บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 26 (ตอนจบ) หน้า 3
ประกายกำลังนั่งฮัมเพลง มวยผมเสร็จก็หยิบกระปุกแป้งขึ้นมาจะผัดหน้า บุญลือเข้ามาจากด้านหลัง
ประกายผัดหน้าอย่างคนรักสวยรักงาม บุญลือพุ่งเข้า ล็อคคอประกาย แล้วใช้มีดปาดคอฉับ ประกายตาเหลือกลาน
บุญลือปล่อยแขน ประกายล้มลง ดิ้นพราดพลิกร่างมา บุญลือเห็นเต็มตาว่าเป็นประกายก็ตกใจ “เฮ้ย .. อีประกาย ... ไม่ใช่เนื้อนาง”
ประกายจับคอที่กำลังเลือดทะลัก ตาจ้องไปที่บุญลือ “แก.. ไอ้บุญลือ” ประกายจำหน้าบุญลือได้ ดิ้นชักกระตุกทั้งร่าง บุญลือถอยหลังเมื่อเห็นว่าไม่ใช่เนื้อนาง รีบออกจากเรือนไป
ประกายพยายามดิ้นเฮือกหายใจ
แสงคำดึงแขนอรองค์มาข้างป่า อรองค์สะบัดมือออก แสงคำมองสีหน้าโกรธมาก
“มีใครอยู่ในกระท่อม”
“ไม่มี”
“ไม่มีแล้วทำไมคุณไม่ให้ฉันเข้าไป ทำไมต้องดึงฉันออกมา”
ปิงค่อยๆ โผล่มาหลบฟังในพุ่มไม้ แสงคำกับอรองค์ที่กำลังทะเลาะกันไม่ทันเห็น
“พ่อเลี้ยงสั่งห้ามคุณวุ่นวาย ทำไมถึงไม่เชื่อคำสั่งพ่อเลี้ยง”
“ฉันแค่เดินมาเรื่อยๆ”
“อย่าโกหก”
“ฉันไม่ได้โกหก ฉันกำลังจะกลับ”
“งั้นก็กลับด้วยกัน ผมจะไปส่งให้ถึงปาง”
แสงคำมองจ้องจนอรองค์ต้องยอมเดิน แสงคำตามประกบ ปิงมองสองคน แล้วรีบหลบออกไปอย่างเร็ว
ณไตรกำลังเดินออกจากโรงครัวมากับเนื้อนาง คำฝาย ม่อนดอยตามหลัง
“วันนี้เนื้อนางยังไม่เห็นอ้ายแสงคำเลย”
“ป่าไม้จังหวัดให้ไปรับเอกสาร เดี๋ยวก็คงใกล้กลับมาถึงแล้วล่ะ” ณไตรบอก
“พักนี้แสงคำไปทำงานนอกปางบ่อยเนอะ” คำฝายชักสงสัย
ณไตรอธิบายกลบเกลื่อน “แสงคำเป็นผู้จัดการปาง ต้องรู้เรื่องทั้งในปาง แล้วก็เรื่องติดต่อราชการ”
ม่อนดอยบอกคำฝาย “แต่ก่อนตอนพ่อเลี้ยงเป็นผู้จัดการ เค้าก็ทำแบบนี้”
“คุณสงสัยอะไรหรือเปล่า เนื้อนาง” ณไตรทำเป็นย้อนถาม เนื้อนางมอง ณไตรยิ้มด้วยสีหน้าปกติ “เดี๋ยวผมขอไปดูคนงานตีตราไม้ก่อน ม่อนดอยพาเนื้อนางกลับเรือน” ณไตรเดินแยกไปไม่มีพิรุธ
เนื้อนางมองแล้วเดินไปกับคำฝาย ม่อนดอยอีกทาง