บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 16 หน้า 8
ที่ในอุโมงค์ บอดี้การ์ดนั่นยังทำหน้าตกใจที่มือตัวเองขยับไม่ได้ พยายามดึงมือของตัวเองออก แต่จันจับไว้แน่น
ส่วนอีกคนก็ตกใจ รีบเอาไฟฉายสาดไปทางบอดี้การ์ดคนนั้น
“ร้องอะไรของมึง?!!”
“มือกู!! ใครไม่รู้จับมือกูไว้ ช่วยกูด้วย !!!”
บอดี้การ์ดนั่นมองไป แต่ไม่เห็นว่ามีมือใครจับไว้ เห็นแค่ไอ้เพื่อนบอดี้การ์ดมือแข็งอยู่ที่สมบัติ
“มึงไม่ต้องมาแกล้งกูคืนเลย กูไม่เห็นมีมือใครมาจับมือมึงเลย...”
ทันใดนั้นได้ยินเสียงตรวนลากกระทบกับพื้นในอุโมงค์ ทั้งสองคนชะงัก จันปล่อยมือบอดี้การ์ดนั่น พอมันขยับมือได้ มันก็รีบปล่อยมงกุฎออกแล้ววิ่งหนีออกจากอุโมงค์ทันที เพื่อนมันรีบวิ่งตาม
ที่ห้องทำงานอัคนี อัคนีอ่านเอกสารในสมุดข่อยอย่างต่อเนื่อง
“…ผู้เฝ้าทรัพย์แห่งแผ่นดินจักมีอำนาจ แลมนตรา...”
ทิพอาภาสเก็ตซ์ตรงส่วนเท้าของนางรำที่มีตรวนล่ามอยู่
นอกโบสถ์ พิชัยยังยืนมองลุงอ่อนที่พึมพำอยู่ตรงหน้าเริ่มกลัว
“ลูกจะไม่ทำอีกแล้ว ลูกจะไม่ทำแล้ว!!!”
ทันใดนั้นบอดี้การ์ดสองคนวิ่งหนีออกมาจากอุโมงค์อย่างตกใจ
“อะไรของพวกมึงเนี่ย? วิ่งหนีอะไรมา?!”
ทั้งคู่ไม่ทันจะพูดอะไร ที่มุมหนึ่งอุบลเดินออกมาจากมุมมืด ที่ข้อเท้าของอุบลมีอักขระค่อยๆขึ้นจากโซ่ตรวน วิ่งวนไปรอบตัว –อุบลเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า มันสองคนถึงกับช็อคทำอะไรไม่ถูก ลุงอ่อนก้มลงกราบอุบล แล้วรีบวิ่งหนีออกไปทันที
“ผะ...ผะ...”
พิชัยมองสองคนที่ท่าทางช็อคๆงงๆ และกลัวเพราะพิชัยไม่เห็นอุบล ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้พูดอะไรอีก ก็มีบ่วงเชือกคล้องลงที่คอคนหนึ่งทันที เจ้านั่นมองเชือกที่คล้องคอตัวเองก็ตกใจ ไม่ทันหยิบออก แต่เชือกนั้นกลับโดนกระตุกจนแน่นแล้วดึงขึ้นไปบนขื่อ มันดิ้นทุรนทุรายอยู่
“เห้ยยยยยยยยยยยยย!!!” พิชัยร้องเสียงหลง
เจ้านั่นถูกเชือกรัดคอ พยายามดิ้น “ปล่อย!! ...แค๊กๆๆๆ!!!”
พิชัย กับอีกคนพอเห็นพวกโดนเชือกแขวนคอก็ตกใจ จะวิ่งหนีทันที แต่มันก็เจอจันถือดาบยืนขวางหน้าไว้ เจ้านั่นตกใจ ไม่ทันจะได้ร้อง จันก็เงื้อดาบขึ้นฟันลงฉับทันที พิชัยมองภาพตรงหน้าช็อค