บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 8 หน้า 5
ที่บ้านของเถ้าแก่เฉิน เอกภพนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินเข้ามาในห้องนอน สีหน้ามีความสุขเช็ดผมแล้วนุ่งกางเกงใส่เสื้อ เสียงเคาะประตูดังขึ้น เอกภพเห็นเนื้อทองผู้เป้นแม่เดินเข้ามาก็มองอย่างแปลกใจ "วันนี้ไม่ไปโรงเรียนเหรอ...ม๊า"
เนื้อทองมองอย่างเอ็นดู "พอไม่ได้เป็นนักเรียนก็ลืมหมดนะ...ว่าเดือนเนี้ย...โรงเรียนปิดเทอมแล้ว..."
เอกภพยิ้มเก้อๆ "จริงด้วย...ผมลืมสนิทเลย"
"เมื่อคืนไปเที่ยวไหนมา...กลับมาซะดึกเชียว แล้วดูซิจะเที่ยงอยู่แล้ว เพิ่งจะตื่น"
เอกภพยิ้มนิดๆแต่ไม่ตอบ เปลี่ยนเรื่องคุยทันที "หิวจังเลย...ม๊า...วันนี้ทำกับข้าวอะไรบ้าง"
“ม๊าไปซื้อที่ตลาดมา...ไม่ได้ทำหรอก" เนื้อทองพูดแล้วก็มองเอกภพอย่างพิจารณา
เอกภพเอาผ้าเช็ดตัวตากที่ราวแล้วหันมา ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะถามอย่างแปลกใจ "มีอะไรรึเปล่า...ม๊า...ทำไมมองผมแบบนั้นล่ะ"
"ไม่มีอะไร"
"ลงไปข้างล่างกันเถอะ...ท้องร้องแล้ว" เอกภพยิ้มอ้อนมารดา
"เอกลงไปก่อน เดี๋ยวม๊าปูที่นอนให้ แล้วจะตามลงไป"
"ครับ..." เอกภพรับคำแล้วเดินออกไป
เนื้อทองมองตามอย่างครุ่นคิด พึมพำเบาๆ "ถ้าไปด้วยกัน ก็น่าจะรู้เรื่องไฟไหม้เล้าไก่...คงไม่ได้ไปด้วยกันหรอกนะ" ประโยคสุดท้าย เนื้อทองพูดเหมือนปลอบใจตัวเอง
ที่บ้านร้างแห่งหนึ่ง หลินล้มกระเด็นมากองอยู่กับพื้น หญิงสาวร้องอย่างเจ็บปวด เอามือจับแก้ม ที่มีรอยฝ่ามือแดง มุมปากมีเลือดซึม "โอย..."
เฮียตี๋เดินเข้ามามองอย่างไม่พอใจ"งานแค่นี้ก็ทำไม่ได้...ถ้าใจไม่ถึงอย่ามาขออั๊วทำงาน...กะอีแค่เอาของไปส่งทำเป็นกระต่ายตื่นตูมไปได้..."
"ก็ชั้นเห็นตำรวจเดินมานี่...ถ้าชั้นส่งไปชั้นก็โดนจับน่ะซิ...เฮียจะไปประกันตัวชั้นเหรอ" หลินพูดตอบอย่างไม่กลัว
เฮียตี๋มองหลินอย่างไม่พอใจ "ยังจะปากดีอีก...นี่ถ้าอั๊วไม่มีตัวล่อตำรวจไปที่อื่นนะ...ของอั๊วก็ไม่เหลือ...สันดานขี้ขลาดอย่างลื้อเนี่ย กลับไปเป็นเมียน้อยไอ้ศักดิ์....เฝ้าบ่อนเหมือนเดิมเหอะ...อย่ามาทำงานใหญ่เลย เสียเวลา...ถ่วงความเจริญอั๊ว เปล่าๆ"
หลินขยับลุกขึ้นมองเฮียตี๋อย่างไม่พอใจ ก่อนจะสะบัดหน้าออกไป สวนกับอาคังที่เดินเข้ามา หลินมองอาคัง อาคังเห็นเลือดซึมๆ จากมุมปากหลิน หลินเดินออกไป อาคังเดินเข้ามา
เฮียตี๋มองอาคังแล้วเอ่ยขึ้น "มาพอดีเลย.....อั๊วมีงานสำคัญให้ลื้อทำ"
อาคังพยักหน้าแล้วเดินตามเฮียตี๋เข้าไปด้านใน
บริเวณที่ค่อนข้างรกร้าง หลินนั่งชันเข่าอยู่กับอาคัง กำลังเสพยากันอยู่ด้วยกัน
"หลินอยู่กับไอ้เฮียตี๋มันไม่ไหวจริงๆ"
"เราเข้าใจ...งานมันเสี่ยงเกินไป"