บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนจบ หน้า 19
8 มกราคม 2564 ( 15:00 )
4.6M
1
พิศุทธิ์กลับเข้าที่พักมาตอนดึกแล้ว เนื้อตัวของเขาโทรมเพราะมัวแต่ไปควานหาแหวนมาทั้งวัน กะรัตเดินผ่านมาเห็นพิศุทธิ์เข้าก็รู้ว่าเขายังพยายามตามหาแหวนอยู่ กะรัตเจ็บใจจึงเดินหนีไป พิศุทธิ์พยายามจะตามแต่กะรัตปิดประตูเข้าห้องไป
เช้ารุ่งขึ้น กะรัตขี่ atv มา เห็นพิศุทธิ์ยังพยายามเดินหาแหวนอยู่กับคนงานอีกสองสามคน กะรัตลงจากจักรยานมามองพิศุทธิ์ที่ยังไม่หยุดค้นหาแหวนด้วยความน้อยใจเพราะคิดว่าเขายังมุ่งมั่นจะแต่งงานกับลอร่าให้ได้ กะรัตเดินตรงไปหาพิศุทธิ์
“จนป่านนี้ยังไม่เลิกหาอีก แสดงว่าคงอยากแต่งกับเขาจริงๆสินะ”
“แหวนนั่นมันสำคัญกับผมมาก”
“คงจะรักกันมากสิท่า งั้นเอาไป” กะรัตส่งแหวนแต่งงานของตัวเองให้พิศุทธิ์ พิศุทธิ์งง
“เอาวงเก่านี่ไปขอเขาแล้วกัน ฉันยกให้”
“คุณทำแบบนี้ทำไม?”
“มันอาจจะมีค่าแทนกันไม่ได้ แต่ถือว่าฉันชดใช้ที่ทำของคุณหายแล้วกัน”
“แหวนวงนี้มันเป็นของคุณ ผมเคยบอกแล้วว่าไม่เคยคิดจะเอาให้ใคร”
“ใจคุณอยู่ที่ใคร ไม่ว่าคุณจะสวมแหวนวงไหนให้เขามันก็เหมือนกันนั่นแหละ เอาไปสิ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ”
“คุณไม่เสียดายผมแล้วเหรอ”
“ก็ใจคุณไม่อยู่กับฉัน ฉันจะทำยังไงได้”
“คุณตัดใจจากผมได้จริงๆเหรอกั้ง”
กะรัตเอาแหวนไปยัดใส่มือพิศุทธิ์ “เอาไปซะ ขอให้คุณมีความสุขกว่าตอนที่อยู่กับฉันเป็นร้อยเป็นพันเท่าก็แล้วกัน”
กะรัตตัดใจเดินออกมา พิศุทธิ์ถึงกับถอนหายใจกับทิฐิของกะรัต กะรัตเดินปาดน้ำตาออกมาอย่างช้ำใจ
กะรัตนั่งซึม นวลเข้ามา กะรัตรีบเช็ดน้ำตา
“คุณกั้งคะ!! นวลเตรียมรถที่จะไปส่งคุณลอร่ากับคุณพิศุทธิ์แล้วนะคะ”
“นวลส่งแทนฉันแล้วกัน”
“อ้าว!!แล้วคุณกั้งไม่ไปกับนวลเหรอคะ”
“ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขา”
กะรัตเมินหน้า นวลเซ็ง อะไรอีกวะเนี่ย...
เจ้าสัวบัญชากำลังโทรศัพท์คุยกับนวลอยู่
“อากั้งนะอากั้ง...หัวใจอยู่ใกล้ตัวแล้วแท้ๆ ยังจะปล่อยให้หลุดมือ”
“แล้วนวลต้องทำไงต่อคะ”
“ทำตามแผนต่อไป”
“ทำก็ทำค่ะ”
นวลวางโทรศัพท์ พิศุทธิ์ กับลอร่าเดินมา