บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 15 หน้า 5
“นี่คุณยังไม่เลิกคิดเรื่องการตายของย่าคุณอีกเหรอ”
“ค่ะ...ย่าของฉันต้องตายอย่างมีมลทิน ฉันจะต้องคืนความเป็นธรรมให้ท่านให้ได้”
“เรื่องมันผ่านมาตั้งสามสิบปีแล้ว คุณจะหาหลักฐานที่ไหน”
“อีกไม่นานคุณก็จะได้รู้ แล้วคุณจะได้เป็นคนแรกที่ได้รู้แน่” รสสุคนธ์เปลี่ยนเรื่อง “ว่าแต่คุณหญิงแม่คุณเป็นยังไงบ้างคะ วันนี้ฉันยังไม่เห็นท่านเลย”
รามนรินทร์ตำหนิ “คุณก็น่าจะรู้ดีนะครับว่าท่านจะเป็นยังไง คุณจงใจใส่เครื่องเพชรประจำตระกูลนั่นมาเพื่อยั่วให้
ท่านโกรธ...ท่านเลยล้มป่วยข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน เอาแต่นอนซมอยู่แต่ในห้อง...คงสมใจคุณแล้วใช่มั้ยครับ” รามนรินทร์ตัดพ้อรสสุคนธ์ รสสุคนธ์ได้ยินก็รู้สึกผิด “ผมรู้ว่าคุณมีอคติกับคุณแม่ผม แต่ผมมั่นใจ...คุณแม่ผมไม่ใช่คนร้ายที่คุณตามหาแน่” รามนรินทร์มองรสสุคนธ์ด้วยความผิดหวังแล้วเดินกลับเข้าบ้านไป รสสุคนธ์เจ็บปวดใจจี๊ด
ห้องนอน ม.ร.ว.หญิงภาวิดา ม.ร.ว.หญิงภาวิดานอนซมอยู่บนเตียง รามนรินทร์นั่งกุมมือภาวิดาด้วยความเป็นห่วง “คุณแม่ ลุกขึ้นมาหน่อยนะครับ อย่าเอาแต่นอนเลย เดี๋ยวจะป่วยได้นะครับ”
“ปล่อยให้แม่ตายๆ เถอะ...แม่อับอายจนไม่มีหน้าอยู่อีกแล้ว”
“ถ้าขาดคุณแม่...แล้วผมจะอยู่ยังไงล่ะครับ...คุณแม่ต้องอยู่เป็นเนื้อนาบุญให้ผมต่อนะครับ” รามนรินทร์อ้อนแม่
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาลูบหัวลูกชายอย่างอ่อนโยน จวงกับปริกเห็นก็ยิ้มซึ้งกับความรักแม่ลูก รสสุคนธ์ถือพวงมาลัยก้าวเข้ามาเห็นอาการของ ม.ร.ว.หญิงภาวิดาก็รู้สึกผิด
จวงหันไปเห็นรสสุคนธ์ก็ชักสีหน้าใส่ “คุณหญิงคะ มีคนที่ไม่หวังดีมาเยี่ยมค่ะ”
“เธอมาทำไม...คิดจะมาซ้ำเติมฉันเหรอ” ม.ร.ว.หญิงภาวิดาไม่พอใจ
“เปล่าค่ะ รสเอาพวงมาลัยมากราบขอขมาและอวยพรวันเกิดย้อนหลังคุณหญิงค่ะ” รสสุคนธ์คุกเข่าลงแล้วคลานเข้ามาเอาพวงมาลัยมาวางมอบให้ ม.ร.ว.หญิงภาวิดา พร้อมกับกราบลงอย่างสวยงาม “ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายช่วยอำนวยพรให้คุณหญิงมีความสุขและมีสุขภาพที่แข็งแรงนะคะ”
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาปั้นสีหน้าขึงขังใส่ รามนรินทร์รีบพูดไกล่เกลี่ย “คุณแม่ครับ คุณรสมาขอโทษแล้ว ยกโทษให้คุณรสเถอะนะครับ”
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาถอนหายใจมองรสสุคนธ์ดูตั้งใจมาขมาก็เริ่มมีท่าทีเหมือนจะอ่อนลง “ขอบใจนะ” ม.ร.ว.หญิงภาวิดาหยิบพวงมาลัยขึ้นมามองแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ “แต่ฉันจะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าเธอออกไปจากบ้านฉัน” ม.ร.ว.หญิงภาวิดาเอาพวงมาลัยขยี้หัวรสสุคนธ์
รสสุคนธ์หน้าชาน้ำตาซึมออกมา รามนรินทร์อึ้ง จวงกับปริกพากันหัวเราะชอบใจ
“คุณแม่” รามนรินทร์อุทาน
“อีปริก คนอะไรวะหน้าทนโดนไล่แล้วยังกล้าอยู่อีก” จวงด่ากระทบ
“ก็คนหน้าด้านไงจ๊ะ” ปริกเสริม