บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 23 หน้า 2
ครู่หนึ่งทั้งสองคนจึงหยุดที่ห้องๆหนึ่ง อุบลอึ้ง ตกตะลึงกับภาพตรงหน้า ทรัพย์สมบัติ เพชรนิลจินดามากมาย ถูกวางอย่างไม่เป็นระเบียบกองท่วมหัว
“สมบัติพวกนี้ถูกทยอยจากท้องพระคลังนำมาเก็บไว้สำหรับเป็นทุนของแผ่นดิน... ไว้ให้แก่คนที่จะกลับมาฟื้นฟู สร้างบ้านสร้างเมืองให้กับคนรุ่นหลัง”
“นี่เองหรือเจ้าคะ งานสำคัญที่คุณพระโหมทำมาตลอด”
“ใช่...” อุบลเดินเข้าไปดูกองสมบัติ พระอรรคมองนิ่งแล้วอธิบายไปด้วย “ท่านลุงปรึกษากับพ่ออยู่หัวแล้วเห็นว่าแผ่นดินคงจะต้องมาถึงวันนี้สักวัน จึงมีรับสั่งให้ข้าขุดสร้างอุโมงค์แห่งนี้เพื่อเป็นที่เก็บสมบัติของแผ่นดิน”
“แล้วทำไมพ่ออยู่หัวจึงไม่เสด็จมาประทับที่นี่ล่ะเจ้าคะ?”
“มาไม่ได้!! ถ้าพวกมันหาท่านไม่พบ ก็จะต้องพลิกแผ่นดินหา จนมาพบที่นี่! แล้วจุดประสงค์ที่ตั้งใจไว้ก็จะสูญเปล่า... ที่นี่จึงต้องเป็นความลับเพียงเฉพาะกับเรา... สองคน”
อุบลทรุดอึ้ง น้ำตาร่วง “โธ่... แล้วพระองค์ท่านจะเป็นฉันใดเจ้าคะ?....”
พระอรรควางถุงผ้าที่ถือมาลงข้างๆตัวแล้วลงนั่งตรงหน้าอุบล “อุบล...ถ้าข้าจะยกทรัพย์แผ่นดินทั้งหมดนี้ให้กับเจ้า เจ้าจะว่าเยี่ยงไร?”
อุบลตกใจ “...สมบัติมากมายขนาดนี้มายกให้น้องทำไมเจ้าคะ?”
“สมบัติเหล่านี้จำต้องมีคนดูแล เจ้าจงรักษาไว้ให้ผู้มีบุญญาธิการในวันข้างหน้า... รับปากข้าได้มั้ยว่าเจ้าจะทำหน้าที่ดูแลรักษาทรัพย์สมบัติของแผ่นดินทั้งหมดนี้ด้วยหัวใจและวิญญาณทั้งหมดของเจ้า”
อุบลอึ้งไป หันมองสมบัติที่กองอยู่ท่วมหัว รับรู้ได้ว่าเป็นหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ พระอรรคมองอุบลที่หันกลับมา พระอรรคยังคงจ้องนิ่งรอคำตอบ
“หากนี่คือความประสงค์ของคุณพระ... น้องยินดีทำหน้าที่นี้เจ้าค่ะ”
“สัญญากับข้าตรงนี้!”
อุบลพนมมือขึ้นสาบาน “ข้าขอสัญญาว่าข้าจักทำหน้าที่ดูแลทรัพย์สมบัติของแผ่นดินทั้งหมดนี้ด้วยหัวใจและวิญญาณทั้งหมดของข้า...”
“ตลอดกาล....”
อุบลพูดตาม “...ตลอดกาล” อุบลเอามือที่พนมลง
พระอรรคมองไปเห็นห่อผ้าที่อุบลถือมาด้วย มียอดศิราภรณ์โผล่ออกมา “นั่นเจ้าหอบศิราภรณ์มาด้วยหรือ?”
“เจ้าค่ะ พร้อมกับชุดนางรำ น้องทิ้งไปไม่ได้จริงๆ...”
พระอรรคค่อยๆหันไปแกะห่อผ้าออก เห็นว่าเป็นชุดนางรำและศิราภรณ์ “เจ้าสวมชุดนี้ให้ข้าดู...” เขาอยากจะพูดว่า ครั้งสุดท้าย “อีกสักครั้งได้หรือไม่?”
อุบลยิ้ม หันไปที่ห่อผ้า พระอรรคมองดูอุบลที่เปลี่ยนชุดด้วยแววตานิ่งๆ อย่างคนที่ตัดสินใจได้แล้ว อุบลเปลี่ยนชุดนางรำเรียบร้อย