บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 3 หน้า 6
จิ๋วได้โอกาสแกล้งถาม “ลุงมีลูกสาวด้วยเหรอคะ”
ลุงไข่ เศร้านิดๆ ไม่อยากพูดถึง “เคยมี...เฮ้อ แต่เขาไปอยู่ไกลแล้วล่ะ” ลุงไข่เศร้า..เปลี่ยนเรื่อง
“เออ... ว่าแต่หนูชื่ออะไร? ลุงยังไม่รู้ชื่อหนูเลย"
ผีข้าวปุ้นอยากบอกพ่อว่าตัวเองคือข้าวปุ้น แต่พูดไม่ได้ “ข้าวปุ้น ไงพ่อ”
“จิ๋วค่ะ หนูชื่อจิ๋ว”
“จิ๋วเหรอ”
“ค่ะ”
“เออ...ฟังดูตัวเล็กๆ จิ๋วๆ สมตัวดีนะ” ลุงไข่นึกได้รีบวางมือ “ลืมๆ ลุงต้มเก๊กฮวยไว้รับแขก แต่ยังไม่ได้ซื้อน้ำแข็งเลย เดี๋ยวลุงไปซื้อน้ำแข็งมานะรอแป๊ป”
จิ๋วรีบห้าม “ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะลุง”
“แป๊บเดียว เดี๋ยวมา รอก่อนนะ”
“เฮ้อ จริงๆเลย” จิ๋วถอนใจ “นี่แหละนะ พ่อเรา” จิ๋วเหมือนมองหาอะไร
“ถุงมืออยู่ไหนเนี่ย” จิ๋วลุกไปเดินหาผ้ากันเปื้อน
ภายในครัว จิ๋วเดินๆเปิดหาผ้ากันเปื้อนในตู้ไม่มี หันมองไปทางห้องนอนข้าวปุ้น เลยลองเดินไปดู
ภายในห้องนอนข้าวปุ้น จิ๋วเปิดเข้าไปห้องนอนตัวเอง ทุกอย่างยังเหมือนเดิมเป๊ะ
“สุดยอด ผ่านมาสองปีแล้ว พ่อยังไม่เปลี่ยนอะไรห้องเราเลย เหมือนเดิมเป๊ะ” จิ๋วมองปฏิทินบนผนังยังเป็นเดือนเก่า เห็นกรอบรูปหลายรูป มีภาพข้าวปุ้นถ่ายไว้ไม่กี่วันก่อนตาย
“รูปนี่ตลกจัง” จิ๋วหัวเราะ “นั่นสิ เฮ้อ...ใครจะไปคิดนะ ว่านี่จะเป็นรูปสุดท้ายที่ได้ถ่ายก่อนตาย”
จิ๋วมองลงมาบนโต๊ะเห็นไดอารี่ “ไดอารี่เรานี่”
จิ๋วหยิบไดอารี่มาเปิดอ่าน มัวแต่ระลึกความหลัง ลืมไปว่าไม่ใช่ห้องตัวเองแล้ว เสียงโจ๊กเปิดประตูเข้ามา
“เธอเป็นใคร แล้วมาทำอะไรในนี้”
จิ๋วแกล้งทำมึน “อ้าว... ที่นี่ไม่ใช่ห้องน้ำเหรอ ห้องน้ำอยู่ที่ไหนอ่ะ? ตายแล้ว ฉันนึกว่าเป็นห้องน้ำซะอีก งั้นเดี๋ยวฉันไปห้องน้ำก่อนนะ ไปล่ะ” จิ๋วอาศัยจังหวะโจ๊กงง รีบชิ่ง “นี่ เดี๋ยว” โจ๊กรีบตาม
จิ๋วเดินหนีออกมาที่หน้าร้าน โจ๊กยังตามมาเอาเรื่อง “แยกห้องน้ำกับห้องนอนไม่ออกหรอ สายตามีปัญหารึไง”
จิ๋วแถ “อืม.. ฉันสายตาเอียงนิดหน่อย” จิ๋วหันหน้าหนี เซ็งชิบเป๋ง
“สายตาเสีย หรือประสาทเสีย”