บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 2 หน้า 4
เอกภพยิ้มให้เม้าแล้วรีบตามไปโดยเร็ว เม้ามองตามไป สีหน้าเหมือนมีเรื่องอยากเม้าเด็ดๆ แล้ว รับขยับตัวจะเดินตามถิงถิงไป
“อี๊...อี๊เม้า..." เหมือนฝันตะโกนเรียก
เม้าหันไปมอง เห็นเหมือนฝันเดินมา เม้ามองอย่างเซ็งๆ "มีอะไร..."
“แปะเหมาฝากมาบอกว่าให้อี๊รีบกลับบ้าน...แกบอกหิวข้าวจนจะกินไอ้ด่างกับไอ้ปุยแล้ว..."
"แหม...เหมือนฝัน...ลื้อนี่มัน.ปากรั่วจริงๆ..."
เหมือนฝันหัวเราะขำอย่างไม่สนใจ "รีบไปเร็วๆ เข้า...เดี๋ยวก็ไม่มีหมาเฝ้าบ้านหรอก" เธอขยับเดินไปอย่างเร็ว
เม้าทำท่าหงุดหงิด เพราะอยากไปเม้าเรื่องถิงถิงกับเอกภพก็อยาก แต่ก็ต้องรีบกลับบ้าน
ถิงถิงเดินมากับเอกภพ สีหน้าครุ่นคิดกังวล ก่อนจะตัดสินใจหยุดเดิน หันมาทางเอกภพ สีหน้าถิงถิงจริงจัง "ไม่ต้องเดินไปกับชั้นหรอก...คุณกลับไปเถอะ"
“ทำไมล่ะถิงถิง" ถิงถิงเผลอค้อนอย่างลืมตัวเมื่อเอกภพเรียกชื่อเธอ เอกภพอมยิ้ม"ถึงคุณจะไม่บอกชื่อผม...ผมก็รู้อยู่ดีว่าคุณชื่อถิงถิง ให้ผมเดินไปด้วยเถอะ มาด้วยกันก็ต้องเดินกลับ ด้วยกันซิ...ผมจะปล่อยให้คุณเดินคนเดียวได้ยังไง"
“ชั้นเดินแบบนี้ทุกวัน...ทำไมจะเดินคนเดียวไม่ได้...คุณกลับบ้านไปเถอะ...เพิ่งกลับมาจากเมืองนอก ก็ควรจะอยู่กับป๊า ม๊า คุณเยอะๆ นะ..."
"กลับก็ได้...แต่ผมจะมาหาอีกนะ...จะได้เจอป๊ากับม๊าคุณด้วย"
"อย่าดีกว่า..." หญิงสาวรีบปฏิเสธ
"ทำไมล่ะ...ก็เจ๊คนเมื่อกี้ยังบอกว่า ป๊าของเราเป็นเพื่อนกัน"
"เคย...เคยเป็นเพื่อนกัน..." ถิงถิงเสียงเข้ม จับมือเอกภพมาแบมือออกแล้วเอาเงิน 120 บาทวางลง "ค่ายา...ชั้นคืนให้ ขอบใจนะ" ถิงถิงพูดจบก็รีบเดินไปอย่างเร็ว
เอกภพมองตามไปแล้วก้มลงมองเงินใน มือ สีหน้ามุ่งมั่นว่าจะต้องตามตื้อถิงถิงให้ได้
ที่บ้านของอาเปียว เกลียวตักข้าวต้มเข้าปากแล้ววางช้อนลง เลื่อนชามออกห่าง อาคังกับถิงถิงมองเกลียวแล้วหันมามองกันเอง
"ม๊า...กินอีกนิดเถอะ..." ถิงถิงคะยั้นคะยอ
“ม๊าอิ่มแล้ว...” เกลียวมองไปหน้าบ้าน “ทำไมป๊ายังไม่มาอีก..."
อาคังวางช้อนกระแทกชามอย่าง ไม่พอใจ
ถิงถิงหันมาทางอาคังเอ่ยเตือน "คัง...เบาๆ หน่อยซิ...” แล้วหันมาพูดกับเกลียว “ม๊า...กินยาก่อนนะ..."
เกลียวถามซ้ำอีก "ทำไมป๊ายังไม่กลับอีกล่ะ....ถิงถิง"
“เดี๋ยวก็คงมาแหละ...ม๊า...ม๊ากินยาก่อนเถอะ...จะได้นอนพัก" ถิงถิงพูดจบก็หยิบยาส่งให้เกลียว