บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 14 หน้า 2
ทิพอาภาเดินออกห่างมาจากเต็นท์ ต่อสายมือถือหาเชษฐาอยู่ “ฮัลโหล..เชษฐ์ ทับทิมอาถรรพ์ยังอยู่ที่กองพิสูจน์หลักฐานรึเปล่า?”
เชษฐา นั่งทำงานอยู่ที่ห้องทำงาน “ทำไม มีอะไรรึเปล่าทิพ?”
“คุณสโรชินีอยู่ที่งานรฤกอยุธยา เค้าเอาชุดเครื่องทรงนางรำมาให้ใช้ในโชว์คืนนี้ ทับทิมที่ศิราภรณ์ของเค้า มันเหมือนทับทิมอาถรรพ์เม็ดนั้นเลย”
ระหว่างที่ทิพอาภาคุยมือถือ หญิงคนนึงที่ใส่ชุดไทยถือช่อกระเช้าดอกไม้สำหรับจัดบนโต๊ะแขกในงานเดินผ่านด้านหลังทิพอาภาออกไป
“เอางี้ทิพ เดี๋ยวเจอกันที่งานแล้วกัน ผมจะตามไปเดี๋ยวนี้!”
ที่มุมหนึ่ง หลังซากปรักหักพัง ลับตาคน หญิงชุดไทยคนนั้นเอากระเช้าดอกไม้มาวางลงตรงหน้าชายในชุดไทยที่รออยู่ ชายคนนั้นหยิบระเบิดแอบใส่ลงในกระเช้าดอกไม้ แล้วเอาโอเอซิสกับดอกไม้พรางตาไว้ หญิงชุดไทยคอยยืนดูต้นทางไว้
ทิพอาภากำลังเดินอยู่ในงาน ใจยังคิดถึงทับทิมที่เห็นพร้อมกับชุดนางรำ อยู่ๆทิพอาภาได้ยินเสียงกำไลข้อเท้ากระทบกันแล้วรู้สึกคุ้นหูเหมือนที่เคยได้ยินที่แกลลอรี่ ทิพอาภารีบหันไปมองจึงเห็นว่าเป็นเด็กผู้หญิงแต่งตัวโบราณ ใส่กำไลข้อเท้าวิ่งเล่นอยู่ใกล้ๆ
สโรชินีเข้ามาด้านหลังทิพอาภา “คุ้นหูหรือคะคุณทิพ?”
ทิพอาภาหันไปเห็นสโรชินี “ใช่ค่ะ... ทิพเหมือนเคยได้ยินเสียงคล้ายๆแบบนี้ แต่มันไม่ใช่แค่กำไลข้อเท้ากระทบกันนะคะ มันเหมือนกับกำไลไปกระทบกับอะไรบางอย่าง... เสียงเหมือนเหล็ก”
“ตรวน...”
“คะ?”
“ก็เหล็กอะไรล่ะคะที่จะกระทบกับกำไลข้อเท้าได้ ถ้าไม่ใช่ตรวนที่ล่ามติดข้อเท้าของนางรำคนนั้น”
“แล้วทำไมถึงต้องล่ามด้วยตรวนด้วยล่ะคะ?”
สโรชินียิ้ม “ดิฉันว่าคุณรอดูในโชว์คืนนี้ดีกว่า คุณจะได้เข้าใจอะไรมากขึ้น...” สโรชินีเดินออกไป
ทิพอาภามองตามแล้วยิ่งอยากรู้ว่าโชว์คืนนี้จะมีอะไร