บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 5
เชษฐากำลังคุยกับผู้กองกฤษณ์ที่มุมหนึ่งในงาน ทั้งสองคนมองไปที่ห้องรับรองซึ่งวิชิตกับลูกน้องยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง
“คุณสโรชินีเข้าไปคุยกับ สส.ดนัยในห้องนั้น เดี๋ยวก็คงออกมา แกบอกให้ลูกน้องลองดูอีกทีแล้วกัน”
“ถ้าพลาดอีก คราวนี้ก็ผีหลอกแล้ว!!”
ผู้กองกฤษณ์รีบเดินออกไปสั่งงานลูกน้องที่ยืนรออยู่ เชษฐาจับตาดูที่ห้องรับรอง
ดนัยถือแก้วแชมเปญนั่งลงที่โซฟาในห้องรับรองส่วนตัว แล้วผายมือมาที่โซฟาข้างๆตัวเอง “เชิญนั่งสิครับ...” สโรชินีเดินไปนั่งโซฟาเดี่ยวตัวที่ห่างออกไป ดนัยยิ้มๆเพราะคิดว่าสโรชินีเล่นตัว “ดื่มอะไรก่อนไหมครับ? ...คุณสโรชินี”
“ไม่ดีกว่าค่ะ เชิญท่านพูดธุระของท่านเถอะ”
ดนัยยิ้มๆ “คุณกับผม... เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า?”
“เราเคยร่วมภพกันค่ะ”
“งั้นก็แปลว่า เราเคยเจอกันมาก่อน..” สโรชินียิ้มนิ่งๆ “แต่ผมว่าไม่นะ” ดนัยสบตาสโรชินี “เพราะถ้าเจอผู้หญิงที่สวยอย่างคุณ ผมคงลืมไม่ลง...” ดนัยขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆสโรชินี แล้วเอามือไปวางที่ต้นขาของสโรชินี “นี่ผมพูดแบบนี้เฉพาะกับคนที่ผม ชอบ เท่านั้นนะครับ” สโรชินีมองมือดนัยที่จับต้นขาตัวเองโกรธๆ ทันใดนั้นดนัยชักมือกลับเพราะร้อนมือ “โอ๊ย!! ทำไมตัวคุณร้อนขนาดนี้ล่ะ?!”
“คงเพราะตื่นเต้นที่ได้เจอคนอย่างท่านมั้งคะ”
“ทำตัวตามสบายเถอะ ผมบอกแล้วไงว่าผมชอบคุณ”
“ตอนนี้ท่านอาจจะชอบดิฉัน...แต่ต่อไป ดิฉันว่าท่านคง ไม่ชอบ แน่”
“คิดว่าผมโกหกคุณเหรอ? ถึงจะออกจากราชการแล้ว แต่ทหารอย่างผมก็รักษาคำพูดนะครับ”
“ดีค่ะ เพราะสำหรับดิฉัน มนุษย์ที่ไม่มีสัจจะวาจา ก็ไม่ต่างจากเดรัจฉาน!!”
ดนัยชะงักไปนิดนึง “คุณนี่ท่าทางจะเป็นคนอารมณ์ร้อนแรงนะ”
“เฉพาะเวลาที่เจอกับคนแบบท่านเท่านั้นแหละค่ะ”
“ผมชอบคุยกับคุณจังเลย ลึกลับ ร้อนแรง มีอะไรให้น่าค้นหาตลอดเวลา ... เดี๋ยวผมเซ็นเช็คให้เพิ่มดีกว่า” เขาหยิบสมุดเช็คขึ้นมาจะเซ็น
“ท่านเก็บเอาไว้ทำบุญเถอะค่ะ! เร็วๆนี้ ท่านอาจจะต้องเรียกร้องหาผลบุญ!”
ดนัยชะงัก อยู่ๆอรุณฉายเปิดประตูเข้ามาในห้อง อรุณฉายเดินเข้ามา “อยู่ที่นี่เองเหรอคะ...” เธอมองสโรชินี “คุณ... ปิศาจที่อยู่ในโลงเมื่อกี้ใช่มั้ยคะ?”
สโรชินียิ้ม “ดิฉันไม่ได้เป็นปิศาจแค่ในโลงหรอกค่ะ”
อรุณฉายชะงัก “แต่งตัวใหม่ซะสวยจนจำไม่ได้เลย... เกมเด็กเล่นของคุณเมื่อครู่นี้น่าตื่นเต้นดีนะคะ ใครๆก็สนใจคุณ” เธอเหลือบมองดนัย “คงใช้ได้ผลมาหลายครั้ง...”
“ดิฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ทำบ่อยๆหรอกค่ะ เฉพาะโอกาสพิเศษ หรือกับคนพิเศษเท่านั้น” ดนัยเผลอยิ้ม