บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 15 หน้า 2
“อะไรกันครับคุณมล?! การแสดงเสร็จแล้วครับ งานเลิกแล้ว”
นฤมลอึ้ง “แต่มลยังไม่ได้ออกไปรำจริงๆนะคะ ...”
นางรำหน้าเสีย “หรือว่าพี่มลจะโดนของ?” นางรำคนอื่นๆร้องด้วยความกลัวทันที
ธนาปราม “พอๆๆครับ!!! ผมว่าพวกคุณไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรทั้งนั้น เมื่อกี้การแสดงออกมาดีมาก เราควรจะกราบขอบคุณครูบาอาจารย์ หรืออะไรก็ตามที่มาช่วยพวกเราดีกว่า!!” เขาหันไปบอกกับหมอ “หมอครับมีคนป่วยข้างนอกอีกคน เชิญครับ”
ธนาเดินนำหมอ พยาบาลและทีมงานออกไป นางรำอึ้งกันไป สโรชินียิ้มนิ่งๆ
ธนาหน้าตาเครียดๆเข้ามาหา เอนกที่อยู่กับช่างไฟและทีมคุมเวทีที่คุยกัยเรื่องโชว์อยู่
ธนาสั่ง “เฮ้ย ใครไปเอาธูปกำโตๆมาให้พี่หน่อยสิวะ” ทีมงานคนหนึ่งวิ่งออกไปงงๆ
อเนกถามไถ่ “พี่อัคเป็นไงมั่งวะไอ้นา?”
“หมอดูอาการอยู่ แต่ยังไม่ฟื้นเลย ทางนี้เป็นไงวะ?”
เอนกอึ้ง “ทีมไฟ ทีมเสียง ทีมเอฟเฟคยืนยันตรงกันว่าทุกอย่างใช้ไม่ได้ตั้งแต่เริ่มโชว์”
“แล้วการแสดงช่วงหลังนั่นก็ไม่ได้อยู่ในสคริปต์”
“ก็เออสิวะ! โชว์ที่ชั้นเตรียมไว้มีแค่คำพูดของพระเจ้าเอกทัศน์ กับทหารรบกัน ทั้งไฟ ระเบิด เสียงอะไรนั่นไม่รู้มาจากไหน”
ธนายกมือไหว้ท่วมหัว “สาธุ... ใครๆเตือน ฉันไม่เคยเชื่อเลย โดนกับตัวเองจนได้”
เอนกอึ้งๆ “นี่แกกำลังจะบอกว่าเมื่อกี้..?”
“เอ้อ! ของจริงทั้งนั้นแหละ!...ฉันว่าบรรพบุรุษท่านมาแสดงให้พวกเราเห็นกับตาแล้วว่าสมัยนั้นเคยเกิดอะไรขึ้นบ้าง!!” ทุกคนอึ้งไปทีมงานวิ่งเอาธูปเข้ามา
เอนกหันไปหาทีมงาน “มึงจุดเดี๋ยวนี้เลย จุดเผื่อกูด้วย!!”
เอนก ธนาและทีมงานทุกคนยกมือไหว้ท่วมหัวอึ้งๆ
อัครา กิตติและแขกในงาน ยังมองไปบริเวณลานเวทีที่นักแสดงเล่นเมื่อครู่
“การแสดงเมื่อกี้โดนใจผมมากจริงๆนะครับ ถ้าจะต้องเห็นบ้านเมืองพังพินาศไปกับตาแบบนั้น ผมคงทนไม่ได้...”
“อย่าว่าแต่ทหารเก่าอย่างท่านเลย ข้าราชการอย่างผมดูแล้วก็ต้องเอากลับมาคิดเหมือนกันครับ”
อัครามองหน้ากิตติ “ผมว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ถูกต้องแล้วนะครับท่าน...”
กิตติพยักหน้าเห็นด้วยกับอัครา สองคนยิ่งมีกำลังใจจะทำงานเพื่อบ้านเมืองต่อไป
เชษฐาเดินนำกฤษณ์ และตำรวจกองปราบเข้ามา เชษฐาเอ่ยกับอัครา “ขอโทษครับคุณลุง”
อัคราหันมองแปลกใจ “มีอะไรเหรอเชษฐ์?”