บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 22 หน้า 3
ที่บ้านของอาเฉิน เอกภพนั่งอยู่กับเนื้อทอง ทั้งคู่หันมามองหน้ากัน ก่อนจะหันไปทางปราณี ที่ถือจานอาหารมาวางบนโต๊ะ
เนื้อทองมองปราณีอย่างเห็นใจ "น่าเสียดาย...พาสปอร์ต วีซ่าก็ทำแล้ว"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะม๊า...จริงๆ คุณเอกก็ไปทำงาน...ไม่ได้ไปเที่ยว...หนูไปด้วยก็คงไม่ได้ไปไหนมาก ....คุณเอกจะได้ไม่กังวลด้วย...ต่างคนต่างทำงาน"
"ไม่เป็นไร...ผมคงต้องไปเมืองจีนบ่อย...เอาไว้คราวหน้าก็ได้"
"ค่ะ...ณีเตรียมเสื้อโค้ช...เสื้อหนาวไปให้ด้วยนะคะ...ช่วงนี้อากาศทางโน้นค่อนข้างหนาว"
"ขอบคุณครับ..."
"ณีไปตามป๊ามากินข้าวก่อนนะคะ" ปราณีพูดจบก็เดินออกไป
เนื้อทองหันมาทางเอกภพ "โชคดีที่สุดแล้วนะลูก...ที่ได้หนูณีเป็นเมีย...หาดีแบบนี้ไม่ง่ายนะ"
ที่บ้านของอาเปียว เกลียวนอนอยู่บนฟูกเก่าๆ ไอเยอะมาก จนต้องลุกขึ้นนั่ง หอบตัวโยน เกลียวคว้าผ้าเช็ดหน้ามาปิดปากไว้ พอเอาผ้าออกก็เห็นเลือดที่ค่อนข้างเยอะ เกลียวหน้าซีดสภาพโทรมๆ ยังคง มีอาการไออยู่
อาเปียวเดินมาหยุดยืนดูที่ประตู"บอกให้ไปซื้อยามากิน แล้วไปซื้อรึเปล่าหะ อาเกลียว...ไออยู่นั่น"
"ซื้อแล้ว...กินแล้ว"
"กินแล้วยังไม่หายก็ไปซื้อมาใหม่สิ..ไออยู่ได้ น่ารำคาญ" เกลียวไม่ตอบ แต่ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง อาเปียวมองท่าทางเกลียวก็รู้ว่าเป็นหนักเพราะเกลียวไม่เคยเป็นแบบนี้ อาเปียวเดินเข้ามานั่งข้างๆ เกลียว ถามเสียงอ่อนลง "จะไปหาหมอที่ร้านมั้ย...หรือจะไปโรงพยาบาล"
เกลียวหันมามองเห็นแววตาเป็นห่วงของอาเปียว ก็ฝืนยิ้ม"ไม่เป็นไรหรอกเฮีย...ชั้นยังไหว...เงินทองเราก็ไม่ค่อยมี"
อาเปียวถอนหายใจ"เดือนนี้...ถิงถิงก็หายเงียบไป...ดีนะว่าเสี่ยให้คนเอาเงินมาให้"
“ถิงฝากเงินมาเหรอ...ไม่เห็นเฮียเล่าให้ฟังเลย"
อาเปียวทำเสียงหงุดหงิด "แล้วทำไมอั๊วต้องเล่าด้วย...ลื้อไม่สบาย ขายผักไม่ไหว เงินที่กินอยู่เนี่ยก็เงินที่อาถิงส่งมานั่นแหละ"
เกลียวไม่พูดแต่ไอต่อ ก่อนจะพลิกตัวหันหลังให้อาเปียว อาเปียวมองเกลียวด้วยแววตาห่วงใยแกมหดหู่
ที่ร้านขายยา เภสัชถามอาเปียวอย่างละเอียด "ไอมากมั้ย......ไอตลอดรึเปล่า"
“ก็ไอ...ไอไม่หยุด"
"เจ็บคอมั้ย...มีเสลดรึเปล่า"
อาเปียวตัดบท"ไม่รู้...เจ็บมั้ง...ลื้อจัดยามาเหอะ...บอกว่าไอเยอะ มีไข้...เป็นมานานแล้ว....ไม่หายซะที"
"ชั้นว่าแปะพาเมียไปรพ.ดีกว่านะ...หมอจะได้ตรวจให้ละเอียด"
"อั๊วมาซื้อยา...ไม่ได้ให้ลื้อมาออกความเห็น"