บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 4 หน้า 15
14 กุมภาพันธ์ 2557 ( 04:12 )
4.6M
1
“คุณกะรัต... ตื่นรึยัง ขอผมเข้าไปหน่อย”
ทันทีที่รู้ตัวว่าเป็นเสียงพิศุทธิ์ กะรัตก็กระเด้งตัวขึ้นทันที กะรัตรีบกะเผลกไปเปิดประตู เห็นพิศุทธิ์มารออยู่หน้าห้อง กะรัตยิ้มเขินๆ ที่เผลอหลับจนเกือบบ่าย
“อรุณสวัสดิ์...เอ๊ย...เอ่อ...สวัสดีตอนบ่ายค่ะ”
นวลที่ยืนเยื้องออกไป เห็นกะรัต ร้องออกมาเสียงดังลั่น
“คุณกั้ง !!!!”
กะรัตตกใจแทบล้มทั้งยืนที่เห็นนวลโดดมายืนตรงหน้า
นวลโผเข้ากอดกะรัต “คุณกั้ง...” นวลจับๆ บีบๆ ที่แขนกั้ง
“คุณกั้งจริงๆด้วย ....คุณกั้งขา รู้มั้ยคะว่านวลออกตามหาคุณกั้งทั้งคืนเลย คุณกั้งหายไปไหนมา แล้วทำไมคุณกั้งถึงมานอนอยู่ที่นี่ ทำไมคุณกั้งไม่กลับบ้านคะ”
นวลรัวคำถามเป็นชุดด้วยความดีใจ
“เขาคงลืมมั้งครับว่ามีบ้านอยู่ใกล้แค่นี้”
คำพูดของพิศุทธิ์ทำเอากะรัตถึงกับจ๋อยไป
กะรัตยังอยู่ในชุดของพิศุทธิ์ที่เธอยืมใส่ เดินฟึดฟัดๆออกจากบ้าน พิศุทธิ์กับนวลเดินตาม ในระยะที่กะรัตไม่ได้ยินสองคนพูดกัน
“ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยคุณกั้งไว้ให้”
“ถ้ารู้ว่าอยู่ใกล้แค่นี้ ผมคงพาไปส่งให้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะครับ”
“นวลต้องขอโทษด้วยนะคะ ไม่รู้คุณกั้งนึกยังไงถึงได้รบกวนคุณแบบนี้”
พิศุทธิ์นึกถึงความทุกข์ของกะรัตเมื่อคืนแล้วก็หนักใจขึ้นมาอีก
“ผมว่าตอนนี้ เค้าคงต้องการที่พึ่งทางใจ... ที่ไม่ใช่การควบคุมกักขัง.....คนดื้อแบบนี้ ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งผลักเค้าออกไป”
นวลหน้าเจื่อนที่โดนติแล้วสงสัย
“เอ๊ะ แล้วทำไมคุณถึงได้พูดเหมือนรู้ใจคุณกะรัตมากขนาดนี้ล่ะคะ รึว่า.......”
พิศุทธิ์ทำหน้าเก้อๆ ที่เผลอพูด โชคดีที่เสียงกะรัตดังมาเป็นระฆังช่วยไว้ซะก่อน
“เอ้า...เร็วเข้าสินวล...จะรอให้เค้าไล่ตะเพิดเราเหมือนหมูเหมือนหมารึไง”
“ค่ะๆๆๆๆๆ” นวลรีบวิ่งออกไปหากะรัตทันที
พิศุทธิ์เดินตามออกมา
“หวังว่าคงไม่มีเหตุให้เราต้องเจอกันอีกบ่อยๆนะครับ”
กะรัตอึ้ง หน้าคว่ำใส่พิศุทธิ์