บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 10 หน้า 4
“ท่านครับ ท่านอัคราจอดรถแล้วครับ เอาไงดีครับ?”
“งั้นตามดูก่อน”
อัคราถือกล่องใบหนึ่งลงจากรถ เดินเข้าซอยไป ดนัยเห็นอัคราเดินหายเข้าซอยไปจึงรีบลงรถ บอดี้การ์ดดนัยตามลงไปด้วย
ดนัยเดินมาเห็นอัคราถือกล่องยืนอยู่ที่สะพานปลาคนเดียว รอบๆ ไม่เห็นใครอีก ดนัยรู้สึกได้ว่าเหมือนอัครายืนรออะไรบางอย่างอยู่
”ท่านอัคราเหมือนรอใครอยู่เลยนะครับท่าน”
“แกเฝ้าอยู่ตรงนี้ ไม่ต้องเข้าไป”
ดนัยตัดสินใจเดินเข้าไปหาอัคราที่ยืนหันหลังอยู่ “ทิ้งพี่อัมไว้ที่วัด แล้วมาที่นี่คนเดียว... มารอใครเหรอครับพี่?”
“รอแกไงดนัย”
ดนัยแปลกใจ อัคราหันกลับมา แล้วเปิดกล่องออกเป็นว่าเป็นเถ้ากระดูกของณรงค์ อัครายิ้ม “มาส่งณรงค์เป็นครั้งสุดท้ายด้วยกันนะ...” อัคราหันไปโปรยเถ้ากระดูกลงทะเล ดนัยเพิ่งรู้ตัวว่าโดนอัคราหลอกมาที่นี่ หันเดินกลับไปโกรธๆ อัครายิ้มที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน “หลับให้สบายนะเพื่อน ต่อไปนี้เป็นหน้าที่ของฉันเอง...”
อัมพวันนั่งสมาธิหลับตานิ่งอยู่ที่หน้าองค์พระในโบสถ์ ใครคนหนึ่งมองอัมพวัน แล้วเดินเข้ามาหาจนใกล้มาก
อัมพวันลืมตาขึ้นหันมา เป็นวิภา
วิภาลงนั่ง ยกมือไหว้ “สวัสดีค่ะคุณหญิง...”
อัมพวันรับไหว้ “คุณวิภา ภรรยาคุณเสกสรรค์ใช่ไหมคะ?”
“ค่ะ...” เธอประคององค์พระพุทธรูปออกมาจากกระเป๋าผ้าวางลง “ดิฉันไม่รู้นะคะว่าของที่คุณอยากได้อยู่ที่ไหน แต่ตอนที่เราหลบอยู่ในบ้านหลังนั้น พี่เค้าเอาพระองค์นี้ติดไปด้วยตลอด แล้วก่อนสิ้นใจ พี่เค้าบอกฉันว่า...อยู่ในพระ ฉันเลยคิดว่ามันน่าจะอยู่ในนี้ค่ะ” วิภาเลื่อนพระพุทธรูปให้อัมพวัน
อัมพวันรับไว้ “ท่านอัคราฝากบอกว่า จะเอาตัวคนที่ทำกับสามีคุณมาลงโทษให้ได้ค่ะ!”
วิภาอึ้ง ร้องไห้ออกมา “ขอบคุณค่ะ... ขอบพระคุณมาก....” อัมพวันจับแขนปลอบ
วิชิตยืนอยู่หน้ากำแพงอิฐ กำลังดึงทึ้งต้นไม้และเถาวัลย์ที่คลุมกำแพงออกจนเห็นขอบบนของกำแพง วิชิตยิ้มมั่นใจว่าจะตามเข้าไปได้ เหยียบก้อนหินก้อนใหญ่ ปีนขึ้นกำแพง แล้วกระโดดลงไปอีกฝั่งหนึ่ง ที่พื้น วิชิตถลาจะล้ม หน้าทิ่มไปใกล้ตอไม้ปลายแหลมที่วางเรียงอยู่ราวกับเป็นกับดัก วิชิตคว้าเถาวัลย์รั้งตัวไว้ได้ทันก่อนจะโดนปลายไม้เสียบ วิชิตถอนใจโล่งอก วิชิตยืนได้ก็ปัดไม้ปัดมือมองไปรอบๆแล้วชะงัก ตัวเองกระโดดลงมาที่เดิมจากที่ปีนขึ้นไป
“ทำไมเหมือนที่เดิมเลยวะ?”