บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 1 หน้า 5
"ขอบใจนะ...ขอบใจลื้อมาก..." อาเปียวทำท่าจะคว้าเงินแต่จกกับเขียดคว้ามืออาเปียวไว้คนละข้าง อาเปียวมองซ้ายขวาอย่างแปลกใจแล้วถามขึ้น "อะไรอีกล่ะ..."
เฮียศักดิ์ย้อนถาม "เอาเงินไปเป็นหมื่น จะไม่ทำสัญญาเป็นหลักฐานไว้หน่อยเหรอแปะ...ทำยังกับไม่เคยยืมเงินอั๊ว..."
เขียดเลื่อนใบสัญญามาวางให้ "เหมือนเดิม...ดอกร้อยละยี่จั๊บ"
"ได้เลย...ได้เลย..." อาเปียวคว้าปากกามาเซ็นชื่อ เฮียศักดิ์มองท่าทางของอาเปียวที่หิวเงินอย่างพอใจ อาเปียวเซ็นเสร็จก็คว้าเงินมาถือทันที
เฮียศักดิ์ย้ำ "รวมยอดที่แล้วด้วย ก็สามหมื่น...ทุกเดือนที่จ่ายช้าดอกเบี้ยจะเพิ่มขึ้นมา 6,000 บาท เข้าใจตรงกันนะ ...อาเปียว..."
"รู้แล้วน่ะ.....คืนนี้อั๊วก็มีมาคืนลื้อหมดแล้ว..."
เฮียศักดิ์มองอาเปียวอย่างสมเพช อาเปียวลุกขึ้นเดินออกไป จกและเขียดหันมามองเฮียศักดิ์เหมือนรู้กัน
เป๊กถือถุงราดหน้า ผัดซีอิ๊ว มายืนอยู่หน้าบ้านอาเปียว มองเข้าไปข้างใน "ถิงถิง...ถิงถิง...ราดหน้า ผัดซีอิ๊วมาแล้วจ้ะ..." เป๊กยืนยิ้มเผล่เมื่อเห็นถิงถิงเดินออกมา โดยมีเหมือนฝันตามมาติดๆ
“เอามาให้ถึงบ้านเลย..." ถิงถิงอึ้ง
"เพิ่งรู้ว่าราดหน้าก็ดิลิเวอรี่ได้....." เหมือนฝันเหน็บ
เป๊กพูดกับถิงถิง "ส่งเฉพาะคนรักกัน ชอบกัน..."
"อ่อ...เหรอ..." เหมือนฝันเอ่ยกวนๆ ลากเสียงยาวๆ
เป๊กมองเหมือนฝันอย่างไม่สนใจแล้วหันไปทางถิงถิง ยื่นถุงราดหน้าให้ "ของถิงถิงกับน้าเกลียวนะจ๊ะ เฮียไปก่อนนะ..."
“ขอบใจนะ...เฮียเป๊ก...อุตส่าห์ทิ้งร้านมาเอง...ความจริงไม่ต้องเอามาให้ก็ได้ชั้นเกรงใจ..."
“ไม่เป็นไร...เฮียมีเด็กอยู่ร้าน...เดี๋ยวเฮียก็จะไปรับเพื่อน...กลับจากเมืองนอก" เป๊กยิ้มให้ พูดอย่างภูมิใจแกมอวดนิดๆ
เหมือนฝันมองอย่างหมั่นไส้ “จะคุยว่ามีเพื่อนเรียนเมืองนอก...ว่างั้น..รีบไปเลยไป...เดี๋ยวจะไม่ทัน....สนามบินตั้งไกล..."
เป๊กย้อน “ใครบอกว่าไปรับที่สนามบิน...ไปรับที่ท่ารถตรงเนี่ย..." เหมือนฝันทำหน้าเบ้เล็กน้อย ถิงถิงอมยิ้ม เป๊กหันไปบอกถิงถิง “เฮียไปนะ..."
เหมือนฝันเหมือนนึกขึ้นมาได้ รีบหันมาทางเป๊กซึ่งกำลังขยับจะเดินไป "เดี๋ยว...ใครอะ...นักเรียนนอก..."
เป๊กมองเหมือนฝันแล้วอมยิ้มกวนๆ เมินหน้าไป ไม่ยอมบอก
รถบัสคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดที่ท่ารถ เห็นผู้คนเดินลงกันมาจนถึงคนสุดท้าย
“เอก...เอกภพ..." เป๊กส่งเสียงเรียกเมื่อเห็นเพื่อนเดินลงมาจากรถ
เอกภพยิ้มเมื่อเห็นเป๊ก "เป๊ก..."
เป๊กวิ่งเข้ามาหา "นึกว่าจะมาไม่ทันซะแล้ว..” เขามองเอกภพเต็มตัว ”โห” เขาทำท่าเข้าไปดม “กลิ่นนักเรียนนอกหึ่งเลยว่ะ"
เอกภพหัวเราะ “กลิ่นหึ่งนี่...เหมือนจะเหม็นๆ นะ..."
เป๊กกอดเอกภพอย่างดีใจ "คิดถึงว่ะ...ไม่เปลี่ยนเลยนะ เอก...นอกจากหน้าตาดีขึ้นนิดนึง"