บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 14

ถิงถิงยังนั่งอยู่ในห้องนอนจนถึงเช้า มีกระเป๋าเสื้อผ้าใบเดิมที่เอามาจากบ้านตอนมากับเสี่ยกำพล เสื้อผ้าเก่าของถิงถิงวางพับอยู่อย่างเรียบร้อย ถิงถิงมองเสื้อผ้าเหล่านั้นอย่างครุ่นคิด ก่อนจะค่อยๆ เก็บเสื้อผ้า ใส่กระเป๋าช้าๆ ครุ่นคิดบางอย่าง จากนั้นสีหน้าของถิงถิงเหมือนมีความมั่นใจเพิ่มมากขึ้น จึงค่อยๆ จัดเสื้อผ้าอย่างประณีตบรรจง

ที่บ้านของอาเฉิน เนื้อทองเก็บจานข้าวต้มที่กินแล้ว โดยมีอาเฉินนั่งมองอยู่ เนื้อทองเก็บกับข้าว สีหน้าดูมีความหวัง

“วันนี้เอกภพบอกว่าจะแต่งงานกับถิงถิง..."

"เราก็ได้ยินลูกพูดพร้อมๆ กันแล้วนะเฮีย...จะพูดย้ำชั้นอีกทำไมเนี่ย"

"แต่เธอก็สงบ...ไม่โวยวายอะไร"

"เอาไว้ให้ถิงถิงกลับมากับเอกภพก่อนเถอะ...ชั้นค่อยเดือดร้อน"

"ถ้าเค้ามาด้วยกันจริงๆ...ก็อย่าไปเดือดร้อนให้ทุกข์ใจเลย...ท่าทางจะห้ามไม่ได้แล้วล่ะ"

"เฮียทำใจได้แล้วใช่มั้ย..."

"มันก็ต้องเป็นอย่างนั้น...จะทุกข์จะสุข...ไม่ได้อยู่ที่คนอื่น ไม่ได้อยู่ที่ลูก...ไม่ได้อยู่ที่ถิงถิง...แต่อยู่ที่วิธีคิดของเรา...คิดให้ทุกข์มันก็ทุกข์...คิดให้สุขมันก็สุข"

"ชั้นคิดตามความเป็นจริง...ความเป็นจริงที่ลูกชายชั้นจะเอาผู้หญิงทำงานกลางคืนไม่มีการศึกษา พ่อขี้เมา แม่ขายผัก มาเป็นเมีย"

"ยังขาดไปอีกข้อนึงนะ..."

"อะไร..."

"ถิงถิงเป็นคนดี..." อาเฉินพูดจบแล้วเดินไป

เนื้อทองมองค้อนตามหลังไป"เป็นคนดีอย่างเดียว พอที่ไหนล่ะ มันต้องสมบูรณ์แบบด้วย..."

ที่บ้านเสี่ยกำพล เหม่ยลี่นั่งจิบชาอ่านนิตยสารอยู่ เสี่ยกำพลเดินเข้ามา

เหม่ยลี่หันไปมอง “วันนี้ตื่นเช้านะคะ...นัดใครไว้รึเปล่า"

"ผมจะไปพาราไดซ์..."

"อ้อ..." เหม่ยลี่เงยหน้าขึ้นมอง แล้วยกแก้วชาขึ้นจิบอย่างมีมาด

เสี่ยกำพลเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ "ลินจงมาบอกคุณเหรอ...ว่าถิงถิงจะไปแล้ว...รมมี่ถึงได้รู้เรื่องนี้"

เหม่ยลี่มองเสี่ยกำพลนิ่งๆ "เรื่องนี้มันใหญ่จนคุณต้องมาถามชั้นเลยเหรอคะ"

"ถิงถิงเป็นแม่เหล็กของพาราไดซ์...ผมไม่อยากให้คนนอกรู้ว่าถิงถิงจะไม่อยู่"