่สะทกสะท้าน อัดหมัดเข้าไปที่ท้องรสสุคนธ์ รสสุคนธ์จุกทรุดตัวเซ ชายฉกรรจ์เข้ามาอุ้มรสสุคนธ์ขึ้นบ่า