บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 8 หน้า 8

เจือกับเจิดมาหยุดที่ประตูหน้าห้องทำงานของอัคนี ทั้งสองคนหลบเข้ามุมอับ เจิดปีนขึ้นไปบิดกล้องวงจรปิดให้หันขึ้นท้องฟ้า เจือหยิบเครื่องมือออกจากกระเป๋า แล้วจะงัดประตู ทันใดนั้น ประตูค่อยๆเปิดเอง เจิด เจืออึ้งๆ งงๆ

“สงสัยมันลืมล็อคประตู ไปเว้ย!”

เจือ เจิดเดินเข้ามาในห้อง สาดไฟฉายไปทั่ว เริ่มมองหาทับทิม ไฟฉายส่องไปที่ตู้ เห็นว่ามีวัตถุโบราณมากมาย เช่น พระ เทวรูปโบราณ เครื่องเบญจรงค์ เครื่องสังคโลก

เจิดตื่นเต้น “พี่...ของเก่าทั้งนั้นเลยว่ะ”

เจือยิ้ม “กูรู้แล้ว! มึงรีบหาทับทิมให้พี่ชิตก่อน  ส่วนของพวกนี้ เดี๋ยวค่อยกวาดไปขายให้หมด!”

เจิด เจือสาดไฟฉายส่องหาทับทิม จังหวะหนึ่งที่ไฟฉายสาดไปที่มุมห้อง อุบลยืนมองทั้งคู่อยู่ แต่เจิดเจือไม่เห็นอุบล

แสงจากไฟฉายส่องไปที่กล่องๆหนึ่ง ไม่ไกลจากที่อุบลยืนอยู่ เจือเดินเข้าไปที่กล่องนั้น แล้วเปิดดูเห็นว่าเป็นทับทิม  เจิด เจือยิ้มกำลังจะหยิบทับทิม อุบลจ้องนิ่ง ทันใดนั้น ได้ยินเสียงของร่วงที่หน้าประตู เจิด เจือหันขวับ ใหญ่ยืนหน้าตาตื่น ทำถังขยะเปล่าที่จะเอามาวางคืนตกพื้น ใหญ่หันออกวิ่งหนี แต่เจิดรีบตามไปปิดปาก เจือตามไปทุบด้วยไฟฉาย  ใหญ่ร่วง สลบไป

“เก็บมันเลยมั้ยพี่?”

“ไปเอาทับทิม กับกวาดของให้เรียบร้อยก่อน!”

จังหวะที่เจิดจะเข้าไปหยิบทับทิม ก็ได้ยินเสียงโซ่ตรวนลากกับพื้น

เจิดชะงัก “พี่ ได้ยินเสียงอะไรไหม มีใครตื่นมาอีกหรือเปล่า?!”

อุบลที่ยืนอยู่มุมหนึ่ง ข้อเท้าที่ถูกล่ามด้วยโซ่ตรวนเริ่มมีอักขระปรากฏขึ้น อักขระวิ่งตั้งแต่ข้อเท้า วนทั่วร่าง

เจือรำคาญ “ไม่มีอะไรหรอกน่า! ชักช้าอยู่ได้มึงนี่!”

เจือเลยจะเดินมาจะคว้าทับทิมเอง ทันใดนั้น เจือเหมือนถูกกระชากอย่างแรงให้ลงไปกองกับพื้น ที่เท้าเจือ เหมือนถูกดึงลากออกห่างจากทับทิมไปที่กลางห้อง!!

“พี่!!!” เจิดวิ่งตามไป

เจือ เห็นภาพหลอนว่าตัวเองถูกลากลงไปในบ่อน้ำเดือด เจือพยายามถีบตัวเองให้พ้นน้ำเดือดขึ้นมา แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งจมลงไปอีก เจือดิ้นทุรนทุราย กรีดร้อง เจิดมองเจือที่นอนตะเกียกตะกายอยู่บนพื้นดิน แต่ทำท่าตะกายหนีอะไรบางอย่าง เจิดตกใจกลัวถอยหนีจนล้มหงายหลังกับพื้น มือถือเจิดกระเด็นตกออกมาจากกระเป๋า แล้วกดโทรออกไปหา “ใหญ่ บางแค” เอง โดยที่เจิดไม่เห็น