บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 10 หน้า 2
อัคนี ทิพอาภาก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามา สโรชินียืนรออยู่ เชษฐาตามเข้ามา อัคนีมองไปรอบๆ รู้สึกคุ้นเคย ผูกพันกับเรือนนี้อย่างประหลาด สโรชินีเห็นอาการของอัคนีก็ยิ้มพอใจ ทิพอาภามองหาครัวที่เห็นในฝัน สโรชินีพาทั้งสามคนเดินไปรอบๆบ้าน เชษฐามองสำรวจไปทั่วบ้าน
อัคนีพึมพำ “เหมือนเดิม...เหมือนเดิมทุกอย่าง”
สโรชินีมองอัคนีอยู่ “มันไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยค่ะ จากวันนั้นจนถึงวันนี้”
เชษฐาคาดคั้น “ไหนพี่บอกว่าไม่เคยมา แล้วพี่รู้ได้ไงว่ามันเหมือนเดิม?”
อัคนีชะงัก พยายามอธิบาย “ฉันแค่รู้สึกแปลกๆ เหมือนเคยมาที่นี่”
“ส่วนดีที่สุดของมนุษย์ก็คือความทรงจำ และส่วนที่เลวที่สุดของมนุษย์ก็คือความทรงจำเช่นกันค่ะ”
อัคนี้ท้วง “คุณพูดอย่างกับคุณไม่ใช่มนุษย์!”
“ดิฉันไม่ใช่มนุษย์!!” ทุกคนชะงัก อึ้งไป
เชษฐางง “คุณหมายความว่ายังไงครับ?!”
“เพราะดิฉันไม่มีสิ่งที่มนุษย์เขามีกันหลายอย่างค่ะ โดยเฉพาะความรัก... เคยมีคนบอกไว้ไม่ใช่เหรอคะ...ว่าความรักเปรียบเสมือนแกนที่ทำให้โลกหมุน แต่สำหรับดิฉันโลกได้หยุดนิ่งมานานแล้ว... นิ่งสนิทอย่างที่จะเรียกว่า ตาย ก็คงได้” อัคนี ทิพอาภา เชษฐา มองหน้ากันอึ้งๆ“ขอโทษค่ะที่ทำให้เสียบรรยากาศ ดิฉันคงจะจมอยู่กับอดีตมากเกินไป” สโรชินีบอก
ทิพอาภาปลอบ “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เราทุกคนมีอดีต การได้ระบายออกมาบ้างมันอาจจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น”
“แต่อดีตของฉันไม่มีอะไรมาทำให้ดีขึ้นได้หรอกค่ะ นอกจาก... การชดใช้” อัคนีรู้สึกเสียวสันหลัง “เชิญนั่งก่อนดีกว่าค่ะ” สโรชินีทำท่าจะเดินไป
“เดี๋ยวค่ะคุณสโรชินี...” ทิพอาภาเรียกไว้ สโรชินีหันมา “ข้างบนนี้มีครัวมั้ยคะ ?”
สโรชินียิ้ม “....มีค่ะ” ทิพอาภาอึ้ง “เอาไว้ดิฉันจะพาไปดูนะคะ”
สโรชินีเดินนำทุกคนไปนั่งที่กลางบ้าน อัคนีตามไป
เชษฐากระซิบถาม “มีอะไรรึเปล่าทิพ?”
“บ้านหลังที่ทิพฝันถึงมีครัวสำหรับเตรียมอาหารอยู่ข้างบน... ทิพเคยสอนผู้หญิงที่ชื่ออุบลทำแกงชักส้มให้สามีเขา”
สโรชินี อัคนี ทิพอาภา เชษฐานั่งกันอยู่ที่ตั่งกลางเรือน อัคนีนั่งพิงหมอนขวานอย่างเคยชิน เหมือนเป็นที่นั่งประจำ แต่เชษฐานั่งเหมือนนั่งไม่เป็น บ่าวคนหนึ่งถือพานที่ใส่ขันน้ำลอยดอกมะลิ มีจอกสำหรับตักน้ำดื่มเดินเข้ามาคุกเข่าวางขันน้ำให้
สโรชินีชวน “ดื่มน้ำฝนเย็นๆก่อนนะคะ จะได้ชื่นใจ”
เชษฐาระมัดระวังตัว ไม่ยอมกิน หันไปเห็นอัคนีใช้จอกตักน้ำในขันมาดื่ม ทิพอาภาก็ดื่มเช่นกัน เชษฐาห้ามไม่ทัน แต่ท่าทางทิพอาภา กับอัคนีดูปกติ ไม่เป็นอะไร
สโรชินีมองเชษฐายิ้มๆ “คุณเชษฐาไม่ดื่มน้ำเหรอคะ?”