บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 14 หน้า 4

“คุณเป็นของผมนะ ถิงถิง"

"วันนี้...ไม่ใช่แล้วค่ะ...เรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว...การเสียตัวครั้งแรกของชั้นเป็นบทเรียนที่ทำให้ ชั้นรู้ว่า...ถ้าจะเสียครั้งต่อไป...ชั้นต้องได้...ไม่ใช่เสีย"

เอกภพยืนนิ่ง พูดไม่ออก เพราะไม่คิดว่า ถิงถิงจะพูดอะไรแบบนี้ มองถิงถิงอย่างผิดหวัง "ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงจริงๆ...ไม่มีข้อยกเว้น..." เอกภพพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นชาแต่บาดลึก เอกภพมองถิงถิงอีกครั้ง ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไป

ทันทีที่เอกภพหมุนตัวไป น้ำตาถิงถิงก็หยดลงมา ถิงถิงหมุน ตัวหันหลังให้ยืนนิ่งแต่น้ำตาไหลพราก ขณะที่เอกภพเดินห่างจากไปเรื่อยๆ ท่าทางเสียใจน้ำตาไหล ทว่าใบหน้ากลับเฉยเมย ไร้ความรู้สึก

ถิงถิงเดินกลับเข้ามาในห้องนอนของตน ก่อนจะทรุดตัวลง ร้องไห้อย่างหมดแรง ราวกับสูญเสียหัวใจทั้งดวงไป

ห้องทำงานเสี่ยกำพล เสี่ยกำพลนั่งทำงานอยู่ อ่านเอกสารอย่างคร่ำเคร่ง ซักครู่ก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น ถอนหายใจออกมาเบาๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น "เข้ามา..." ประตูเปิดออก เห็นถิงถิงยืนอยู่อย่างลังเล เสี่ยกำพลขยับลุกขึ้นยืน "ถิงถิง..."  ถิงถิงเดินเข้าไปในห้อง ปิดประตู เสี่ยกำพลเดินเข้ามาหา "มีอะไรรึเปล่า...มาหาเฮียถึงบนนี้"

"ชั้นจะมาลาเสี่ยค่ะ..."

"จะไปจริงๆเหรอ..."

"ค่ะ..."

"แล้ว...คนรักของถิงล่ะ...จะไม่พามาแนะนำให้รู้จักกันหน่อยเหรอ"

"เขากลับไปแล้วค่ะ"

"อ้าว...ทำไมล่ะ...เขามารับถิงไม่ใช่เหรอ...ทำไมไม่รอไปพร้อมกัน"

"ชั้นไม่อยากพูดโกหกกับเสี่ย...แต่ชั้นไม่ได้ไปกับเขาแล้วค่ะ"

"มีอะไรกันรึเปล่า" ถิงถิงมองเสี่ยกำพล แต่ไม่ตอบ เสี่ยกำพลขยับเข้ามาใกล้ๆ ถิงถิง พูดเสียงอ่อนโยน "ไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่า...เฮียไม่รู้นะ...ว่าทำไมถิงถิงถึงเปลี่ยนใจ ไม่ไปกับคนที่ถิงรัก...แต่ถ้าไม่ได้ ไปไหน...ก็อยู่ที่นี่ต่อไป...จะมาลาทำไมกัน..."

“ชั้นบอกเสี่ยไปแล้ว ว่าไม่อยู่...ชั้นไม่อยากเสียคำพูดค่ะ"

เสี่ยกำพลเชยคางถิงถิงขึ้นมาอย่างเบามือ พูดช้าๆ เสียงนุ่มนวล "ชั้นอยากให้ถิงอยู่ต่อนะ...เฮียจะดีใจมากเลย....ถ้าถิงทำแบบที่ถิงบอกกับผู้ชายคนนั้น" ถิงถิงมองเสี่ยกำพลอย่างตกใจ แกมแปลกใจ

ก่อนหน้านั้นเสี่ยกำพลตั้งใจเดินไปพบถิงถิง เดินไปสักพักก็มีท่าทีลังเล ก่อนจะเปลี่ยนใจเดินไปยังบริเวณที่เอกภพคุยกับถิงถิง

“ชั้นไม่อยากโกหกคุณ......อยากพูดความจริง”