บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 14 หน้า 2
"แล้วไงคะ...จะพูดหรือไม่พูด...พรุ่งนี้...ทุกคนก็จะเห็นว่าถิงถิงไม่อยู่แล้ว...แล้วมันต่างกันตรงไหนจะ วันนี้ หรือพรุ่งนี้ก็เหมือนกัน...หรือว่าคุณจะไปขอร้องถิงถิงให้อยู่ต่อ"
เสี่ยกำพลมองเหม่ยลี่ แต่ไม่พูดอะไรแล้วเดินออกไป เหม่ยลี่มองตามไป
ลินจงเดินออกมาจากอีกด้านหนึ่ง ลินจงมองตามไปอย่างกังวล เครียด "คุณเหม่ยลี่คะ...ลินจงว่า เสี่ยหลงนังถิงถิงมากจริงๆ นะคะ...นี่ถ้ามันไม่กลับไปอยู่กับผัวมัน เสี่ยคงซื้อ บ้าน ซื้อรถยกมันขึ้นมาออกหน้าออกตาแน่ๆ ค่ะ"
"เรื่องมันจะจบอยู่แล้ว...จะมาคุ้ยเขี่ยหาอะไรห๊ะ เจ๊ลินจง"
"แต่เจ๊กลัวว่ามันจะไม่จบง่ายๆ น่ะสิคะ เจ๊ขอไปพาราไดซ์นะคะ .....อยากเห็นกับตาตอนมันหิ้วกระเป๋า กลับไปกะผัวมัน...ไม่ใช่เสี่ยแอบเอามันไปเก็บไว้"
"จะไปไหนก็ไปเถอะ...น่ารำคาญจริงๆ"
"ได้เรื่องยังไง เจ๊จะรีบรายงานนะคะ" ลินจงพูดจบก็รีบออกไป
เหม่ยลี่ค่อยๆ มองตามลินจงไปอย่าง ครุ่นคิด
มุมหนึ่งในบ้านพักนักร้อง มาเอกภพยืนรอถิงถิงอยู่
หมิงเซียนเดินเข้ามา “สวัสดี...แหม...มาแต่เช้าเลยนะ...คุณเอกภพ"
"ผมมาหาถิงถิง..."
"ชั้นจำได้...ถิงถิงเค้าเก็บเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วล่ะ...เดี๋ยวชั้นไปบอกให้" หมิงเซียนยิ้มให้
"ขอบคุณครับ"
หมิงเซียนเดินเข้าไปด้านใน เอกภพมองตามไป อีกด้านหนึ่ง เสี่ยกำพลยืนมองเอกภพอยู่ ก่อนจะเดินแยกไปอีกทาง
ปราณีเดินเข้ามาในห้องพักครู เห็นโต๊ะเนื้อทองว่างอยู่ ก็มองอย่างแปลกใจ
"หนูณี..." เสียงเนื้อทองเรียกทักขึ้น
ปราณีหันไปมอง ก็ยกมือขึ้นไหว้ "หนูนึกว่าอาจารย์หยุดซะอีก"
"สอนไม่จำจะโดนตีนะหนูณี...เรียกม๊าว่าม๊าสิลูก.....เรียกให้ชิน"
"ค่ะ..." ปราณีเสียงอ่อย
"ม๊า...แวะไปศาลเจ้ามา...ไปไหว้พระ...ก็เลยมาสาย"
"มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าคะ..."
"เปล่า...ไม่มีอะไร...ม๊าสบายใจดี...เย็นนี้ไปกินข้าวที่บ้านม๊านะ"
ปราณีลังเลนิดนึง เนื้อทองมองเหมือนขอร้อง "ค่ะ..." ปราณีจำต้องตอบตกลง
"เราแวะซื้อของสดไปทำกับข้าวกันนะ"
"ค่ะ.."
"ม๊าไปสอนหนังสือก่อนนะ..." เนื้อทองยิ้มให้แล้วเดินแยกไป