บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 22

ช่วงสายๆ ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เหม่ยลี่นั่งอยู่บนโต๊ะ

รมมี่นั่งอยู่ตรงข้าม ยกชาขึ้นดื่ม "เฮ้อ...ออกมาเจอกันแบบนี้...ค่อยโล่งสบายหน่อย...ไม่อึดอัดเหมือนที่บ้านเธอ” เหม่ยลี่มองหน้ารมมี่ เลิกคิ้วเหมือนเป็นคำถามว่า พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง รมมี่ยิ้มให้แบบ ไม่รู้สึกว่าคำพูดของตัวเองจะทำให้คนฟังเสียความรู้สึก "ชั้นไม่อยากให้พระเอกนางเอกของเธอเกร็งตอนเรียนแอคติ้งเวลาเจอชั้น แต่เอาจริงๆ นะ ชั้นไม่อยาก เห็นหน้ายัยถิงถิง...หมั่นไส้มัน.....ยิ่งเวลามันอยู่กับเสี่ยกับเชิด" รมมี่พูดจบก็เบ้ปากอย่างรังเกียจ

"หมั่นไส้ถิงถิง....ที่ได้เป็นนางเอกหนังเหรอ" เหม่ยลี่ย้อนถาม รมมี่ชะงักนิดหนึ่งมองเหม่ยลี่ ท่าทางเหม่ยลี่นิ่งๆ เหม่ยลี่ขยี้ต่อ “หรือว่าเจ็บใจที่ไม่ได้ workshop กัดจิกถิงถิง"

รมมี่ทำหน้าเซ็งที่โดนจับความรู้สึกได้ "รู้มั้ย...ทำใมชั้นถึงไม่เคยโกรธเธอได้จริงๆซะที...ก็เพราะไอ้ความตรงไปตรงมาของเธอนี่ล่ะ"

“ชั้นก็เหมือนกัน...เพราะความเจ้าเล่ห์ ปากร้าย กัดจิกของเธอ มันเป็นคุณสมบัติดีงามที่ชั้นเลิกคบเธอไม่ลงซะที"

รมมี่หัวเราะขำอย่างถูกใจ"คราวนี้เธอไปเซี่ยงไฮ้ด้วยรึเปล่า"

“เธอไม่ไป...ชั้นก็ไม่อยากไป"

"ใครบอกล่ะ...ว่าชั้นไม่ไป...คุณเรย์มอนด์เค้ามาขอร้องให้ชั้นไปเป็นพี่เลี้ยงดูแลนังเอก..ไม่ให้ไปโชว์โง่.....โชว์เห่ย...ชั้นก็เลยต้องไป"

"อ้าว...ไหนบอกว่าไม่อยากเห็นหน้าถิงถิง"

"โอย...ชั้นก็มืออาชีพพอหรอกน่ะ...งานของสามีชั้นจะปฏิเสธได้ยังไง...งานนี้ยังไงชั้นก็ต้องไป...เธอก็ควรจะไปนะในฐานะภรรยาของเสี่ย...อย่าบอกนะว่าไม่ว่าง"

เหม่ยลี่มองรมมี่ แต่ไม่ตอบอะไร เสหันไปยกแก้วชาขึ้นดื่ม รมมี่มองแล้วยิ้มเยาะเล็กๆ อย่างรู้ทัน

ที่บ้านเสี่ยกำพล เสี่ยกำพลนั่งดูเอกสารต่างๆ อยู่ในห้องทำงาน ซักครู่ เหม่ยลี่เดินเข้ามา เสี่ยกำพลเงยหน้าขึ้นมอง แล้วก้มลงทำงานต่อ พร้อมกับถามเสียงเรียบๆ "กลับมาแล้วเหรอ..." เสี่ยกำพลถามโดยไม่ได้รอฟังคำตอบ ก่อนจะพูดต่อ "ผมกำลังดูตารางการทำงานโปรโมทหนังที่เหิงเตี้ยน มีแต่นางเอกไปคนเดียว...ก็ต้องทำให้ดูดีที่สุด ....ไม่ให้รู้สึกว่าทำไมพระเอกไม่ไป"

“นี่คุณต้องดูเองทุกอย่างเลยเหรอ...แล้วเชิดล่ะคะ"

"ก็ช่วยๆ กัน...เงินของเราจะปล่อยให้คนอื่นดูแล ตัดสินใจทั้งหมดได้ยังไง"

เหม่ยลี่มองเสี่ยกำพล เหมือนตัดสินใจก่อนจะพูดออกมา“ค่ะ...มีอะไรให้ชั้นช่วยมั้ยคะ"