บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 3 หน้า 9

ริมถนน  จิ๋วเดินแบบเกร็งๆ เขินที่ได้เดินกับหมวดปริญ “ดูสนิทกันเร็วดีนะครับ เจอกันไม่กี่วันเอง”

จิ๋วงง  “คะ?”

“ก็ลุงไข่ พ่อของโจ๊กที่  ... เจอกันที่ สน. วันก่อน ไงครับ”

“อ๋อ... ก็ไม่หรอกค่ะ” จิ๋วบอกไม่ได้ว่าเป็นลูกสาวลุงไข่ “ลุงแกเป็นคนดีน่ะค่ะ ใจดีคุยสนุก อยู่ด้วยแล้วนึกถึงพ่อน่ะค่ะ”

“คุณจิ๋วช่างพูดกว่าที่ผมคิดนะครับเนี่ย  เห็นอยู่ที่ร้านดูเงียบๆ”

จิ๋วทำมือบอกทะเล้นๆ “ก็นิดนึงค่ะ”

“ต้องเป็นพรหมลิขิตแน่ๆที่ได้มาสิงร่างยัยจิ๋วนี่  ได้เจอพ่อแล้วก็ได้เจอหมวดปริญอีก”  ผีข้าวปุ้นมองหน้าหมวดปริญแล้วเขินก้มลงไปเจอมือ “โอ๊ะ... มือหมวด  ว้าว ขาวเนียน น่าจับจัง” จิ๋วเอื้อมมือไป “จะจับดีไหมนะ”

“...จริงสิครับ”

ผีข้าวปุ้นยังเพ้ออยู่ “จับเลยดีใช่มั้ย”        

“วันก่อนผมเห็นคุณจิ๋วออกทีวี ดูไม่ตื่นเต้นเลย”

จิ๋วตายังมองมือหมวด เผลอหลุดปาก “ขอจับได้ไหมคะ”

“อะไรนะครับ?”

“เอ่อ  ปล่าวค่ะเปล่า..ก็ไม่ได้มีอะไรน่าตื่นเต้นค่ะ ก็เลยไม่ตื่นเต้น”

“ผมต้องไปแล้วนะครับ”

“ไปแล้วเหรอคะ” จิ๋วไม่อยากแยกกันเลย “แล้วเจอกันใหม่นะคะ”

“กลับดีๆนะครับ”

“ค่ะ” จิ๋วมองตามตาเยิ้มบ่นพึมพำเบาๆ ผีข้าวปุ้นทำเสียงเหมือนหมวดปริญ “กลับดีๆนะครับ”

จิ๋วเดินเพ้ออยู่คนเดียว คนเดินสวนมองแปลกๆ ก็ไม่สนใจ “เป็นห่วงเรา” จิ๋วเขินพูดเองเออเอง

“ค่ะ ฉันจะดูแลตัวเองเพื่อหมวดน้า” จิ๋วมองฟ้า มองรอบตัว “โลกเป็นสีชมพู ต้นไม้ก็น่ารัก”

ชีวิตฟินเฟร่อ โลกช่างสวยงาม จิ๋วเดินลั้นลา หมุนตัวเห็นเป็นผีข้าวปุ้นมีความสุขอยู่ในร่างจิ๋ว

ภายในร้านลุงไข่ ลุงไข่เอาของที่จิ๋วให้มากองไว้บนโต๊ะ ของเยอะมากไม่กล้าใช้ จะคืนก็เกรงใจ

ลุงไข่เห็นโจ๊กเดินเอ้อละเหยเข้ามา “อ้าว โจ๊ก ไปตัดผมที่ไหนมา”

“ทองหล่อสิพ่อ  อย่างผมไม่ใช่ว่าตัดผมที่ไหนก็ได้นะ “

ลุงไข่เซ็งกับลูก เบื่อจะบ่นแล้ว โจ๊กสังเกตเห็นของกองเต็มโต๊ะมารื้อๆ ดู