รีเซต

บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 11 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 11 หน้า 3
oey_tvs
20 กรกฎาคม 2559 ( 10:04 )
17M
พิษสวาท ตอนที่ 11
14 หน้า

คลิปเสียงหยุดไป ทีมงานจึงบอก“นี่เป็นคลิปเสียงของวันที่ ๒๑ กันยาครับ”

“ยังมีคลิปที่ยังไม่ได้ฟังอีกเยอะ รีบถอดออกมาให้หมด ทุกอย่างจะเป็นหลักฐานที่เราใช้เอาผิดดนัยได้!!

 

เชษฐาขับรถพาทิพอาภากลับบ้าน ทิพอาภานิ่งคิดถึงเรื่องที่ไปบ้านสโรชินี

เชษฐามองเป็นห่วง “ยังไม่เลิกคิดเรื่องคุณสโรชินีอีกเหรอทิพ?”

“ก็มันน่าคิดมั้ยล่ะเชษฐ์ ทิพมั่นใจนะว่าบ้านคุณสโรชินีที่เราไปมาวันนี้เป็นหลังเดียวกันกับที่ทิพฝันถึง”

“แค่นั้นเหรอที่ทำให้ทิพหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่เมื่อกี้ แล้วเรื่องพี่อัคกับคุณสโรชินี?”

“เชษฐ์หมายความว่ายังไง?”

“โธ่ ทิพก็เห็นเหมือนที่ผมเห็นไม่ใช่เหรอว่าพี่อัคเขาดูรู้จักคุ้นเคยกับบ้านหลังนั้นมาก... มากจนผมคิดว่าพี่อัคน่าจะเคยไปที่นั่นมาก่อนเราสองคน”

“เชษฐ์! นี่เชษฐ์กำลังดูถูกพี่อัคกับคุณสโรชินีนะ”

“ก็ดีกว่าดูผิดแล้วมาเสียใจทีหลังไม่ใช่เหรอทิพ?” ทิพอาภาโกรธ กอดอกหันมองออกนอกหน้าต่าง “โอเค! ถ้าทิพไม่คิดก็แล้วไป งั้นผมไม่พูดอะไรแล้วก็ได้”

ทิพอาภาที่มองออกนอกหน้าต่างอดคิดตามที่เชษฐาบอกไม่ได้ น้ำตาซึมออกมาไม่รู้ตัว ทิพอาภารีบปาดน้ำตาทิ้ง เชษฐาแอบสังเกตเห็น ยิ่งสงสารทิพอาภา

 

อัครากับทุกคนกำลังช่วยกันถอดคลิป ลุงเย็นวิ่งเข้ามารายงานอัครา “ท่านครับ รถของท่านดนัยจอดรออยู่ที่หน้าประตูบ้าน ท่านจะให้กระผมทำยังไงดีครับ?” ทุกคนชะงัก

อัคราคิดเครียดๆ อัคนีเดินเข้ามาจากทางหลังบ้าน เห็นท่าทางของทุกคนก็แปลกใจ “มีอะไรกันเหรอครับพ่อ”

 

ดนัย อรุณฉายเดินเข้ามาในบริเวณบ้านของอัครา วุฒิถือกระเช้าดอกไม้ตาม ลุงเย็นพาเดินเข้าบ้าน

“เห็นรถจอดอยู่ตั้งเยอะ คนหายไปไหนกันหมด?”

“อยู่ที่ห้องอาหาร เชิญทางนี้ครับ” ลุงเย็นเดินนำไป

ดนัยเดินผ่านหลังตู้ที่วางรูปอัครา หนึ่งในนั้นเป็นรูปที่ถ่ายกับณรงค์และดนัย ดนัยมองแค้นๆ ผ่านไป

 

ดนัยกับอรุณฉายเดินเข้ามาในห้องอาหารแล้วชะงัก  ที่โต๊ะกินข้าวมีอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ อัครานั่งเฮฮาอยู่ที่หัวโต๊ะ อัมพวันกับอัคนีนั่งอยู่คนละด้าน ถัดไปเป็นทีมงานพรรค และเลขาของณรงค์ ทุกคนดูเฮฮา เหมือนไม่มีอะไร นิ่มดูแลเสริฟอาหารอยู่

ดนัยยิ้ม มองสำรวจไปรอบๆ “สวัสดีครับ ผมพาคุณหญิงมาแสดงความยินดีล่วงหน้ากับพี่”

อัครายิ้ม “อ้าว ขอบใจมากดนัย นี่คนที่พรรคก็มาเลี้ยงฉลองล่วงหน้าเหมือนกัน โทษทีนะ เมื่อกลางวันเจอกันก็ลืมชวน”


14 หน้า