บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 22 หน้า 4

เภสัชกรได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะอธิบายการกินยา "ซองนี้กินหลังอาหาร 3 มื้อ แล้วก็ก่อนนอนด้วย...ต้องกินให้หมดนะ ซองนี้กินหลังอาหารเหมือนกัน แต่กินเช้ากับเย็น 2 มื้อ..."

อาเปียวฟังเภสัชกรอธิบายอย่างตั้งใจ

อาเฉินเดินมาเห็นอาเปียวเดินออกมาจากร้านขายยาก็ชะงัก ต่างคนต่างมองหน้ากัน

อาเฉินเดินเข้ามาหาอย่างดีใจ "อาเปียวมาซื้อยาเหรอ...ไม่สบายเป็นอะไร"

“เรื่องของอั๊ว..."

“พักนี้ไม่เห็นลื้อไปที่ร้านเลย..."

อาเปียวตาขวางพูดเสียงสะบัด"ทำไม...ขายเหล้าไม่ดีเหรอไง"

"อาเปียว...จะพูดกันดีๆ มั่งได้มั้ยหะ...เราเป็นเพื่อนกันนะ"

"โอย...อั๊วไม่เคยนับลื้อเป็นเพื่อนมานานแล้วโว้ย"

"อาเปียว..."

อาเปียวไม่สนใจ เดินแยกไป อาเฉินมองตามไปอย่างเป็นห่วง

ที่บ้านของอาเปียว  อาเปียววางจานข้าวและกับข้าวที่เตรียมมา แล้วนั่งลงข้างๆ เกลียวที่ยังนอนอยู่ "เกลียว...อาเกลียว...เกลียว" อาเปียวเอ่ยเรียก เกลียวยังนอนนิ่ง ไม่ขยับ อาเปียวเอื้อมมือไปเขย่าตัว เสียงเกลียวอืออาดังขึ้น อาเปียวโล่งอกเมื่อได้ยินเสียง เกลียวค่อยๆ พลิกตัวหันมา "ลุกขึ้นมากินข้าวกินยาก่อน"

"ชั้นยังไม่ได้ไปซื้อยาเลย" เกลียวเอ่ยเสียงแหบพร่า

"อั๊วซื้อมาให้แล้ว...ลุกขึ้นมากินข้าวเถอะ" เกลียวมองอาเปียวอย่างไม่นึกว่าอาเปียวจะใส่ใจ เกลียวค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่ง หยิบจานข้าวมาถือมองอาเปียวน้ำตาคลอ "กินข้าว...กินยาแล้วก็นอนพักซะ" อาเปียวก็พยายามไม่ให้เกลียวรู้สึกว่าตัวเองเป็นห่วง หยิบยาวางลงใกล้ๆ แก้วน้ำ

เกลียวไอขึ้นอีก อาเปียวขยับลุกขึ้นเดินไปเหมือนไม่สนใจ เกลียวหยิบผ้าขนหนูที่มีรอยเปื้อนเลือดออกมาจากใต้หมอน มาปิดปากตนไว้ อาเปียวนั่งชันเข่ากินเหล้าอยู่คนเดียวอยู่อีกมุมหนึ่งของบ้าน บรรยากาศเต็มไปความซึมเศร้า รันทด

ที่คอนโดที่พักของถิงถิง เสี่ยกำพลยืนอยู่หน้าประตูห้องพัก ถิงถิงซึ่งยืนอยู่หน้าห้อง ขยับเปิดประตูให้ กว้างขึ้น เสี่ยกำพลเดินเข้ามาภายในห้อง

"เสี่ยมีธุระอะไรด่วนรึเปล่าคะ"

"อยากมาคุยกับถิง เรื่องที่เราจะไปเซี่ยงไฮ้...ไปเหิงเตี้ยน"

"ค่ะ..."

“แล้วก็เรื่องที่จะไปหาป๊ากับม๊าของถิง"