บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 8 หน้า 3
ถิงถิงซึ่งร้องไห้อยู่ ค่อยๆ หันมามอง เห็นอาคังเดินเข้ามาหา อาคังทรุดตัวลงนั่ง ถิงถิงจับแขนอาคังเกาะแน่น "คัง...ม๊าล่ะ...ป๊าล่ะ...หายไปไหนกันหมด...แล้วทำไม...ทำไมถึงเป็นแบบนี้...ไฟไหม้ได้ยังไง"
"อั๊วก็ไม่รู้เหมือนกัน...กลับมาถึง ไฟก็ไหม้เล้าไก่ไปเยอะแล้ว...ม๊ากำลังจะเข้าไปดับไฟ อั๊วคว้าเอาไว้ทัน แต่ก็..."
"แต่ก็อะไร...อาคัง...ม๊าเป็นอะไร"
เช้าวันใหม่ ที่โรงพยาบาล เกลียวนอนอยู่บนเตียง มีผ้าพันหน้าผากจากการกระแทกหิน ถิงถิงกับอาคังนั่งเฝ้าอยู่ ถิงถิงไม่ได้หลับ ไม่ได้นอนเลย ส่วนอาคังนั่งสัปหงก เกลียวขยับตัวเหมือนรู้สึกตัว
ถิงถิงขยับเข้าไปใกล้ "ม๊า...ม๊า"
เกลียวค่อยๆ ลืมตาขึ้น "ถิง...ถิงไปไหนมา"
ถิงถิงรู้สึกละอายแก่ใจกับคำถามของแม่ เพราะในขณะที่แม่อยู่บ้านคนเดียวเจอเรื่องร้ายๆ เธอกลับไปมีความสุขอยู่กับเอกภพ ถิงถิงเปลี่ยนเรื่องพูด "ม๊าเป็นยังไงบ้าง...เจ็บมากมั้ย"
"เล้าไก่ของเรา...ไฟไหม้หมดเลย...ไม่เหลือเลย" เกลียวพูดไปก็เหมือนหมดความอดกลั้น ปล่อยโฮ ร้องไห้ออกมา
ถิงถิงดึงเกลียวเข้ามากอด ปลอบใจ "ม๊า...อย่าร้อง...ไม่เป็นไรนะ...ม๊า...ไม่เป็นไร..."
"แล้วเราจะทำยังไงดี...ถิง...คัง..."
อาคังตื่นขึ้นขยับเข้ามาหา เกลียวหันไปมองลูกชาย อาคังเข้ามาจับมือเกลียวอีกด้าน"ม๊า...ไม่ต้องห่วงนะ...อั๊วจะช่วยเจ๊ทำงานหาเงินเอง"
เกลียวชะงัก“แต่ลื้อต้องเรียนหนังสือนะ...คัง"
"ไม่เป็นไรหรอก....ม๊า..."
เกลียวมองอาคังแล้วหันไปมองถิงถิง เหมือนขอร้อง ถิงถิงหันไปทางอาคัง "คังตั้งใจเรียนหนังสือไปเถอะ...เจ๊ยังไหวอยู่...รีบเรียนให้จบเร็วๆ...จะได้มีงาน...มีเงินมาดูแลม๊านะ..."
อาคังมองถิงถิง แล้วหลบตาเหมือนละอายใจกับสิ่งที่ทำ หมอกับพยาบาลเดินเข้ามาในห้องเพื่อขอ ตรวจอาการ ถิงถิงกับอาคังขยับออกมา
ถิงถิงเดินออกมากับอาคัง ถิงถิงมีท่าทางครุ่นคิด ก่อนจะหันไปทางอาคัง "คัง...อยู่ดูม๊าไว้นะ
"เจ๊...จะไปไหนอะ"
"เจ๊จะไปตามป๊า..."
"ที่บ่อนนะเหรอ...อั๊วว่า...อั๊วไปตามให้ดีกว่า..เจ๊อย่าไปเลย"
"ป๊าคงไม่ได้ไปบ่อนหรอก...เจ๊จะไปดูในตลาด...ลื้ออยู่กับม๊านะ..." ถิงถิงพูดจบก็หมุนตัวเดินไป เป็นจังหวะที่ศักดิ์เดินมาพอดี ถิงถิงชะงักไปนิด ศักดิ์ยิ้มให้อย่างพยายามให้ดูอบอุ่นที่สุด