บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 2 หน้า 5
เกลียวรับไปแต่ยังไม่กิน "ยานี่มันจะง่วงมั้ย....ถิงถิง..."
"ไม่ง่วงหรอก ม๊า..."
อาคังถอนหายใจแรงๆ อย่างหงุดหงิด แล้วลุกขึ้น ยกชาม
"อิ่มแล้วเหรอ...คัง..." เกลียวหันมาถามลูกชาย
อาคังไม่ตอบ ถือชามเดินไปหลังบ้าน เกลียวมองตามไป แล้วหันมาทางถิงถิง เหมือนจะพูดว่าทำไมอาคังต้องหงุดหงิด
ถิงถิงตัดบท "กินยาเถอะ...ม๊า..."
เกลียวเอายาเข้าปาก แล้วกินน้ำตาม ก่อนจะหันมาบอกกับถิงถิง "ม๊าจะรอป๊านะ..."
ถิงถิงพยักหน้าแล้ว เก็บถ้วยชามไป
เวลาผ่านไป อาคังนั่งกอดเข่านิ่งอยู่มุมนึงของบ้าน ถิงถิงเดินเข้ามานั่งข้างๆ อาคัง
อาคังหันมามองแล้วถามเสียงประชดแค้นๆ"ม๊าล่ะ...ยังนั่งรอป๊าอยู่รึเปล่า..."
"นอนแล้ว..." อาคังทำท่าเหยียดปากเหมือนดูถูกนิดๆ ถิงถิงหันมามองหน้าอาคังเอ่ยเตือน "คัง...เจ๊ไม่อยากให้คังคิดไม่ดีกับป๊า...กับม๊านะ...มันจะเป็นบาป"
“ถ้าไม่อยากให้คิดไม่ดี...ก็ทำตัวให้ดีๆ สิ"
"ถ้าเห็นว่าทำตัวไม่ดี...ก็หัดคิดแต่ส่วนดีๆ สิ" อาคังหันมามองถิงถิง เหมือนถิงถิงพูดอะไรไม่รู้เรื่อง "เจ๊ไม่อยากให้อาคังอกตัญญูน่ะ...คิดแต่เรื่องไม่ดีของป๊า แล้วก็ไปพาลโกรธม๊า”
อาคังขยับลุกขึ้นยืน "ก็ถ้าม๊าไม่เข้าข้างป๊า...อั๊วก็ไม่โกรธหรอก...ป๊ากินเหล้า...เล่นการพนันงานการไม่ทำ...ม๊ายังทนอยู่ได้...ยังรักอยู่ได้...เลิกกันไปซะเลยดีกว่า...ลูกจะได้ไม่ต้องเห็นตัวอย่างแย่ๆ ของพ่อ..."
ถิงถิงเสียงเข้มขึ้น “อาคัง...ถ้าลื้อยังคิดวนเวียนอยู่แค่นี้...พูดกันไปก็ไม่รู้เรื่องหรอก เอาเป็นว่าเจ๊ขอร้องแล้วกัน...ต่อหน้า ม๊าก็ช่วยเก็บอารมณ์หน่อย...ม๊ารักลื้อมากนะ"
อาคังสวนกลับทันที"แต่ก็คงน้อยกว่าที่ม๊ารักป๊าอะ...." จากนั้นก็เดินเลี่ยงหนีไป
ถิงถิงมองตามไปอย่างหนักใจ
เช้าวันใหม่ ที่บ้านของอาเฉิน นับทองเดินลงบันไดมา เห็นเนื้อทองนั่งอยู่กับอาเฉินก็ถามอย่างแปลกใจ "อ้าว...วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอเจ๊...แล้วเอกภพล่ะ...ยังไม่ลงมาอีกเหรอ"
"ยัง..."
"เมื่อคืนชั้นก็เผลอหลับไปซะก่อน...แล้วได้คุยกับเอกภพรึเปล่า...เมื่อวานหายไปไหนมาทั้งวัน"
อาเฉินตัดบท “ไม่ได้ถามหรอก...เอกภพโตเป็นหนุ่มแล้ว....ไม่ใช่เด็กๆ"
นับทองมองค้อนพี่เขย "เจ๊...ฟังเฮียพูดสิ...ยิ่งโตเป็นหนุ่มอะ...ยิ่งต้องห่วง...ผู้ชายสมัยเนี่ย...มันขาดแคลน...ผู้หญิงเห็นมันก็พุ่งเข้ามา แล้วยิ่งเอกภพครบเครื่องขนาดนั้น...ใครก็อยากได้"