บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 3 หน้า 7
ผีข้าวปุ้นโวย “ไอ้เด็กเปรต.. ทำปากดี เมาค้างงี้ ตื่นเอาป่านนี้ เมื่อไหร่จะเป็นผู้เป็นคนเนี่ย”
“มองแบบนี้หมายความว่าไง”
จิ๋วยักไหล่ “มองไม่ได้รึไง??” จิ๋วกับโจ๊กจ้องหน้าจะไฟว์กัน เสียงลุงไข่เปิดประตูเข้ามาพอดี
ลุงไข่ทักโจ๊ก “อ้าว ตื่นแล้วเหรอ” ลุงไข่ถามจิ๋ว “และนี่ 2 คนคุยอะไรกันเหรอ”
“คุยอะไรพ่อ เธอไม่ใช่ลูกค้าเหรอ ทำไมวุ่นวายแบบนี้เนี่ย”
“ลูกค้าที่ไหน รู้ตัวมั้ย.. เมื่อคืนแกน่ะเมาเป็นหมานอนอยู่ข้างถนน หนูจิ๋วเขาช่วยพาแกไปส่งโรงพัก ยังไม่ขอบคุณเขาอีก”
โจ๊กก้มหน้าเถียงแบบเซ็งๆ “เดี๋ยวเช้าผมก็ฟื้นเองแหละ วุ่นวาย” โจ๊กบอกจิ๋วส่งๆ “ขอบคุณละกัน”
ผีข้าวปุ้นหมั่นไส้น้องอยากจะเบิ้ดกระโหลกสักที “ดูมัน ดูมันทำ”
จิ๋วจิก “ดูสภาพแล้วน่าจะว่างงานมานานมากสินะ หืม? แถมไม่มาช่วยพ่อทำงานทำการอีก จริงๆฉันน่าจะปล่อยให้นอนอยู่ข้างถนนแบบนั้นแหละ ดีแล้ว”
โจ๊กโมโห “มายุ่งอะไรด้วยเนี่ย เรื่องคนอื่นป่ะ”
ผีข้าวปุ้นอยากอัดโจ๊กมากแต่ต้องข่มเอาไว้ “ไอ้เด็กเปรต”
“ก็จริง” จิ๋วคาดโทษ มึงจำไว้เลยกูจะไม่เสือกกับมึงอีก
“ว่าแต่คนอื่น ตัวเองดีนักเหรอ มาลอยหน้าลอยตาอยู่นี่ ไม่มีงานทำหรือไง”
“งาน??...” จิ๋วตกใจ “ห๊า..กี่โมงแล้วคะ?” ทุกคนพากันหันไปมองนาฬิกา
“สิบโมงครึ่ง!!! ชิบ!!” จิ๋วรีบร้อนลนลาน “ลุงคะ หนู ปะ... ไปก่อนนะคะ”
“อ้าว ไม่กินเก๊กฮวยก่อนเหรอหนู” ลุงไข่ส่งน้ำให้แต่จิ๋วไม่ยอมรับ รีบวิ่งกลับไปร้าน
จิ๋วตะโกนบอกแบบไม่มอง “ไว้ค่อยมากินคราวหน้านะคะ”
โจ๊กโวย “โว๊ะ เพี้ยน!!” ลุงไข่หัวเราะไม่คิดว่าจิ๋วจะมาอีก
ภายในร้านลุงไข่ หลายๆวัน ลุงไข่กำลังเช็ดโต๊ะ จิ๋วหอบถุงใส่ของมาวาง เป็นเครื่องครัวบ้าง เครื่องปรุงบ้าง สาก ขนาดเหมาะมือ
“หนูเอามาให้”
ลุงไข่มองขำๆ “อ้าว เอามาอีกแล้ว อะไรเยอะแยะเนี่ย”
“ไปแล้วนะคะ”
“เดี๋ยวสิ แต่...”