บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 15 หน้า 5
“พระอรรค...เค้ารักคุณ!!!!” สโรชินีชะงัก หยุดเดินทันที แต่ยังไม่กล้าหันกลับมา “ผมรู้สึกว่าวิญญาณของพระอรรคอยากจะบอกกับคุณแบบนี้... ผมรู้สึกจริงๆว่าเค้ารักคุณ เค้าเองก็เสียใจมาก...” สโรชินีไม่อยากเชื่อ มืออัคนีค่อยๆจับให้สโรชินีหันมาเผชิญหน้ากับเขา อัคนีมองหน้าพูดด้วยความรู้สึกของพระอรรค “อุบล ข้ารักเจ้า...” อัคนีค่อยๆก้มลงไปหาสโรชินีจนใบหน้าแนบชิดติดกัน
สโรชินีอึ้ง เจ็บปวด หลากหลายความรู้สึกเกิดขึ้นในใจจนทำให้ร่างของสโรชินีกลายเป็นอุบลต่อหน้าอัคนี อัคนีอึ้งที่เห็นกับตา ...อุบลมองหน้าอัคนีอย่างเจ็บช้ำ “ท่านจะมาบอกกับข้าเพื่ออะไรอีก?... เพื่อให้ข้าตายใจ แล้วยอมมอบทุกอย่างให้กับท่าน.. เพื่อท่านจะกระทำย่ำยีกับความรักที่ข้าเคยมีให้กับท่านอย่างทารุณอีกครั้งอย่างนั้นหรือ?”
“ไม่ใช่....”
“ข้าเคยรักและซื่อสัตย์กับท่าน ยอมมอบให้แม้หัวใจและวิญญาณ แล้วท่านทำกับข้าแบบนี้ทำไม?”
“ผม... ผมไม่รู้ แต่ผมมั่นใจว่าเค้าก็รักคุณมาก... ตอนที่เค้าตัดหัวคุณ ในใจของเค้าร้องไห้ เค้ารักคุณมากกว่าชีวิตของเค้า!!!”
อุบลโกรธ “ไม่จริง!!! หยุดโกหกเราได้แล้วอัคนี”
“แต่มันเป็นความจริงนะครับ ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะเชื่อว่าพระอรรคเค้ารักคุณมาก?!!!”
“จำให้ได้!!! ยอมรับให้ได้!!! ว่าท่านคือพระอรรคผู้ทรยศต่อความรักที่ข้ามีให้ ท่านคือพระอรรคผู้จองจำชีวิตและวิญญาณของข้าให้มิได้ไปผุดไปเกิด...จำให้ได้ แล้วชดใช้ข้าให้ซะ!!!” อัคนีนิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก “.... ไม่ว่ากี่ชาติท่านก็ยังเป็นแบบนี้เสมอ โหดร้าย! เห็นแก่ตัว!!!” แล้วอุบลก็หายตัวไปต่อหน้าอัคนี
“เดี๋ยวอุบล!!” อัคนีผวาวิ่งเข้าไปหา แต่อุบลหายไปแล้ว ได้ยินเสียงตรวนดังลากพื้นรอบห้อง อัคนีมองหาไปทั่วห้อง “อุบล อย่าเพิ่งไป!! อุบล อุบล!!!” เสียงตรวนลากพื้นค่อยๆเงียบลง “อุบล!!!” อัคนีเจ็บปวด สงสารอุบล
เช้าวันใหม่ กฤษณ์โยนเอกสาร หลักฐานบนโต๊ะ! มือระเบิดชายยังนิ่ง
“คุณมีทั้งคดีติดตัว ทั้งประวัติที่เกี่ยวข้องกับผู้ก่อการร้าย แล้วยังหลักฐานจากกล้องในงานคืนนั้นมัดตัวคุณแน่นขนาดนี้ คุณยังจะปากแข็งอีกเหรอ!” เขาตบโต๊ะ ปัง!! “...ผมว่าคุณบอกมาดีๆ ดีกว่าว่าใครเป็นคนบงการ! ตอนนี้ภรรยาคุณเค้าสารภาพหมดแล้ว!!!”
มือระเบิดชายมองกฤษณ์ อึ้งๆ
กฤษณ์ท่าทางเหนื่อยๆออกมาจากห้องสอบสวน เจอกับเชษฐาที่รอฟังผลการสอบสวนอยู่
“สอบสวนทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ แสดงว่ามันยอมสารภาพแล้วใช่มั้ย?”
“ทั้งขู่ ทั้งปลอบ หลอกล่อทุกอย่างแล้ว เอาแต่เงียบว่ะ”
“อ้าว!! แต่สายสืบรายงานว่าท่านดนัยรู้แล้วนะว่าเราจับสองคนนี้ได้ ป่านนี้คงกำลังวิ่งเต้นช่วยคนของตัวเองให้หลุดคดีอยู่”