บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 4 หน้า 12
14 กุมภาพันธ์ 2557 ( 04:12 )
4.6M
1
ที่ทำงานของสายน้ำผึ้ง สายน้ำผึ้งผลุนผลันเข้าห้องน้ำมาอาเจียนเพราะแพ้ท้องหนัก ลูกน้องสายน้ำผึ้งซึ่งเป็นสาวรุ่น พากันเดินเข้ามาแต่งหน้าที่หน้ากระจก เห็นผึ้งโก่งคออาเจียนอยู่ในห้องน้ำที่ไม่ได้ปิดประตูก็แอบเม้ากัน
“สังเกตรึเปล่าว่าหมู่นี้พี่ผึ้งมีอาการแปลกๆ”
สายน้ำผึ้งที่อยู่ในห้องน้ำถึงกับชะงักเมื่อได้ยินคนพูดถึงตัวเองอยู่
“รู้สึกเหมือนกันเหรอ ชั้นนึกว่าชั้นคิดอยู่คนเดียว”
“ก็เล่นโอ้กอ้ากเช้าเย็น แถมบางทียังกลางที่ประชุมแบบนั้น ให้ไม่เกินอีกสองเดือนก็ป่องแล้วละย่ะ”
สายน้ำผึ้งต้องฝืนกลั้นอาการคลื่นไส้ไว้เพราะกลัวคนข้างนอกจะได้ยิน
“ฟงแฟนก็ไม่ แล้วหยั่งงี้เค้าท้องกับใคร”
“ถ้าปล่อยให้ท้องโย้แล้วยังพาพ่อของลูกมาเปิดตัวไม่ได้ ร้อยทั้งร้อยเป็นเมียน้อยชัวร์”
สายน้ำผึ้งหน้าเสียเมื่อได้ยินคนพูดถึงตัวเองแบบนั้น สองสาวเติมแป้งแต่งหน้าเสร็จก็เดินออกไป
สายน้ำผึ้งถึงกับทรุดนั่งด้วยความมืดแปดด้านเพราะไม่รู้จะเอายังไงกับอนาคตตัวเอง
สายน้ำผึ้งเดินมองหาบ้านภูเบศร์ภายในชุมชนแออัด สายน้ำผึ้งเดินมาถึงร้านตัดเสื้อที่เป็นห้องเช่าเก่าโทรม เห็นหญิงกลางคนแต่งตัวปอนๆกำลังนั่งสอยชายเสื้ออยู่ ผู้หญิงหน้าตาบ้านๆอีกคนกำลังเย็บจักร มีเด็กตัวเล็กนั่งเล่นของเล่นเน่าๆอยู่ใกล้ๆ
สายน้ำผึ้งรวบรวมความกล้า เดินตรงเข้าไปไหว้หญิงกลางคนก่อน
“สวัสดีค่ะ”
แม่ของภูเบศร์มองสายน้ำผึ้งงงๆนิดเดียวแล้วถามออกไป
“มาตัดเสื้อเหรอหนู”
“หนูชื่อสายน้ำผึ้ง ที่แม่เจอที่งานศพภูไงคะ”
“อ้อ...แล้วนี่หนูมามีธุระอะไรรึเปล่า”
สายน้ำผึ้งมองไปในบ้าน เห็นรูปและโกศอัฐิของภูเบศร์วางอยู่บนหิ้ง ตัดสินใจบอกกับแม่ไปตรงๆ
“หนูท้องกับภูค่ะแม่”
เสียงเย็บจักรเงียบไปทันที แม่ชักสีหน้าแล้วหันไปสบตากับผู้หญิงที่เย็บจักรอยู่ก่อนจะหันมาหาสายน้ำผึ้ง
“ถ้าจะมาทวงสิทธิ์ละก็ ขอบอกว่าไอ้ภูมันไม่มีสมบัติเหลือหรอกนะ มีแต่หนี้จะเอากะเค้าด้วยรึเปล่าล่ะ”
“ผึ้งไม่ได้มาเรียกร้องอะไรนะคะ แค่อยากมาบอกว่าผึ้งยังมีเลือดเนื้อเชื้อไขของภูอีกคนอยู่ตรงนี้”
“ทำกันเองก็เชิญเลี้ยงกันเองเถอะ ชั้นไม่อยากรับรู้”
“แต่ยังไงเด็กคนนี้ต้องใช้นามสกุลของภูนะคะ เพราะเขาจดทะเบียนกับหนู”
“หนูไม่ใช่คนแรกที่จดทะเบียนกับมันหรอกนะ มันเที่ยวแรดไปจดกับใครเค้าไปทั่ว โดนมันหลอกให้จดทะเบียนซ้อนแล้วรู้ตัวรึเปล่า”
“นี่แม่พูดเรื่องอะไร”
“ก็เมียตัวจริงถูกต้องตามกฎหมายของมันนั่งอยู่นี่ไง”