บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 7 หน้า 5
“ป้าจ๋า ป้าจ๋าอะไร แหม เธอนี่มันตัวปัญหาจริงๆเลย”
ผีข้าวปุ้นเดินตามป้าปู ขณะป้าปูเดินไปเปิดตู้เย็น “พี่สาว พี่สาวคนสวย...แก้มัดฉันเถอะนะ ฉันเจออาหารจานเด็ดเลยนะแค่คีบเข้าปากทุกอย่างก็จบ แต่พี่สาวดันมาขวางฉันตอนกำลังจะเคี้ยวพอดีเลย”
“นี่เธอจะกินอะไรก็เรื่องของเธอสิ ฉันไปขวางอะไรล่ะ”
ป้าปูหยิบขวดน้ำออกจากตู้เย็น ป้ายกน้ำดื่มขึ้นดื่ม ป้าปูดื่มน้ำไปพูดไปอย่างกระหายป้าปูเดินไปหาที่นั่ง ผีข้าวปุ้นเดินตามติด
“ฉันหมายถึงฉันเจอผู้ชายที่จะแก้ปมเรื่องเวอร์จิ้น ของฉันได้แล้ว...ฉันกับเค้าเคยแบบว่าประกบปากกันดูดดื่ม”
ผีข้าวปุ้นทำท่าเคลิ้ม “จนตัวเค้าร้อนผ่าวเลยล่ะป้า” ผีข้าวปุ้นยักคิ้ว ป้าปูชะงักแล้วคิดขึ้นมาได้ หันไปถามผีข้าวปุ้น “นี่เธอ...เจอผู้ชายดวงสุริยะทรงกลดแล้วเหรอ” ผีข้าวปุ้นตอบด้วยหน้าตาดีใจระรื่น
“ฉันว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ ที่ฉันได้สิงยังจิ๋วนั่น มันเป็นพรหมลิขิตแน่ๆ ที่ฉันได้สิงคนที่มีความถี่ตรงกันจนอยู่ได้นานมากพอ ที่จะค้นพบพ่อสุริยะของฉัน” ป้าปูอึ้งตกใจมาก นึกถึงอาทิตย์ขึ้นมา
“อย่าบอกนะ...ว่าผู้ชายคนนั้นคือ...ลูกชายคุณจันทร์เจ้า เจ้าของร้านอาหารนั่น ห๊า... ไม่ได้นะ แม่เขาเป็นลูกค้าประจำของฉัน เราเป็นเพื่อนกันแล้ว”
ผีข้าวปุ้นโวย “เอ๊า...แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน หามาตั้ง 3 ปี อย่าว่าแต่ลูกเพื่อนป้าเลย ต่อให้เป็นลูกป้า ฉันก็จะเอา”
“ว๊าย..ไม่ได้..ฉันรับปากกับแม่เค้าแล้ว ว่าจะปกป้องลูกชายเค้าจากภูตผีปีศาจทุกชนิด”
“หือ..ฉันรู้แล้ว รับตังค์เค้ามาใช่มั๊ย”
“ไม่ได้รับ”
“รับมาเท่าไหร่ล่ะ เยอะล่ะสิ”
“ก็บอกไม่ได้รับไง นี่เอางี้ ฉันจะทำพิธีสวดส่งวิญญาณเธอ ฉันสัญญาเลยนะว่าฉันจะสวดให้เร็วที่สุดแล้วจะตั้งโต๊ะเครื่องเซ่นอย่างดี” ผีข้าวปุ้นเสียงแข็ง “ไม่เอาฉันกลัว ฉันไม่ทำ”
“เอ๊า..อดทนหน่อยน้าแป๊ปเดียวเอง”
“ไม่ ฉันไม่ทำ ยังไงฉันก็ไม่ทำ”
ผีข้าวปุ้นขยับตัว และลงไปนอนเหมือนต้องการประท้วง ป้าปูถอนหายใจ เฮ้อ นั่งคิดหาวิธีบ่นๆ
“ไม่ๆๆๆ”
“อะไรวะ”
“ไม่ๆๆ”
“อะไรกันนักกันหนานะ”