บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 11 หน้า 2
วิชิตวิ่งออกจากป่าข้างทางมาถึงริมถนนใหญ่ พยายามมองหารถที่ผ่านไปมา รถพ่วงเทรลเลอร์คันหนึ่งตรงบีบแตรเตือนเพราะรถเบรคแตก ขับพุ่งตรงเข้ามาหาวิชิต วิชิตกระโดดหลบกะให้พ้นวิถีที่รถจะพุ่งเข้ามา แต่ทันใดนั้นคนขับรถหักพวงมาลัยอย่างแรง ทำให้รถพ่วงที่อยู่ด้านหลังเสียหลักพลิกคว่ำ เทรลเลอร์ชุดหลังไถลมากับพื้นพุ่งเข้าหาตัววิชิต วิชิตถูกรถทับเข้าที่กลางลำตัว ทำให้ตัววิชิตขาดสองท่อน เทรลเลอร์พุ่งพาตัวท่อนล่างของวิชิตไปพิงติดต้นไม้ใหญ่ข้างทาง ที่กลางถนน ลำตัวท่อนบนของวิชิตที่ขาดครึ่งตั้งอยู่ ใบหน้าวิชิตตาเบิกโพรงราวกับคนตกใจสุดขีด อุบลปรากฏกายขึ้นอีกครั้งมองชะตากรรมของวิชิตด้วยความสมเพชเวทนา อักขระค่อยๆวนกลับไปที่ตรวนที่ข้อเท้า อุบลค่อยๆเลือนหายไป
อุบลที่ข้อเท้ามีโซ่ตรวนล่ามไว้ เดินเข้ามาถึงประตูทางเข้าเรือน งูสองตัวเลื้อยตามมาด้วยถึงหน้าประตู สิงห์ที่ถูกทุบทำลายค่อยๆกลับไปรวมกันเป็นตัวสิงห์แบบเดิม งูแยกกันไปเลื้อยพันที่หางสิงห์จนกลายเป็นหางสิงห์ทองคำแบบเดิมที่วิชิตทุบทำลาย อุบลเห็นทุกอย่างเรียบร้อย ก็เดินเข้าประตูไป ประตูปิดตามหลัง ไม้เลื้อยขึ้นพันทุกอย่างเหมือนเดิม
รถอัคนีเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ทิพอาภา เชษฐานั่งมาด้วย อัคนีบีบแตรเรียกให้คนในบ้านมาเปิดประตู
“นั่งเงียบมาจนถึงบ้านพี่อัคแล้ว ไม่มีใครพูด งั้นผมพูดเอง! ภาพสเก็ตซ์คนร้ายที่ไอ้กฤษณ์ส่งมาให้ เหมือนคุณสโรชินีใช่ไหม?”
“เชษฐ์...”
“เอ้า หรือทิพคิดว่าไม่เหมือน?”
“เหมือน....แต่จะเป็นคุณสโรชินีได้ยังไงเชษฐ์? เค้าจะเข้ามาทำอะไร?”
“เขาคงคิดว่าทับทิมยังอยู่ที่พี่อัค ก็เลยจะมาขโมยทับทิมไงทิพ”
อัคนีหลุดปาก “มาเฝ้ามากกว่า”
เชษฐาและทิพอาภาชะงัก “พี่ว่าไงนะ?”
ทันใดนั้นใหญ่โผล่มาเปิดประตูบ้านครืด! ทุกคนสะดุ้ง อัคนีขับรถเข้าไปจอดในบ้าน ในบ้าน มีรถจอดอยู่จำนวนหนึ่ง อัคนี ทิพอาภา เชษฐาลงจากรถ
ใหญ่รีบวิ่งมารายงาน “แขกของคุณท่านมากันเต็มบ้านเลยครับ”
“งั้นเรื่องคุณสโรชินีไว้ค่อยคุยกันใหม่นะพี่ เดี๋ยวผมไปส่งทิพเอง” เชษฐา ทิพอาภาเดินแยกออกไป
อัคนีมองเข้าไปในตัวบ้าน
ที่โต๊ะอาหารใหญ่ เอกสารมากมายวางอยู่ ทีมงาน แกนนำพรรคไทธำรงค์นั่งทำงานอยู่รอบโต๊ะ ทุกคนแยกกันทำคนละอย่าง บางคนกำลังถอดคลิปเสียงดนัยเสกสรรค์ ทีมงานคนหนึ่งกำลังพิมพ์ถอดความจากคลิปไปด้วย
“ขอบคุณท่านดนัยมากนะครับที่ไว้ใจผม แล้วส่วนแบ่งงวดแรกจะได้เมื่อไหร่ครับ? ผมต้องรอจนท่านขายแร่ได้หรือเปล่า?”
“ผมไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกน่า คนทำงานก็อยากได้เงิน... อ่ะ รับไปก่อนค่าขนมเล็กๆน้อยๆ..”
“ขอบคุณครับท่านดนัย ยินดีที่ได้ทำธุรกิจร่วมกันนะครับ”