บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 17 หน้า 3
ทิพอาภาชะงัก “ใครคะ?”
“ขุนวิจิตร....พ่อของทิพที่พี่เคยเห็นในฝัน”
“พ่อของทิพ...”
อัคนีหันมองหีบ “พี่ว่ามันต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เราได้หีบใบนี้มา เหมือนอย่างที่คุณลุงบอก หีบใบนี้รอทิพอยู่... บางทีของในนี้อาจจะให้คำตอบอะไรเราก็ได้!”
เชษฐาถือภาพถ่ายในที่เกิดเหตุ เป็นภาพชิ้นส่วนศพของบอดี้การ์ดที่แขวนกระจายอยู่บนต้นไม้ ตรงหน้าเขาเป็นต้นไม้ในที่เกิดเหตุ ต้นเดียวกับในภาพ เชษฐาและกฤษณ์ยืนอยู่ตรงต้นไม้นั้น
เขษฐาเอ่ย “เหยื่อรายนึงถูกแขวนคอ แต่สาเหตุการตายกลับเป็นเพราะหัวใจวาย...ส่วนอีกรายโดนตัดชิ้นส่วนทั้งๆที่มีชีวิตอยู่ ...ถือว่าโหดเหี้ยมมาก”
กฤษณ์คิดๆ “โดยทั่วไปถ้าฆาตกรตัดชิ้นส่วนก็เพื่ออำพรางศพ แต่รายนี้ไม่ใช่ เพราะชิ้นส่วนถูกทิ้งกระจัดกระจาย เหมือนจงใจที่จะให้คนมาเจอ...”
“ประจาน! เหมือนเค้าต้องการประจานให้คนเห็น...” เชษฐามองภาพชิ้นส่วนศพที่ตกอยู่บนต้นไม้ “ปล่อยชิ้นส่วนศพให้แร้ง กามากัดกิน คดีพวกนี้เหมือนการลงโทษในนรก!” กฤษณ์กับเชษฐาอึ้งไป เชษฐามองรอยบนพื้นหญ้าที่โดนเหยียบ “แกบอกว่าคนตายน่าจะวิ่งหนีอะไรบางอย่างมาใช่มั้ย?”
“ใช่ น่าจะวิ่งออกมาจากโบสถ์เก่านั่น แต่ฉันเข้าไปดูแล้วก็ไม่เห็นมีอะไรน่าสงสัย”
“แกว่าเป็นไปได้ไหมที่คดีนี้จะเกี่ยวกับคุณสโรชินี?!”
“ทำไมแกโยงไปที่เค้าอีกแล้ววะ?”
“ก็บ้านเค้าอยู่แถวนี้!” กฤษณ์ชะงัก เชษฐาเอ่ยต่อ “แต่ที่ชั้นสงสัยก็คือ..ผู้หญิงคนเดียวจะทำได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอวะ?!”
“ก็ไม่แปลกนะถ้าเค้าจะมีลูกน้องคอยช่วย แต่ถ้าเค้าเกี่ยวข้องกับคดีนี้จริง ฉันว่าเค้าเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวมากนะ”
เชษฐาคิดเป็นห่วงอัคนี “ใช่ เป็นผู้หญิงที่ไม่ควรมีใครเข้าใกล้...”
อัคนีใช้กล้องขยายส่องดูของที่ได้จากหีบทีละชิ้นๆ ข้างๆมีหนังสือเอกสารภาพกางเทียบอยู่
ใหญ่คอยช่วยอยู่ด้วย “นายกลับมาทำงานก็ดีนะครับ แต่กลับมาจ้องของเก่าแบบนี้นี่มันดูแปลกๆ นายจะหาอะไรเหรอครับ?”
อัคนีดูของในมือไปแล้วพูดไปด้วย “ชั้นกำลังหาคำตอบบางอย่างอยู่”
“ของมันพูดไม่ได้ แล้วมันจะตอบนายได้ยังไงล่ะครับ?”