บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 16 หน้า 5
อัคนียังนั่งอ่านเอกสารสำเนาจากสมุดข่อย บนโต๊ะอัคนีมีหนังสือเกี่ยวกับภาษาโบราณหลายเล่มกางเพื่อใช้เปรียบเทียบคำ อัคนีกำลังเอาภาษาในสมุดข่อยเทียบกับคำในบันทึกอื่น อัคนีเทียบคำไป อ่านไป แล้วจดบันทึกคำแปลไปด้วยเป็นระยะๆ
อัคนีอ่าน “...ยามบ้านเมืองระส่ำ ผู้คนต่างรู้ดีว่า หากอังวะบุกเข้าเมืองเมื่อใด ทั้งชีวิตแลสมบัติอันมากมี จักต้องวิบัติฉิบหายเปนแน่ ด้วยเหตุนี้นอกจากจักฝังสมบัติไว้แล้ว เจ้านายบางพระองค์ยังถึงกับฆ่าบริวารหรือทหารของตนให้ตายโหงอยู่ ณ ที่ฝังสมบัติ เพราะหวังจักให้วิญญาณของผู้ตายกลายเป็นผีเฝ้าทรัพย์ ...เฉกเช่นเดียวกับสมบัติแผ่นดินอันมหาศาลของพ่ออยู่หัวนั่นแล หากจักต้องเป็นผู้ที่เหมาะสมอุทิศกายแลวิญญาณเพื่อเป็นผู้เฝ้าทรัพย์ไปชั่วกาล...” อัคนีอึ้งไป
หน้าโบสถ์วัดราชบดินทร์ พิชัย บอดี้การ์ดสองคนยืนมองลุงอ่อนที่เอาธูป ๑๖ ดอกที่จุดปักลงบนพื้นดินหน้าโบสถ์ แทบเท้าของอุบล หญิงสาวมองลุงอ่อนและบอดี้การ์ดสองคนแต่ก็ไม่มีใครเห็น ควันธูปลอยไปทั่วบริเวณ บรรยากาศโดยรอบที่เป็นซากปรักหักพังดูวังเวง น่ากลัวกว่าเดิม ลุงอ่อนหยิบมีดหมอที่ลงยันต์เอาไว้ แล้วเอาปลายมีดเขียนลงไปบนพื้นดินพร้อมพึมพำคาถาจนจบแล้วหันมาหาบอดี้การ์ดทั้งสอง
“พอเข้าไปพวกคุณจะเห็นบานประตูไม้เก่าๆตรงฐานพระ สมบัติที่เจ้านายคุณต้องการอยู่ในนั้นแหละ ...แต่ผมรอพวกคุณอยู่ตรงนี้นะ จะทำอะไรก็รีบทำ..”
พิชัยสั่ง “แกสองคนลงไป ฉันจะดูต้นทางอยู่กับลุงตรงนี้”
บอดี้การ์ด ๒ คนรีบเดินเข้าไปในโบสถ์
ในโบสถ์ บอดี้การ์ดสองคนโยนกระเป๋าอุปกรณ์ลงพื้นตรงหน้าประตูไม้ใต้ฐานพระประธาน บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยิบชะแลงออกมา จะงัดประตูไม้ ทันใดนั้น บอดี้การ์ดอีกคนกลับชะงัก หันจะเดินไปอีกทาง
“อ้าว จะไปไหนล่ะมึง ทำไมไม่มาช่วยกันงัดวะ!”
“กูปวดฉี่!”
“อ้าวเฮ้ย มึงจะไปฉี่แล้วทิ้งกูไว้ในนี้คนเดียวไม่ได้นะเว้ย”
“เอ้อๆๆๆ จะปอดแหกอะไรนักหนาวะ กูฉี่ตรงนี้ก็ได้!!” มันหันไปฉี่ใส่ผนังโบสถ์
ที่มุมหนึ่งในโบสถ์ บอดี้การ์ดคนนั้นยืนฉี่ อุบลและจันยืนมองนิ่งๆ พอฉี่เสร็จ เดินกลับมาหาอีกคนที่กำลังส่องไฟฉายไปที่ฐานพระ ที่ฐานพระมีครุฑแบก
“ครุฑนี่สวยดีว่ะ ขายได้รึเปล่าวะ?!”
“ของเก่าแบบนี้ ราคาดีเลยละมึง! งัดออกมาอย่าให้หักนะเว้ย”
มันสองคนช่วยกันงัดครุฑแบก แต่ไม่ออก คนหนึ่งเอาเท้ายันฐานพระแล้วออกแรงงัดอีก
อุบล มองภาพนั้นอึ้งๆ จันที่อยู่ข้างๆ เห็นภาพนั้นก็โมโห “นายหญิงขอรับ...”