บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 8 หน้า 7
ผู้หญิงที่รำอยู่หันมา เห็นว่าเป็นอุบลที่ด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย มีดอกพุดซ้อนทัดหู
“โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก เพราะเชื่อลิ้นหลงรักจึงช้ำจิต
จะออกชื่อลือชั่วไปทั่วทิศ เมื่อพลั้งคิดผิดแล้วจะโทษใคร
เสียแรงหวังฝังฝากชีวี พระจะมีเมตตาก็หาไม่
หมายบำเหน็จจะรีบเสด็จไป ก็รู้เท่าเข้าใจในทำนอง….”
อยู่ๆ อุบลก็หายไป อัคนีพยายามหันมองหาแต่ไม่เจอ อัคนีพยายามร้องเรียก “อุบล ...อย่าทิ้งพี่ไป ....อุบล...”
อัคนีนอนอยู่ที่เตียง อัคนีละเมอ “อุบล... อุบล!!”
ทันใดนั้น อัคนีสะดุ้งตื่น มองไปรอบๆห้อง เห็นทิพอาภาที่นอนเฝ้าอยู่ได้ยินเสียงก็ตกใจลุกขึ้นมาด้วย
ทิพอาภารีบลุกมาดู “พี่อัค! เป็นอะไรรึเปล่าคะ?” อัคนีมองทิพอาภาอึ้งๆ “ฝันร้ายอีกแล้วเหรอคะ?” อัคนียังไม่ตอบ ทิพอาภาเอะใจ “หรือว่าฝันถึงผู้หญิงคนนั้นอีก?”
อัคนีไม่อยากให้ทิพอาภาเสียใจ “...เปล่าจ้ะ พี่แค่ฝันร้าย ทิพนอนเถอะจ้ะ”
อัคนีล้มตัวลงนอน รู้สึกใจหาย ที่อุบลในฝันครั้งนี้ ดูเศร้าเหลือเกิน ทิพอาภาเดินกลับไปนอน แต่ในใจก็เป็นห่วงอัคนี ที่ข้างหมอนอัคนี กลับมีดอกพุดซ้อนวางอยู่
ที่มุมลับตาคนมุมหนึ่ง รถตู้ที่จอดอยู่ ค่อยๆเคลื่อนไปที่หน้าบ้านอัคนี ประตูรถเปิดออก เจิด เจือดึงหมวกไหมพรมปิดหน้าแล้วเปิดประตูลงรถมาในชุดดำ พร้อมกระเป๋าเป้ คนขับรถขับรถตู้ออกไป อีกคนหนึ่งที่แต่งตัวธรรมดาลงจากรถมาทำเป็นคนปกติเดินไปมาเพื่อดูต้นทาง เจิด เจือแอบเข้าตรงมุมอับ ที่กล้องวงจรปิดเก็บภาพไม่ได้ แล้วปีนขึ้นไปบิดกล้องให้หันขึ้นท้องฟ้า เจิด เจือปีนข้ามกำแพงบ้านเข้าไปคล่องแคล่ว
บรรยากาศเงียบสงัด เจิดกับเจือแอบย่องเข้ามาที่สวนด้านหลังบ้าน เจือปีนขึ้นไปบิดกล้องวงจรปิดอีกตัว ทันใดนั้น เจิดเห็นใครบางคนเดินผ่านไปทางหลังต้นไม้ใหญ่ เจิดหันไปมอง แต่ไม่เห็นใคร เจือปีนลงมาหาเจิด เห็นเจิดยังพยายามมองหาอยู่
“หาอะไรของมึงวะ?”
“เมื่อกี้เหมือนผมเห็นใครแว้บๆตรงนั้นนะพี่”
เจือให้สัญญาน ทั้งคู่ค่อยๆย่องไปดูหลังต้นไม้จากคนละด้าน แต่ก็ไม่เห็นใคร
เจิดงง “ไม่เห็นมีเลยวะ”
“มึงอย่าเพิ่งหลอน ข้างในนั่นของโบราณทั้งนั้น มีให้มึงหลอนอีกเยอะเลย! ไป!!”
เจือเดินนำเจิดไปทางห้องทำงานอัคนี เจิดรีบตามไป ที่หลังต้นไม้ตรงนั้น อุบลปรากฏกายมองตามเจิดเจือที่เดินไป